Together

11

P.O.V Alexis

Ik slurp mijn Bami met veel geluid naar binnen. Ik kijk naar het witte bakje waar nog één garnaal inzit. Op hetzelfde moment keken Benjamin en ik elkaar aan. 'Neem jij hem maar.' Zegt hij beleeft. 'Nee, nee doe niet zo gek neem jij hem maar.' We keken beide naar de zo lekker uitziende garnaal. 'Oké ik neem hem.' Zijden we tegelijk. Ik sprong naar voren en pakte de bak. Ik wou wegrennen toen de sterke armen van Ben me terugtrokken en de bak weggeritste. Nog net op tijd pakte ik de garnaal eruit en stopte hem in umijn mond. Ik kauwde en slikte hem door. Op dat moment trok Ben mijn mond open en riep naar binnen: 'Garnaaltje. Ben je daar nog? Papa houd van je.' Fluisterde hij verdrietig. Lachend duw ik hem weg. 'Jammer Ben.' Hij keek sip. Ga jij dan maar de tafel afruimen "lazer eye" Ik lachte en begin de tafel af te ruimen terwijl Benjamin in een tijdschrift bladerde met naakte vrouwen. Ik negeerde het. Dat die meiden zich zo laten fotograferen. Ik moet er niet aan denken. Nadat ik klaar ben plof ik naast hem. Ik kijk op de klok. Half 12. Misschien moet ik gaan slapen maar waar? Hij heeft maar één slaapkamer. 'Dussss... Zei ik maar. Ben keek vragend op. Waar mag ik van je slapen?' 'Op de bank.' Zei hij met een serieus gezicht. 'Meen je dat serieus?' 'Nee natuurlijk niet Lexi! Ik ben niet de beste gastheer maar zo slecht...' Hij schudde grijnzend zijn hoofd. 'Jij gaat in mijn bed en ik op de slaap bank.' Nu pas zie ik dat de bank inderdaad een slaapbank is. 'Dankje. Welterusten.' Ik zoen hem op de wang en loop naar de kamer. Als ik die open doe kijk ik met grote ogen rond. Oké deze jongen heeft een vrouwe verslaving. Zijn bed is letterlijk een vrouwen lokker. Ik durf er niet aan te denken wat er allemaal in dit bed gebeurt is. En deze kamer heeft als enige kamer een andere kleur. Rood, zwart en blauw. Ben schijnt het zich ook te herinneren want hij komt als een gek aanrennen. Ik lig dubbel van het lachen. Ik moet letterlijk gaan zitten om niet om te vallen. Benjamin is helemaal rood. Nog nooit heb ik iemand zo rood zien worden. Hij grinnikt ook een beetje beschaamd. Ik veeg na 4 minuten de slappe lach hebben mijn tranen weg. Ik sta op en leg mijn hand op zijn schouder. 'Ik neem de slaapbank Ben.' Hij grinnikt en knikt. Hij verdwijnt in zijn kamer en ik hoor hem zuchten van opluchting. Grinnikend loop ik naar de badkamer. Op dat moment hoor ik gevloek en word de voordeur open gebroken.

