Kiedy miałam cztery lata mama dała mi piękną porcelanową lalkę, z bladą twarzą bez emocji, różanymi policzkami i chudymi nóżkami. Powiedziała mi, że jestem tak piękna jak ta lalka. Ale jej twarz mówiła, że kłamie. Kiedy miałam siedem lat, chciałam bardziej przypominać moją lalkę, więc chciałam przestać się uśmiechać. Ale to było naprawdę trudne. Kiedy miałam dziesięć lat, mama powiedziała mi, że jestem gruba, więc pobiegłam do pokoju płacząc. Moja lalka spadła i rozbiła ramię. Posklejałam części, ale nadal było widać pęknięcia, więc wzięłam marker i narysowałam takie same na swoich nadgarstkach. Kiedy miałam trzynaście lat, spędzałam dużo czasu sama w pokoju myśląc jak być bardziej podobna do mojej lalki, nawet jeśli nienawdziłam jej, bo była piękniejsza niż ja. Kiedy miałam szesnaście lat, przestałam jeść, bo moja lalka też nie jadła. Teraz, linie na moich nadgarstkach zmieniły się w pęknięcia, moja twarz jest zmęczona, ale bladą. Nie uśmiecham się i prawie nie jem. Popacz mamo, teraz wyglądam jak moja lalka.
CZYTASZ
Depresyjne cytaty
PuisiKtoś może powiedzieć, że te cytaty, które będą tu się znajdować, nie są depresyjne, ale dla mnie są. Może od czasu do czasu znajdzie się coś "śmiesznego". Chyba każdy już wie co tu będzie się znajdowało, więc zapraszam do czytania.
