1543 (Complete)

Part 1

1543
အပိုင္း (၁)
#1543

“တိမ္ေတြပ်ံလာတာ ေမာ႕ျကည္႕လို႕ သီခ်င္းဆိုတာ ေကာင္းတယ္...မင္းေျကာင္႕မို႕🎼 မင္းေျကာင္႕မို႕ သီခ်င္းကေလးဆိုခ်င္တယ္..🎼.ေျမျပင္ေပၚ လူေတြ အားလံုးေပါ႕ ျပံဳးေပ်ာ္ေနလားကြယ္..မင္းေျကာင္႕ မို႕ မင္းေျကာင္႕မို႕ ျပံဳးလိုက္ျကေပ်ာ္ရႊင္တယ္..🎼
ရင္ခုန္္တယ္ ခ်စ္ရတာ အရာရာ ေျပာင္းလဲခဲ႕ပါတယ္..
ရင္ခုန္လို႕ ခ်စ္တက္ျပီ ဒါဟာ မင္း.. မင္းေျကာင္႕ေနာ္..လာပါလာပါကြယ္ေတြ႕ျကဖို႕ ေစာင္႕ေနတယ္ အခ်စ္ရယ္..မင္းေျကာင္႕မို႕ မင္းေျကာင္႕မို႕ တမ္းတတက္ေနျပီကြယ္..
လာ...လာ...လာ....လာ....လာ.....
မင္းေျကာင္႕ မင္းေျကာင္႕ပါေနာ္...အရမ္းပဲ ခ်စ္တက္ျပီ...
မင္းေျကာင္႕ မင္းေျကာင္႕ပါေနာ္...လြမ္းလည္း လြမ္းတက္ျပီ...ရင္ခုန္သံေတြ သိပ္ျမန္ ျကင္နာပါေတာ႕ကြယ္..အသည္းနွလံုး လိႈက္လို႕ ခုန္ေတာ႕ အားလံုး မင္းေျကာင္႕ကြယ္...”
“မင္း ေျကာင္႕...”
“နင္႕ေျကာင္႕...”
“ေအာင္မေလး ...ျကီးျကီး....ရယ္.....လန္႕လိုက္တာ...”
သစ္ အလုပ္သြားဖို႕ ျပင္ဆင္ရင္း ေဟမာေန၀င္း သီခ်င္းေလး ဆိုေနတာ ကို ျကီးျကီး ေအာ္လိုက္လို႕ လန္႕သြားရတာ...ျကည္နူးေနတဲ႕ စိတ္ကေလး ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းေတာင္ မသိေတာ႕ပါ..။
“သစ္ ဘာလုပ္လို႕လည္း..”
“မေန႕က ငါ ေျကာ္ထားတဲ႕ ပုုဇြန္ေျခာက္ေျကာ္ဘူးေကာ..ဘယ္မွာတုန္း..”
“ေျသာ္..ဒါလား...”
သစ္ စဥ္းစားရခက္သြားသည္..။
ကေလးကို ေပးလုိက္တယ္ေျပာရင္လည္း ျကီးျကီး ကက်ိန္အံုး ဆဲအံုးမည္မွာ မလြဲ...။
ဒါဆို ကေလး စားရင္ အရသာ ဘယ္ေတြ႕မလည္း...
“ညည္း..လင္ ျမိဳဖို႕ ေပးလိုက္ျပီမလား..”
“အိုး...အဲလို မေျပာပါနဲ႕ ျကီးျကီးရယ္...ကေလးက ဒုတိယနွစ္ဆိုေတာ႕ စာေတြက တစ္ဖက္ အလုပ္ကလည္း အခ်ိန္ပိုင္းေျပးလုပ္ဆိုေတာ႕ ကေလး စားဖို႕ အခက္အခဲျဖစ္ေနတာကို သူမ်ားက ျကည္႕ေနနိုင္ပါ႕မလား..”
“ျသ..ျသ....မျကည္႕ေနနိုင္လို႕ ေပးတာ အိမ္က ပစၥည္းေတြကုန္လို႕ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ ေရာက္လာျပီေလ...ရြက္သစ္ေ၀...ညည္း တစ္ေန႕ ဒုကၡေရာက္လိမ္႔မယ္..”
“ေန႕တိုင္းေရာက္ေနတာပါ ျကီးျကီးရယ္..”
