Sevdikleriniz de dahil hiç kimse tarafından sevilmediğinizi hissettiniz mi?
Geçenlerde gördüğüm bir yazı beni düşüncelere sürükledi.
Kimse için vazgeçilmez değilim.
Kimse için özlenen değilim.
Kimse için sevilen değilim.
Aileniz tarafından bile.
Sevdiğiniz kişiler tarafından bile.
Aileyi ele alalım. İki kardeşsiniz diyelim. Kardeşlerden biri her zaman daha çok sevilir. Sizi de severler ama biri her zaman bir adım öndedir.
Sevdiğiniz kişileri ele alalım. Siz onlar için her şeyi yapmaya hazırken onlardan beklediğiniz karşılığı bulamayınca siz istemeseniz de geri çekilirken bulursunuz kendinizi.
Uzaklaşırsınız.
Bazen buna iş, güç, okul gibi bahaneleri eklersiniz. Ama dediğim gibi bunlar bahane.
Oyalama taktiği.
Siz uzaklaştığınızı hissedersiniz. Ama sevdikleriniz bir adım atıp size doğru gelmez.
Sizin uzaklaşmanızı bekler.
Böyle zamanlarda, aslında çoğu zaman sevilmediğimi, kimse için vazgeçilmez olmadığımı hissediyorum.
Ve bunu bilmek
günden güne
beni
parçalara ayırıyor.
