Aşk gerçektende neydi?
Bu soruyu yaklaşık 2 saattir düşünüyordum.
"Aşk yoktur sevgi vardır" dedi arkamdan. Şaşkınlıkla arkama döndüm. Oydu. Murat'tı okulun en psikopat çocuğu.
Nedensizce mutlu olmuştum.
Nedenini ne ben ne o nede başkası biliyordu.
Aslında bende acaba neden diye düşünmüyor değildim.
Dalmıştım. Farkında değildim.
"Emine ne oldu?"
"He ne mi oldu hiçbirşey" dedim tebessümle
"Birden dalınca korktum
" Daldım mı ? Ve ne için Korktun?"
"Evet daldın. Bilmem sen benim için değerlisin ..."
Değerli miydim sahiden.
Amaan belki de bir sürü kıza demişti bana dediği sözü aklıma takmamıştım.
"Biliyor musun?"
"Neyi?"
"Seninle aynı bölümdeyiz hatta aynı sınıftayız. "
"Öyle mi bilmiyordum. Sevindim."
"Sahiden sevindim mi?"
"Neden sevinmeyeyim?"
"Bende sevinmene sevindim doğrusu."
"Niçin!?" dedim şaşkınlıkla gerçekten şaşırmıştım. Bana karşı bu kadar ilgi duyması şaşırttı. Belkide şaka yapıyordur. Şakacı bir tavrıda yoktu ama yinede konuşmasını dinledim.
Fısıldayarak "Anla bunu sana AŞIĞIM." sahiden aşık mıydı daha biraz önce aşk diye birşey yok diyen kendisi değil miydi?!?
"Hani aşk diye birşey yoktu?"
"Aşk sevgi demektir zaten fakat aşk delicesine ölümüne tutkuyla kendini düşünmeden hiçe sayarak sevmektir."
"Sahiden mi?"
Öyle miydi birşey demeden masadan kalktım. Arkamdan seslendi fakat duymamazlıktan geldim. Tam arabama binip eve doğru yol alacakken arkamdan murat geldi.
Kolumdan çekti neredeyse üstüne düşüyordum.
"Ne yapıyorsun lan!?!!" dedim cesaretle.
"Kızım anlamıyor musun? Sana deli gibi aşığım"
"Anlamıyorum lan!! Anlamazsam ne olur?!" dedim.Ne olurdu ki
"Ne mi olur..."
Öptü!! Beni öptü!!
"Bu olur canım!" Canım mı ?
Koşarak uzaklaşdım ama ne fayda.