သစ္ ညီးတြားၿပီး ေခါင္းကုတ္ရင္း ေျပာလိုက္ေတာ့ ႀကီးႀကီးက ေမးပင့္ခါ..
“အခုသိျပီမလား..”
“ဟုတ္ကဲ႕...ျကီးျကီး ကို ရန္ကုန္ကို အေဖာ္လိုက္ေနေပးဖို႕ ေခၚျပီးကတည္းကပဲ..ဆူခံေနရတာ ေန႕တိိုင္း..သူမ်ားသိပါျပီ...”
“ဘာ..”
“ျကီးျကီး မဆူရင္ သူမ်ားလည္း နားသက္သာတာေပါ႕..”
“ဟဲ႕..ငတံုးမ..ငအမ...မလည္မ၀ယ္  မရူးမေကာင္းနဲ႕ လူေတြ ကို ဘာမွတ္ေနလည္း ဟမ္...ငယ္ငယ္ကတည္းက  မိဘ မရိွလို႕ ဖြားေအနဲ႔ ငါ့ လက္ထဲျကီးလာတာ အခု ငါ႕ဆီမွာ ေအးေအး ေနရတာကိုး ဘာကိစၥ ရန္ကုန္မွ ရန္ကုန္ ျဖစ္ရတာတုန္း...”
“ျကီးျကီး ရယ္...အသက္ေတြျကီးေတာ႕ အလုပ္မလုပ္ေစခ်င္လို႕ေပါ႕...သစ္လည္း ဘြဲ႕ရေအာင္ ျကီးျကီးတို႕ခ်ည္း တာ၀န္ယူခဲ႕တာပဲေလ..ခု ဘြဲ႕ရျပီးေတာ႕ အလုပ္ရွာတာကလည္း ဒီမွာ ဆိုေတာ႕ ပိုအဆင္ေျပတာေပါ႕ ျကီးျကီးရဲ႕..အခု ျကည္႕ေလ အလုပ္လုပ္ေနတာ တစ္နွစ္ျပည္႕ျပီး ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလည္း...မလည္မ၀ယ္လို႕ မေျပာပါနဲ႕ ျကီးျကီးရဲ႕...လည္လြန္းလိုပဲ ရည္းစားေလး တစ္ေယာက္ ေတာင္ ရခဲ႕ရျပီ...ဟီး...”
“နင္႕ အေကာင္က ကေလးလိုလို ေခြးလိုလို နဲ႕ ေယာကၤ်ားပိုင္လုံး..”
“အမေလး..ေလး...ျကီးျကီး ရယ္...မေတာ္မဆ ကေလး ျကားသြားမွျဖင္႕ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနပါအံုးမယ္...ျကီးျကီး ကလည္း သူမ်ားကို စိိတ္ညစ္ေအာင္ သိပ္လုပ္တာပဲ အလုပ္သြားခါနီး အေပ်ာ္စိတ္ကေလးေတြ ျကိဳးစားေမြးေနရတာ ရံုး ေရာက္တာနဲ႕ ဆူခံ ရအံုးမယ္..”
“နင္႕ ကိုက အသံုးက်တာ ဘာရိွလည္း..”
ျကီးျကီး က ဆက္ေျပာ..ဆက္ေဟာ..ေနေပမဲ႕ သစ္တို႕ကေတာ႕ အ၀တ္အစားထုတ္လိုက္ ေခါင္းေလး ျဖီးလုိက္ျဖင္႕  အခ်ိန္မွီေအာင္ လုပ္ေနရသည္..။
“ေကာ္ဖီ သြား၀ယ္ခိုင္းတယ္...ေကာ္ဖီ ထုတ္ ေမ႕ျပီး နို႕ဆီ ပါလာတယ္..သြားတိုက္ေဆး..လမ္းျကံဳ၀ယ္လာပါေျပာတာ...ဆပ္ျပာမႈန္႕ထုတ္၀ယ္တယ္...
ဧည္႕သည္ ေရာက္ေနလို႕ အေအးေလး တိိုက္ရေအာင္လို႕ ေျပာလိုက္တာ..ေရႊပုစြန္ အထိသြားျပီး ကိတ္ ၀ယ္တယ္ေလ...ဒါလား...
လည္လည္၀ယ္၀ယ္မရဲ႕...”
