Phantom High

Prologue

200 years na ang nakakaraan simula nung tanggapin ng mga tao ang mga phantom eaters.

Kami ang mga taong kumakain ng kaluluwa.

Dito na kami namumuhay sa mundo ng mga tao.

Nagulat ka ba? Seems imposibble, but you read it right.

At first, as expected. . .marami ang natakot at naiilang kapag may nakakasabay o nakakasalubong silang mga kagaya namin na iba sa kanila.

At sa inaasahan, hanggang ngayon ganon parin naman ang nangyayari kapag nakakakita sila ng mga kagaya namin.

Ano bang nakakatakot sa amin? Mukha ba kaming halimaw? Hindi naman a!

Kung tutuusin mukhang tao lang din naman kami. Same physical appearance na kagaya lang din ng sa mga tao.

Hindi naman kami pumapatay ng tao.

Dahil bawal kaming gumamit ng kapangyarihan laban sa mga tao.

Kahit gustong-gusto ko na talagang gawin,hindi pwede.

At saka kaluluwa lang naman ang kinakain namin.

Isa pa.

Bawal kaming makisalimuha at makipag-usap sa kanila dahil may parusang kapalit iyon para sa batas namin na mga taga-phantom world.

Kami na nga ang nakikipaglaban ng patayan para sa kaligtasan nila tapos kami pa 'tong agrabyado.

Pero anong magagawa namin? Win-win situation lang naman ito. Bakit?

Dahil una,

Kailangan namin ng bagong mundo na matitrhan.

Pangalwa at huli. . .kailangan nila ng tulong namin dahil malapit ng masira ang barrier na ginawa namin para pansamantalang maharang at pigilan na makapaminsala ang mga phantoms.

Unti-unti na kasing nabubuksan ang portal na kumokonekta sa mundo ng mga masasamang kaluluwa patungo dito sa mundo ng mga tao.

Lahat kaming kabataan na isa sa mga napili ay sasanayin sa Phantom High para lalong lumakas at para i-grupo,

Mula pinakamalakas sa pinakamahina?

Pinakamatapang sa pinakaduwag?

Babae?

Lalaki?

Walang pinipili.

Walang awang magaganap.

Wala sa kung anong posisyon ang meron ka.

Patas ang laban,

kung talo ka,

talo ka.

Kung mamatay ka, mamatay ka.