Mahal na ata Kita

Chapter7:"Nakakasakal na"

Chapter7:"Nakakasakal na"

Jerome's P.O.V:

Binuksan ko ang mga mata ko nung may umalog sa may balikat ko.

"Jerome we're here"sabi ng manager ko,Tumango ako at inayos yung itsura ko. Nasa first class ako sa plane kaya wala masyadong tao nakakakita saakin.

Bakit first class lang ako? Eh kasi hindi pa talaga ako famous sa England kasi madaming artista dun mahirap sumingit.Hindi ko afford yung private airplane hahaha.

Kinuha ko yung backpack ko habang yung iba kong mga kasama dinala yung maleta ko.Nasa loob pa lang ako ng eroplano,rinig ko na yung mga hiyawan ng mga fans kong pinoy/pinay.

" WAAHHH!!!!!!!! PAPPPIIII JJEERRROOOO!!!!!"

"SHEEEEMMAAYYY ANGG POOGII NYAAA!!!"

"BWISETT ANGG TANGGKAADDD"

Ngumiti ako sa mga taong naghihiyawan para isuporta ako.Konte lang nakakaalam kasi ayaw naming manggulo yung mga tao pero wala eh,Ang hirap magkaron ng sobrang updated na supporter.

Lumabas yung mga guwardya para makalabas na ako sa airport . Kinuha ko yung mga gifts na binibigay nila,nawalan na ako ng time para bigyan sila ng autograph dahil hinila ako ng manager ko kasi kulang na daw yung oras.

Nagsorry ako sa mga taong dinadaanan ko.Ngumiti yung iba yung iba naman tumili. Napangiti ako kasi ang cute ng mga pinoy/pinay pag kinilig.Hindi masyadong OA,pero ewan ko ba yung iba.Hindi naman lahat parepareho.

Feel na feel ko yung init sa balat ko,Tapos ang lagkit pa. Pumasok kami lahat sa private van namin at tumuloy na papunta sa hotel.

Nang makadating na sa hotel pumasok kami agad papunta sa assigned room ko. Ang ganda pero kumpara sa England mas maganda dun.

"Jerome we will just bring your stuffs later,you should rest,But if you want you can go and explore you have 4 days before your concert,ok?" Tumango lang ako sa sinabi ng manager ko.

Englishera eh,Oo nga pala.Babae yung manager ko tapos taga England sya kaya nakakanosebleed din minsan sya kausap.Lumapit ako sa glass wall,Ang ganda nung view dito. Humiga ako sa bed at kinuha yung phone ko,binigyan na ako ng simcard sa phil kaya pwede na ako tumawag.Tinawagan ko yung kapatid ko,si Renz.

1:25pm.Hinintay kong sumagot sya pero wala paring sumagot. Tumunog yung tyan ko,Uggh gutom na ako. Tinawagan ko manager ko.

"Yes jerome?"

"I just want to ask you if I can go buy food?"

"Where? Take Brian with you,You know Philippines it's not safe for artists to walk by themselves"

"You do know that I'm a filipino,so I'm kinda used to it"

"Yes you are but this time you're famous"

"I'm not that famous,I'll just be cautious anna,I'll wear a cap"

"You're so stubborn,last time I let you go,You fainted"

"That was 6 months ago when I still have that leukemia? Or was it anemia?"

"But sti---"

"Okaayyy bye byee!!!" Hindi ko na sya pinakinngan at inalis ko yung makeup sa mukha ko,Oo naka makeup ako kasi kailangan daw,Make up na hindi masyadong halata pero yung makeup na hindi pinapahalata yung acne ko,May acne ako pero hindi naman madami.Nagsuot ako ng cap,Inalis ko yung contact lense na may grado kasi malabo mata ko. At sinuot ko yung salamin ko.