“ဟီး..ေမ႕တက္လို႕ပါ ျကီးျကီး ရယ္...ခုလည္း ျကီးျကီး ေျပာေနတာနဲ႕ ဘာေတြလည္း မသိဘူး ေမ႕ကုန္ပါျပီေကာ....သိပ္စိတ္ညစ္တာပဲ..သူမ်ား...ကို စိတ္ညစ္ေအာင္မလုပ္ျကပါနဲ႕...”
“ေကာင္းပါျပီတဲ႕ေတာ္...နင္႕လင္ဆီက ပုဇြန္ေျခာက္ေျကာ္ဘူး တစ္၀က္ျပန္ယူလာခဲ႕...တကယ္ပဲ..ေစတနာကို မရိွဘူး..”
‘ဟြန္႕..”
ျကီးျကီး က အခန္းထဲက ထြက္သြားေတာ႕မွ ေမ႕ေနတာ ဘာလည္း ဦးေနွာက္ေျခာက္ေအာင္ ျပန္စဥ္းစားရေတာ႕သည္...။
၁၅မိနစ္ေလာက္ ျကာမွ သတိရလိုက္တာ.ဖိုင္ေတြ ဘီဒိုေပၚမွာ ျကည္႕စမ္း ေမ႕သာ သြားရင္ အလုပ္ျပဳတ္ျပီ...။
သစ္ အလုပ္ေတြကို အာရံုစူးစိုက္ျပီး အေကာင္းဆံုး လုပ္ေနေပမဲ႕ စိတ္ေတြက တစ္ေနရာတည္း ဘယ္ေတာ႕မွ မေနေတာ႕ လုပ္လက္စကို ခဏခဏ ေမ႕သြားရသည္..။
“ဆရာကလည္း သူမ်ားဆို သိပ္နွိမ္တာပဲ..”
“အိုး..အဲ သူမ်ားဆိုတာျကီးက်ေတာ႕ ေမ႕ပါလား..”
ရန္ကုန္ေရာက္ခါမွ နာမည္ေလးေတြ တစ္လံုးတည္းေျပာရတာ သေဘာက်လို႕ သစ္ လို႕ ထည္႕ထည္႕ေျပာေနေပမဲ႕ ေမြးကတည္း က ေျပာလာသည္႕ သူမ်ားကလည္း နႈတ္မွာစြဲေနသည္..။
ကေလး နဲ႕ ခ်ိန္းထားတာ ေနာက္က်ေနမွ စိတ္ကေကာက္ရင္ ေခ်ာ႕ရအံုးမည္..။
“ျကီးျကီး..ေရ....သစ္ ...သြားျပီေနာ္...”
“ဟဲ႕...မုန္႕စား..”
“သြားျပီ....ေနာက္က်ေနလို႕...”
ဖိနပ္ကို ျဖစ္သလို ထိုးထည္႕ျပီး ကားမွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ႕မွ တစ္ခါ မွန္ျပန္ျကည္႕ရသည္..။
ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဟန္ပါပါ လြယ္ထားေပမဲ႕ ခါးပိုက္နိႈက္ ေျခာက္ခါ ခံရျပီးေနာက္ေတာ႕ ကားေပၚေရာက္တာနဲ႕ ေ၇ွ႕ပို႕ျပီးသား လက္အက်င္႕ပါသြားရျပီ..။
ကားေပၚက ဆင္းခါနီးက်မွ တစ္ခုခု လိုေနပါတယ္လို႕ ေတြးရင္း ..
ေဟာေတာ႕..မွတ္တိုင္မွာ...ထီးက်န္ခဲ႕ျပီး...အိုး..
အသစ္ကေလးေတာ႕ ကုန္ပါျပီ...။
အဲဒါေျပာတာေပါ႕ ျကီးျကီး တို႕က သြားခါနီး လာခါနီးဆို စိတ္ညစ္ေအာင္ သိပ္လုပ္တာပဲ...။
“ကေလး ေစာင္႕ေနတာ ျကာျပီလား...”
“မျကာပါဘူး..မမရယ္...ကေလးက ေတြ႕ခ်င္ရတဲ႕သူပဲေလ..”
“အိိုး...စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ...ျကီးျကီးေပါ႕..သူမ်ားကို ဆူေနတာ..”
