Out of my League (Completed)

Chapter 1

In love ako sa best friend ko at ang lagi kong kalaro simula nung third grade ako. Her name is Alaine Sanchez. She got what it takes to be called “Plain Jane”. She’s the nicest and the angelic person I’ve known. She’s pure nice and innocent. She doesn’t get mad but when she did… she is the cutest person I’ve known.

Everything about her and even her imperfections, I still love her at kahit paulit-ulitin ko iyon sa inyo at kahit na masawa kayo sa akin. I would still repeat it again and again and again. I love her. I really really do love her. I don’t love her as Plain Jane or because she’s nice and the angelic or pure nice and innocent or she’s cute when get mad. I do love her because she is Alaine, the girl who gave me fantasies and love.

“Hen…” she smiled nung nilingon ko siya. “We are best of friend forever di ba?” Ouch? Hindi rin. I would be her forever best friend basta makasama ko siya at maprotektahan. I want to take care of her. Kahit hindi niya ako maging true love as long as I can follow her wherever she goes.

“Oo naman.” I answered without lies and hesitations. She wanted us just be friends. I respect her. I always do.

“Hen, kung mamamatay ako…” tinignan ko siya ng nagtataka.

“Wag ka ngang ganyan magsalita, Alaine!!” I shouted at her and she pouted. She’s acting cutesy and that is her charms.

“Hindi ba!! Kung mamamatay ako… iiyak ka ba?” napakunot ang noo ko. Yan na naman siya. Palagi niyang tinatanong sa akin ang mga ganyang bagay.

“Hindi. Hindi ako iiyak.” Sagot ko sa kanya. Napatingin siya sa akin ng gulat.

“B-bakit ka hindi iiyak? Susunod ka sa akin?” tanong niya.

“Hindi. Hindi ako susunod sa’yo” pinalo niya ako ng malakas pero di masakit. Malakas ata to nuh! Bigla siyang tumayo at sinamaan ako ng tingin.

“Hate mo ako nuh!!!” napabuga ako ng hangin ng dahil sa kanya. Ang cute niya talaga pero hahigh blood na naman ang babaeng ito!

“Bakit ako iiyak at susunod sa’yo? Hindi kita hahayaang mamatay.” Totoo ang sinabi ko sa kanya. “I won’t let you die.” Imbes na ikaw ang mamatay, mas mabuti na lang ako dahil gusto ko maranasan ang buhay na di mo naransan sa labas ng kwarto mo.

Oo. There is a question kung bakit home tutored at palaging kulong siya sa bahay at never din siyang nakalabas at nakalaro. We met when I saw her hiding in the bushes in the playground. Simula noon, binibisita ko siya rito parati and after school.

“Magplay tayo ng piano…” aya niya sa akin. Lumabas kami sa kwarto niya at nauna siya sa akin papunta sa playroom.

“Ano ba ang itsura ng school?” tanong ni Alaine.

“Maraming estudyante. Maraming teacher. Maraming classrooms.” Sagot ko sa kanya.

“Sasamahan mo ba ako pagpumunta ako sa school?” tanong niya sa akin.