Hoseok dudaklarını kemirirken sinirli ama endişeli adımlarla yürüyordu. Tüm prova boyunca saatini kontrol etmişti. Gerçi 1 saatlik prova mı olurdu? Bir saat bile değil 45 dakika. Taehyung'un 15 dakikalık bir başlama ritüeli vardı.
Önündeki silüeti izlerken mesafesini koruyordu. Temkinli olmalıydı çünkü kimdi ki o? Sahiden kimdi o? Hoseok mu? Taehyung mu? Kendinden emin değildi. Neden bu kadar merak ediyordu? Kendisine bu kadar kötü davranan birine neden bir gram olsun kızamıyordu. Kızmıştı gerçi ama kalbi kırıldığı içindi. Kimse annesinin minik Hoşik'inin kalbini kıramazdı. Alt tarafı bir rol arkadaşıydı bu kadar büyütmemeliydi. Fakat adımlarını yavaşlatırken düşündü; Seviyor muydu gerçekten onu?
Genç olan köşede onu bekleyen kıza sarıldı. Kızın gözlerindeki mutluluğu bulunduğu yerden görebiliyordu. Küçük diye mırıldandı? Kardeşi miydi acaba? Çocuğu olabilir miydi? Benzemiyordu ki hiç ona. Bu kadar sanat eseri bir adamdan böyle bir şey çıktığını sanmıyordu. Kıza hakaret etmek istemiyordu fakat Tae fazla mükemmeldi sanki. Aklından geçirdi; Onu sevdiğini düşünmüyordu.
Köşedeki ikili hareket edince. Kendini topladı ve onları izlemeye başladı. Kapüşonlusuna gömüle bildikçe gömülüyordu. İkili meydandaki parka doğru yola çıkmıştı. Oysa Hoseok buraya neler düşünerek gelmişti. Hem utanmış hem de ayıplanmış hissediyordu. Küçük kız hazırlanmış olan sandalyeye oturdu. Taehyung ise elinde gitarla gelip yanına oturdu. Şaşırmıştı büyük olan. Bunu beklemiyordu. İnsanların arasına saklanabildiği kadar saklanmaya çalıştı.
Taehyung çalmaya başladı. Çok iyi olmasa da çalıyordu işte. Onun çalması da yeterdi. Küçük kız şarkı söylemeye başlayınca yaşlı teyzelerden bir ah sesi yükseldi. Kızın sesi tatlı ve minikti. Minik bir ses nasıl betimlenemiyorsa öyleydi işte. Nakarat kısmında ise Taehyung gerçekten Hoseok' u şaşırtacak bir şey yaptı. Vokal olarak söylemesini bekliyordu. Kesinlikle beklediği şey buydu fakat Taehyung yarı rap yarı vokal yaparak bir huh sesi çıkarmasına sebep olmuştu.(Y/N: O kadar müzik bilgim var fakat şu şarkı terimlerini bir türlü öğrenemedim..) Sesi kadifenin en ince katmanından en kalın katmanına kadar uzanıyordu. Gözlerini ondan ayıramazken orada gizli bulunduğunu unutmuş gibiydi. Yakalansa bile ne olacaktı ki? Burada yürüyüşe çıkmıştı sonra bir baksın aaa Taehyung da buradaymış..
Elleri ceplerinde onu izlerken yan tarafa yeni gelen kızlar yaşlı teyzelere çocuğun kim olduğunu sormaya başladılar. Yakışıklı çocuk tabi ismini öğrenmek lazım. Tipik hareketler işte. Kıskanmış mıydı? Asla. Sevmiyordu çünkü onu. Sevmeyen insan kıskanır mıydı?Kendince nedenler uyduruyordu işte.
Yaşlı teyzelerin cevabını beklerken bildiği cevabı değil de merak ettiği bir sorunun cevabını aldı.
" ...Taehyung'un yanındaki minik kız hastaydı.Tesadüfen Taehyung ile tanışmışlar ve kız hastalığını Taehyung sayesinde yenmiş. Bunun sonucunda her çarşamba günü bu saatlerde böyle minik konserler düzenleyerek gelen yardımları bağışlarlar..."
Gözlerinin dolduğunu hissettiğinde ne zaman eğdiğini bilmediği başını kaldırdı. Kendinden gerçekten utanıyor muydu yoksa yerin dibine mi geçmek istiyordu bilmiyordu. Ondan böyle bir şey bekleyemezdi. Çok tersti. Çok zıttı. Gizliydi gizemliydi. Fakat emin olduğu tek bir şey vardı. Sevmiyordu belki de ama ağır ağır çıkmaya başlamıştı merdivenlerden.
Şarkı bitip herkes alkışladığında arkadan ufak ufak hareketlenecekti. Onu görmesini istemiyordu. Yaptığı bu güzel şeyi gizli tutmuştu. Buna saygı göstermeliydi. Fakat mikrofondaki Taehyungun durun sesiyle durdu. Durmak zorunda kaldı.
"Bugün önemli bir misafirim var. Gizlenme konusunda çok şey öğreteceğim biri. İlk öğrenmesi gereken şey ise yolda yürürken ağzından çıkan havayla garip şekiller yapmaya çalışmaması. Onun dışında geldiğiniz için TEŞEKKÜRLER!"
Bye-
B o n u s
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