ကေလး မ်က္နွာညိဳးညိဳးေလးကို ျကည္႕ျပီး သစ္ စိတ္မေကာင္းလြန္းလို႕ ငိုခ်င္လာရသည္..။
“ထိုင္ပါအံုး မမရယ္...လြမ္းလြန္းလို႕ ျကည္႕ပါရေစအံုး..”
သစ္ ၇ဲ႕ လက္နွစ္ဘက္ကို ဆြဲယူျပီး ခံုမွာ ထိုင္ခိုင္းေတာ႕ သစ္ အျကည္႕ေတြက ကေလး မ်က္နွာဆီေရာက္သြားရသည္...။
“အိုး...ကေလး ပိန္သြားလိုက္တာ...ဘာျဖစ္လို႕လည္း..”
“မမ ကို လြမ္းလို႕ေပါ႕..”
အလိုမက်စြာ နႈတ္ခမ္းစူေျပာလိုက္ေတာ႕ သစ္ အသည္းယားလာလို႕ နႈတ္ခမ္းေလးကို ခပ္ဖြဖြ လိမ္ပစ္လိုက္သည္..။
ပါးေလး နွစ္ဖက္ကိို လက္နဲ႕ ကိုင္ျကည္႕ေတာ႕ မ်က္နွာေလး ေခ်ာင္သြားမွန္း ပိုသိသာသည္..။
အရင္ကဆို လက္အျပည္႕ေအာင္ ေဖာင္းကားေနတဲ႕ ကေလးမ်က္နွာေလး...။
“ကေလး..စိတ္ညစ္စရာေတြ ရိွေနတယ္မလား..”
“ဟူး...ရိွပါဘူး..မမရယ္..”
သက္ျပင္းခ်ျပီး မွ မရိွပါဘူးလို႕ ေျပာတာ မဟုတ္ေသးဘူး..၇ိွကို ရိွေနျပီ...မ်က္နွာကလည္း ညိဳးလို႕..။
“ရိွကိုရိွတယ္..မမကို ေျပာစမ္းပါကြယ္..”
မ်က္နွာကို ေစ႕ေစ႕ျကည္႕ျပီး ေမးလိုက္ေတာ႕မွ သက္ျပင္းခ်ျပီး မ်က္နွာကို ေမာ႕ေငးျကည္႕သည္..။
“ကေလး မမကို စိတ္မခ်ဘူး...မမ က လွလည္းလွတယ္...အရည္အခ်င္းလည္း ရိွတယ္...ထက္ျမတ္ျပီး မိန္းမပီသတယ္..ဒီကမၻာမွာ ရွားေနတဲ႕ ေတာ္ေလး၀င္တဲ႕ မိန္းမ တစ္ေယာက္ပါ..”
“အို...ကေလး က လည္း ပိုျပီ...”
“ကေလး က က်ေတာ႕ ရုပ္ကလည္း ရြက္ျကမ္းေရက်ိဳ...အသက္ကလည္း မမထက္ ၇ နွစ္ေတာင္ငယ္ေသး..ဒီျကားထဲ အိမ္က မေျပလည္ လို႕ ပိုက္ဆံ မပို႕နိုင္ရင္...မမ က ေထာက္ပံ့ေနရတာ..ကေလး အားနာတယ္..ျပီးေတာ႕ အားလည္း ငယ္တယ္”
“အို...ကေလးကလည္း ဒါေတြ မေတြးစမ္းပါနဲ႕...အဓိက က မမအေပၚမွာ သစၥာ ရိွရိွ ခ်စ္ေနဖို႕ပဲ..မမ ကလည္း ကေလး အေပၚ ဘယ္ေတာ႕မွ သစၥာ မပ်က္ပဲ ခ်စ္ေနမွာပါကြယ္..”
အားငယ္ေနေသာ ခ်စ္ရသူ ပခံုးေလးကို မွီခ်လိုက္ေတာ႕ သူက ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းျပန္သည္..။
“မမ..”
“ဟင္..”
“ကေလး ေက်ာင္းျပီးလို႕ အလုပ္ရရင္..မမ နဲ႕ လက္ထပ္မယ္..”
“အင္း..”
‘ျပီးေတာ႕..မမ က အိမ္ရွင္မလုပ္ ကေလးက အိမ္ေထာင္ဦးစီးေပါ႕ေလ..ကေလး ရံုးဆင္းရင္ တူတူ ထမင္းလက္ဆံုစား..တီီဗီၤျကည္႕ အိပ္တဲ႕ အခါက် မမက ရင္ခြင္ထဲ ထည္႕သိပ္ေနာ္..”
