"Niye bu mesleği seçtin? "
"İnsanların sorunlarını çözmeyi severim "
"psikolog olsaydın"
"hayırdır benim gitmemi mi istiyorsun? "
Herhangi bir duygu barındırmadığım için ne diyeceğimi bilemedim
"Bilmem"
"Ben de bilmiyorum "
Sustuk esen rüzgarın yaprağa çarparken çıkardığı sesi dinledik.
"Hastasın"
Bunu suratıma vurmasına sinir oldum.
"yani? "
"Hastalığın ne biliyor musun? "
"birşeyler dediler işte aldırmadım "
"Şizofren hastalığını biliyor musun? "
"Duymuştum "
"Sen şizofrenisin "
Yutkunamadım
"İyi de olmayan birşeyi görmem lazım değil mi? "
Başını sallayarak onayladı.
"Ben olmayan birşeyi görmüyorum ki "
"Görüyorsun aslında farkında değilsin "
"Allahım nolur Cemil olsun o bela cemil değil mi hemen iyileşeyim ondan kurtulayım nolur "
Gülümsedi.
"O mu biliyordum "
"O değil "
Gülümsemem soldu.
"Kim? "
"Çok sevdiğin biri "
"Sen mi? "
Ağzımdan kaçan cümleyle donup kaldım.
"Yani seni de seviyorum doktorumsun nasıl olsa"
"Ben değilim "
"Ee kim o zaman ?"
"Başhan"
Başımdan aşağıya kaynar su döküldü.
"Biliyorum zor insan sevdiği birinin hayal olmasını istemez ama... "
Ayağa kalkıp çatının kenarına gittim.
"Bir daha deme anladın mı hayal değil o anladın mı? "
"Hadi gel konuşalım "
"Defol doktor sen işini öğren gel hayal ile gerçeği ayırt edebiliyorum ben sen hastalıkları öğren gel nasıl verdiler sana o diplomayı özelde mi okudun yoksa? parayı basıp almışsındır sen kesin. Defol! DEFOL DEDİM SANA! DUYMUYOR MUSUN ŞİMDİ DE DEFOLSANA "
atlama nidalarını duydum deliydim ama o kadarda değil
"İn ordan"
"İnmiyorum ne yapacaksın? "
Adım attı.
"HOP HOP DUR ORDA GELİRSEN ATARIM KENDİMİ "
" SEN Kİ HASTALIĞINI KABUL ETMİYORSUN ORDAN MI ATLAYACAKSIN "
Hastalığımı kabul etmektense atlarım daha iyi. Bir adım geri attım ayağımın yarısı boşluktaydı yalpaladım tam o anda kolumdan çekti. Yere kapandım sadece kolum havada kaldı o da tuttuğundan.
"Deli misin sen ,ne yapıyorsun? "
Hızla yerimden doğruldum.
"DELİYİM VAR MI? "
Koşarak odama indim. Yatağımda ölü gibi yatan Başhan'ı görünce korkup koştum yanına sarsmaya başladım.
"Noluyo yaaa? "
Kolunu belime doladı.
"Uyan ya o doktor bozuntusu yok mu bana şizofren dedi sen ssseen.. "
Sona doğru konuşamadım ağlamaya başladım. Başhan kalkıp iyice sardı beni.
"Sen hayal değilsin"
Ona sarılıp ağladım.
"O doktor bozuntusu hiçbir şey bilmiyor herkes hayal olabilir ama....ama sen olamazsın
Hem benim o kadarda iyi değil hayal gücüm değil mi? Başhan bir şey desene "
Ona baktım bir noktaya sabitlenmiş bakıyordu suratına tokatı geçirdim.
"KONUŞ BAŞHAN HAYAL DEĞİLİM DE BİRŞEY DE O DOKTOR BİZİ AYIRMAK İSTİYOR DE BİR ŞEY DE BAŞHAN "
Ona sarıldım.
"Kurban olayım birşey de Başhan. BAŞHAN BİRŞEY DE NOLURSUN? "
Odayı flaş sesi doldurdu.
"Bak "
Önümde duran telefonda kollarımla boşluğu sarıp boşluğa kafamı öne tutmuştum. Başhan a baktım gözlerinden yaş akıyordu sildim
"Ağlama Başhan "
"Sende ağlama Rabia "
"İyileşmeyeceğim her zaman ki gibi içmeyeceğim o ilaçları sırf senden ayrılmamak için tamam mı sende beni bırakma ben sensiz ne yaparım? "
Sıkıca sarıldık insan hissediyorsa onun vücut bulmasına gerek yok. Hayaller hissedilirmiş en güzel örneksin Başhan...
