Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια άλλη εποχή.
Η Αντέλλα είναι κόρη ενός από τους πιο ξακουστούς και τρανούς άρχοντες.
Όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να είναι και όμορφη!!
Ερωτεύεται το αγόρι που δουλεύει στο στάβλο της οικογένειας, και η ζωή της αποκ...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Αφιερωμένο στην masterp-eace !!! Ξέρει αυτή!!! ;)
Η Αντέλλα κοιτούσε με δέος τον Στεφάν που έπινε το κρασί. Το έβλεπε να διέρχεται τον οισοφάγο του κάνοντάς τον να ανεβοκατεβαίνει. Το ποτήρι άδειαζε...
Η καρδιά της κτυπούσε σαν τρελή. Τα χέρια της ίδρωναν ακατάπαυστα, και τα σκούπιζε μηχανικά στη φούστα της.
Ένιωσε μια γλυκιά ελαφριά ζαλάδα να την κατακλύζει και εικόνες ευτυχίας με τον Στεφάν παρέλασαν μπροστά της. Από την μελλοντική ζωή τους που θα την περνούσαν μαζί!!
Να την έχει αγκαλιά. Να την φιλά με ιλιγγιώδες πάθος. Να την κάνει επιτέλους δικιά του με αχαλίνωτη επιθυμία. Χαρούμενα παιδιά να τρέχουν γύρω τους. Τα γέλια τους να γεμίζουν την καρδιά και το όμορφο σπιτικό τους. Τα παιδιά τους να μεγαλώνουν και να φτιάχνουν τη δική τους οικογένεια. Αυτοί, μεγάλοι πια να κάθονται στις αναπαυτικές καρέκλες τους και στην αγκαλιά τους να έχουν τα εγγονάκια τους.
Ευτυχία! Παντού ευτυχία!
Το ποτήρι άδειασε και της το έδωσε πίσω.
«Ευχαριστώ» της είπε κάπως ψυχρά.
Η Αντέλλα τον κοίταξε με λαχτάρα, έπρεπε με κάποιο τρόπο να κρατήσει τη ματιά του επάνω της. Μέχρι να αλλάξουν χρώμα τα μάτια του.
«Μήπως θα ήθ...» άρχισε να του λέει.
«Στεφάν!» ακούστηκε μια γυναικεία φωνή πίσω του.
Ο Στεφάν γύρισε το κεφάλι του προς τα πίσω.
«Όχι, Στεφάν κοίτα με» απεγνωσμένα η Αντέλλα τον άρπαξε από το μπράτσο πιέζοντάς τον να την κοιτάξει.
«Στεφάν βοήθεια! Τρέξε» φώναξε με απελπισία η άλλη γυναίκα ενώ έτρεχε προς το μέρος του. Την είδε να πέφτει στο έδαφος. «Βοήθεια!» ούρλιαξε.
«Όχι, Στεφάν, εμένα κοίτα» η Αντέλλα προσπαθούσε απελπισμένα να τον κάνει να την κοιτάξει. Τον τράβηξε. Θέλησε να μπει μπροστά του όμως ο Στεφάν την έσπρωξε για να την παραμερίσει και χωρίς να της ρίξει ούτε ένα βλέμμα έτρεξε με δύναμη προς την πεσμένη γυναίκα με τα κατάμαυρα μαλλιά.
«ΣΤΕΦΑΝ, ΟΧΙ» ακούστηκε η απελπισμένη φωνή της Αντέλλας.
Ο Στεφάν γρήγορος σαν αστραπή έφτασε στην πεσμένη γυναίκα και έσκυψε από πάνω της. «Είσαι καλά;» την ρώτησε ξέπνοος.
Η Φρανσέσκα τότε τον άρπαξε και την ανάγκασε να την κοιτάξει. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή τα μάτια του Στεφάν άλλαξαν χρώμα. Έγιναν μοβ και έπειτα, σχεδόν αμέσως, επανήλθαν στο φυσικό τους χρώμα.
«Φρανσέσκα;»
«Ναι, Στεφάν μου;» του είπε γλυκά.
«Ωω, Φρανσέσκα» είπε πάλι αυτός ξελιγωμένος από έρωτα. Έσκυψε και ένωσε τα χείλη τους σε ένα ατέλειωτο φιλί γεμάτο πάθος και ένταση. Τα χείλη τους πάλευαν μεταξύ τους με έντονο ζήλο και ακράτητο πόθο.
Η Αντέλλα πίσω γονατισμένη από το ασήκωτο βάρος του πόνου ούρλιαξε «ΌΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ».
Ένιωσε το είναι της να διαλύεται. Την καρδιά της να γίνεται εκατομμύρια θρύψαλα.
Το κεφάλι της βαρύ από τα λόγια της μάγισσας «Δεν υπάρχει αντίδοτο για το φίλτρο. Ό,τι γίνει, δεν μπορεί να ξεγίνει. Η επίδραση του φίλτρου διαρκεί για πάντα...για πάντα...για πάντα....
Έπειτα όλα μαύρισαν..
Ο Στεφάν με την Φρανσέσκα δεν της έδωσαν καμία σημασία. Βρίσκονταν στο δικό τους κόσμο. Στον κόσμο που μέχρι πριν από λίγο ονειρευόταν η Αντέλλα..
Όταν χώρισαν από το φιλί τους, η Φρανσέσκα αγκάλιασε σφικτά πάνω της τον Στεφάν, και πάνω από τον ώμο του κοίταξε με σαρδόνιο χαμόγελο την πεσμένη Αντέλλα που κειτόταν αναίσθητη στο έδαφος.
«Τώρα είναι δικός μου. Σ' ευχαριστώ Αντέλλα» ψιθύρισε πολύ πολύ σιγά και τα πράσινα μάτια της άστραψαν.
«Είπες κάτι;» τη ρώτησε τρυφερά ο Στεφάν κοιτώντας την με λατρεία.
«Ότι σε αγαπώ».
«Και εγώ σε αγαπώ» της είπε και την φίλησε ξανά φλογισμένος από έρωτα.
Μικρό το κεφάλαιο, γιατί μετά από αυτό δεν πιστεύω πως θα θέλατε να διαβάσετε κάτι παραπάνω! :(