“ေဟာ႕ေတာ႕ ေျပာင္းျပန္ျကီး..”
“မမ ရင္ခြင္ထဲက ကိုယ္သင္းနံ႔ သင္းသင္းေလးကို ျကိဳက္လို႕ပါ..”
“လူဆိုးေလး..”
“ျပီးေတာ႕..သားသမီးေတြလည္း အမ်ားျကီး ေမြးေပးရမယ္ေနာ္..”
“ဘယ္ေလာက္လည္း..”
“အင္း...၈ေယာက္..”
“အို...သူမ်ား ေသမွာေပါ႕လို႕..”
“သူမ်ားေလးရယ္..မေသေလာက္ပါဘူး..”
ရင္ခြင္ထဲပိုတိုးဖက္ျပီး နဖူးကို ခပ္ဖြဖြ အနမ္းက်လာေတာ႕ သစ္ ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္ ျဖစ္လာရသည္..။
သူ အဲလိုပဲ အထိအေတြ႕ေတြနဲ႕ လူကို ထိကပါး ရိကပါး သိပ္လုပ္...။
“ကေလး ေက်ာင္းသြားရအံုးမယ္ေနာ္..မမလည္း အလုပ္သြားရမယ္..”
“ဒီေန႕ ေက်ာင္းမသြားဘူး..”
‘ေဟာေတာ႕...စာေမးပြဲ နီးျပီဆုိ..”
“ဟုတ္တယ္...ဒါေပမဲ႕ မသြားခ်င္ဘူး..မမရယ္..”
“ဘာျဖစ္လို႕....”
“က်ဴရွင္ဖိုးလည္း ေပးရအံုးမယ္...စာအုပ္ကလည္း ထပ္၀ယ္ရအံုးမယ္...”
“ဟယ္..ဒါေျကာင္႕ ကေလးက စိတ္ညစ္ေနတာလား..”
ေျမျကီးကို အျကည္႕ေရြ႕ျပီး ေခါင္း ခပ္ေလးေလး ညိတ္ျပေနေတာ႕ သစ္ ေခါင္းေလးကိုပုတ္ေပးလိုက္သည္..။
“ဘယ္ေလာက္လိုလို႕လည္း..”
“ငါးေသာင္း..”
သစ္ စိ္တ္ထဲ ေမာသြားရသည္..။
ျကီးျကီးနဲ႕ တူအရီး နွစ္ေယာက္ ျဖစ္သလို စားေနရင္ေတာင္ လကုန္ဖို႕က ဆယ္ရက္ေက်ာ္ေက်္ာလိုေသးသည္မလား...။
တစ္ေသာင္းေက်ာ္ေလးနဲ႕ ဘယ္လို နွစ္ပါးသြားရပါ႕မလည္း...
အိုး..ဘာျဖစ္လည္း..ကေလး သနားပါတယ္..ေက်ာင္းမွာ မ်က္နွာငယ္ေနရွာတာ..။
သစ္ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက အပိုထည္႕ထားသည္႕ ငါးေသာင္းအတိအက်ကို မေရတြက္ေတာ႕ပဲ ဆြဲထုတ္ေပးလိုက္သည္..။
“မမရယ္..အဟင္႕..”
သစ္ကို ဖက္ျပီး ငိုေနတဲ႕ ကေလးေျကာင္႕ ရင္ထဲစို႕သြားရသည္..။
“မငိုပါနဲ႕ ကေလးရယ္..စိတ္မေကာငး္ မျဖစ္ပါနဲ႕ကြယ္....မမ ဆီ မွာ က်န္ပါေသးတယ္...ဘာေတြ ညာေတြ ေလွ်ာက္ေတြးျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မေနပါနဲ႕ ကေလး ေက်ာင္းျပီးဖို႕ အဓိကေနာ္...စာက်က္ တာထိခိုက္ေအာင္ ေလွ်ာက္မေတြးပါနဲ႕ ကေလးရယ္...စာထဲပဲ အာရံုစိုက္ပါမယ္လို႕ မမကို ကတိေပးစမ္းပါ..”
“ဟုတ္..”
“လိမ္မာလိုက္တဲ႕ အသည္းတံုးေလး...”