Ik ren naar de gang en zie 3 grote brede mannen staan. Ze nemen me even op en lopen dan naar me toe. Benjamin rent de gang ook op met enkel een jogging broek aan. Hij gromt en transformeert. Hij rent op één van de mannen af en springt tegen hem op. De man verliest zijn evenwicht en valt. Op dat moment verandert hij en ook samen met één andere. De twee wolven vechten tegen de chocolade bruine benjamin. Hij heeft "Amber" kleurige ogen. Donker gelig een soort van oranje ofzo. De grootste man loopt dreigend op me af. Op dat moment begin mijn hele lichaam pijn te doen. Maar het rare is dat de man niks doet. Hij kijkt me verbaasd aan. Mijn botten lijken te breken en ik val op de grond. Ik voel hoe er een drukkend gevoel komt op mijn tanden en mijn ogen rollen in hun kassen. Ik hoor Ben piepen. De twee wolven zitten op hem en hij kijkt me verdrietig en bang aan. Hij jankt naar me. Op dat moment hoor ik een woedend en hard gegrom. Een grote zwarte wolf en een andere grijze rennen naar binnen en bijten zonder pardon de eerste twee in hun nek. Ze vallen bewusteloos neer zodat Benjamin eronder uit kan kruipen. De appartement is eigenlijk veel te klein voor al die wolven. 'J-Jaden.' Fluister ik zachtjes. Dan schreeuw ik het uit van de pijn. Voor ik goed en wel besef wat er gebeurt is sta ik op vier poten. Nee. Dit kan niet. Iedereen staart me verbaast aan. Jaden gromt hard naar de man die in elkaar krimpt. Hij rent naar zijn twee bewusteloze metgezellen tilt ze over zijn schouders en rent weg. Jaden rent naar me toe en verandert. Hij sluit zijn armen om me heen en begint zacht te huilen. Net als ik. Jaden kust me in mijn vacht. Shit wat? Vacht? Ik kijk naar mezelf in de grote spiegel in de hal. Gelukkig is Ben zo'n ijdeltuit. Ik ben enorm. Zo'n 2 meter schat ik en ik heb een witte vacht. Ik kan nergens een plekje grijs of bruin vinden. Ik breng mijn hoofd...kop dichter bij de spiegel. Mijn ogen zijn spierwit. Echt wit wit. Benjamin fluit bewonderend. Hij is weer een mens en gaat naast me staan. 'Je bent prachtig.' Hij strijkt met zijn handen over mijn zijdezachte vacht. Jaden gromt boos maar we negeren het beide. Ik ben een wolf. Een witte wolf. Hoe kan dat? Het is een wonder. Ik ben een fucking wolf! Dan zie ik in mijn ooghoek een enorme en gespierde man staan. Kaal met drie littekens die door zijn hele gezicht lopen. Hij glimlacht lief naar me. 'Als je aan jezelf denk als mens verander je terug. Dan kan je je vragen stellen meisje.' zei hij. Ik knikte. 'Wacht! Jaden brengt me naar de slaapkamer van Ben. Maar hij duwde me er net zo snel weer uit. 'Je bent walgelijk.' Zei hij boos tegen Benjamin die grijnzend zijn schouders ophaalde. 'Boris, viezerik wacht in die kamer tot ik zeg dat jullie terug mogen komen.' Gebood Jaden. Ze deden wat hij vroeg en sloten de deur achter zich. Ik moest grinniken toen ik Boris: 'Allemachtig'. Hoorde mompelen. Daarna kijk ik Jaden vragend aan. 'De eerste keer dat je verandert scheuren je kleren. Ik wil niet dat ze je naakt zien.' legde hij uit. Oo dus hij mag me wel naakt zien zeker. Denk het even niet. Ook al is hij mijn mate. Met mij snuit duw ik hem ook weg. Mopperend draait hij zich om maar weigert de kamer in te gaan. Ik denk aan mijn mensenvorm. Het gaat makkelijker dan ik dacht om te veranderen. Snel spring ik in de enige kleren die er in de badkamer liggen. Een te grote grijze joggingbroek van Benjamin een een wit laag uitgesneden hemt van mij. Je kan net de één van mijn vele littekens zien. Ik merk wel dat ik dunner ben. Verbaasd kijk ik naar mijn buik. Eerst was die een beetje rond. Maar nu is hij zo plat als een plank. En mijn haar. Wauw mijn haar glanst helemaal. Alsof het herboren is. Mijn huid is ook prachtig op de littekens na dan. Mijn lichaam is gewoon perfect geworden. Stalend bewonder ik mezelf nog even goed. Dan doe mijn haar in een staart. Ik loop de badkamer in en sla mijn armen om Jaden heen. Hij draait zich naar me om en knuffelt me terug. 'Alexis ik heb je zo gemist. Ook al ben je een dag weg geweest. Het spijt me Lexi.' 'Jaden je hoeft je niet te verontschuldigen. We praten er later over goed?' Ik drukte mijn lippen op de zijne. Hij beantwoorde de kus gretig. Na 5 minuten geweldig zoenen hoorde ik Boris roepen: 'Als je het niet eg vind Jaden wil ik graag uit deze kamer. Ik weet ik ben een man maar ik word een beetje bang en misselijk tegelijktijd.' 'Hey zo erg is het niet! Saaie oude vent.' Ik grinnikte. 'Ja kom er maar uit.' zei Jaden en hij drukte weer zijn lippen op de mijne. Ik kuste terug maar stopte en omhelsde hem weer. 'Loop nooit meer van me weg. Beloof het.' Hij kijkt me strak aan. 'We praten later.' Herhaalde ik.