သစ္ ခ်စ္လြန္းလို႕ ပါးေလး နွစ္ဖက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ေမႊးျကဴေပးျပီး နႈတ္ဆက္ခဲ႕လိုက္သည္..။
“ရြက္သစ္ေ၀..”
“ဟုတ္ကဲ႕..ဆရာ...”
“ျကြပါအံုး..ရံုးခန္းထဲကို..”
သစ္ မ်က္နွာငယ္ ပံုစံ လုပ္ျပရင္း ရံုးခန္းထဲကို ခပ္သုတ္သုတ္ကေလး လိုက္သြားရသည္..။
“မထိိုင္နဲ႕..”
ထို္င္ဖို႕ ခံုဆြဲျပီးခါမွ မထိုင္နဲ႕ ဆိုေတာ႕ လက္ေကာ လူေကာ ေျကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင္႕ ရပ္တန္႕သြားရသည္..။
“နင္ ရံုးလာတာ ဘယ္အခ်ိန္လည္း..”
“ကိုးနာရီ မထိုးေသးပါဘူး ဆရာ..”
“အိုး..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...”
ဆရာ က ရြဲ႕လိုက္မွန္းသိေပမဲ႕ သစ္မွာ ျပံဳးရင္း ေခါင္းညိတ္ျပရသည္..။
“နင္ မေန႕က လုပ္လိုက္တဲ႕  စာရင္း ေငြ ဘယ္ေလာက္ကြာသလည္း သိိလား..”
“ကြာျပန္ပလား..”
“ေအာင္မယ္...နင္ လုပ္တာကို ငါ႕ ျပန္ေမးေနတယ္...”
“ေန႕တိုင္း ကြာေနလို႕ပါ ဆရာရယ္..တစ္ခုခုေတာ႕ လြဲေနပါျပီ...ကြန္ပ်ဴတာ ေျကာင္ေနျပီလား မသိဘူး..”
‘ရြက္သစ္ေ၀..”
ဆရာ ေအာ္သံ ျမင္႕ သြားလို႕ သစ္ ကို္ယ္ေလး တုန္ျပီး ေခါင္းငံု႕ထားရသည္..။
“ဒီေန႕ကေတာ႕ မ်ားသြားျပီ  သုည သံုးလုံးေတာင္ ကြာပါသတဲ႕ဗ်ာ...တိိုးတက္လာျပီ..”
“သုည ခ်ည္းပဲလား..ဟူး..ေတာ္ပါေသးရဲ႕...သစ္ ေသခ်ာ အာရံု စိုက္လုပ္လို႕ တိိုးတက္လာတာပါ ဆရာ..”
“ဟာကြာ...လူသတ္မိေတာ႕မယ္...ဒီမွာျကည္႕ သုည သံုးလံုး ၁သိန္းကို သိန္းတစ္ရာျဖစ္ေအာင္ နင္ ဘယ္လို တြက္လိုက္တာလည္း..ေတာ္ေတာ္ေလး ျဖည္႕ေပးခ်င္လား လုပ္လိုက္ေလ...”
“အမေလး..သိန္းတစ္ရာျကီးေတာင္...မသိလို႕ပါ ဆရာရယ္...မသိိလို႕ပါ....ျဖည္႕ေပးရေအာင္လည္း လခ ေတာင္ မက်န္္ေတာ႕ပါဘူး..”
သိန္းတစ္ရာ ေပးရမယ္
ဆိုလို႔ သစ္ဆံပင္ေတြေတာင္ ေထာင္သြားသလိုလို ႐ွိသည္။
“ဆရာ...ကၽြန္မ ကို အလုပ္မျဖဳတ္ပါနဲ႕ ဆရာရယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္...ကၽြန္မ မွာ အသက္ျကီးျကီး..ျကီးျကီး နဲ႕..”
“ကဲေတာ္...နယ္ကတက္လာျပီး မလည္မ၀ယ္..ဒါပဲ  သိတယ္...စာရင္း ကိစၥထားလိုက္ေတာ႕ သံုးစားမရဘူး..မားကပ္တင္းဆင္းဖို႕ပဲ ဆက္လုပ္ေတာ႕ ရြက္သစ္ေ၀...မဟုတ္ရင္ ငါလည္း အသက္တိုမယ္...နင္လည္း လိ္မ္ရတာ အကုသိုလ္မ်ားမယ္..”
“ဆရာ အေရာင္း၀န္ထမ္းက အသက္ ၂၃ ႏွစ္ေအာက္ပဲေလ ဆရာ..”
“နင္ က ဘယ္ေလာက္လည္း..”
“၂၄ နွစ္ေက်ာ္လာပါျပီ..”
“ရတယ္..မဟုတ္လည္း..နင္ အလုပ္ထြက္ေတာ႕...”
“အဲ..အဲ..လုပ္ပါမယ္..ဆရာ...လုပ္ပါ႕မယ္...”
သစ္ ကပ်ာကယာ ရံုးခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာျပီး အိတ္ကေလး ယူခါ အေရာင္းတာ၀န္ခံ ဘက္ကို ကူးလာရသည္..။
“ဟလို..”
“ဟင္...မရြက္သစ္ေ၀..ဘာလာလုပ္တာလည္း..”
“အဟဲ....ဆရာက အေရာင္းဘက္ သြားပါဆိုလို႕ပါ..”
“ရွင္......”
ေျခာက္ေယာက္ စလံုး မ်က္လံုးျပဴးျပီး ရွင္လိုက္ေတာ႕ သစ္ ခံုဆြဲ ျပီး ရယ္ျကဲျကဲ လုပ္ရင္း ထိုင္လိုက္ရသည္..။
“ကဲ..ဘယ္ကို စမလည္း..”
“တို႕ အေရာင္းျမွင္႕တင္ေရး အစီအစဥ္ အရ ေစ်းကို အရင္သြားရမယ္...ဒီေတာ႕ သံုးဘံုးေလာက္ ယူသြားျပီး မွ အေျခအေန ျကည္႕ လႈပ္ရွားျကတာေပါ႕ေလ...”
“ေကာင္းပါတယ္..”
သစ္ ကို ဘယ္သူမွ အေရးမလုပ္ေပမဲ႕ ၀န္ထမ္းပီပီ ေကာင္းပါတယ္ေတာ႕ ေျပာေပးလိုက္ရသည္..။
“အစ္မရြက္သစ္ေ၀..ရပ္ပဲမေနနဲ႕ေလ...
ေျပာမွေပါ႕..”
“ဘယ္လို ေျပာရမလည္း..”
“ပစၥည္းေျကာ္ျငာခိုင္းေနတာ..”
“ျသ...ျသ...”
“အကိုျကီး ကၽြန္မ ပစၥည္းက ေမႊးတယ္..တစ္ျခား ပစၥည္းေတြနဲ႕ မတူဘူးေနာ္...ဂ်ပန္ နိုင္ငံ ဆာကူရာ ပန္းက ရတဲ႕ အဆီအနွစ္ေတြနဲ႕ အတူ နို႕ နဲ႕ အထူးစီမံ ေဖာ္စပ္ထားလို႕ နူးညံ႕တဲ႕ အထိအေတြ႕...ရွိန္းျမျမ အရသာနဲ႕...လန္းဆန္းမႈ က အျကာျကီးခံတယ္..”
“ဟား..ဟား...တန္လွခ်ည္လား....ျမန္မာျပည္မွာ ထုတ္လုပ္တာ ဟုတ္ရဲ႕လား..”
“ဟုတ္ပါတယ္ ရွင္....ဒီမွာ နမူနာ ထုတ္ကေလး သံုးျကည္႕ပါ..”
“ဟာ...ဆပ္ျပာေျပာတာလား..တို႕က လူေျပာတယ္မွတ္လို႕ စိတ္၀င္စားေနတာေလ....”
“ဘာ...ဘာစကားေျပာတာလည္း..”
သစ္ ရွက္လြန္းလိို႕ အသံတုန္ရင္း ျကံဳးေအာ္လိုက္ေတာ႕ ေစ်းထဲက လူေတြက ျကည္႕ေနသည္..။
ထိုလူကလည္း တစ္ခ်ိဳးထဲ လစ္ေျပးေတာ႕မွ ဆပ္ျပာထုတ္ကို ျပန္ေကာက္ျပီး ဘံုးထဲ ထည္႕လိုက္သည္..။
“ေဟး..ေဟး...ဒီမွာ ဒါ မလုပ္ရဘူးေလ..”
“ရွင္...ဟုတ္...ဟုတ္...”
ေစ်းစည္ပင္ ယူနီေဖာင္းနဲ႔ လူျကီး လာလို႕ ေလးေယာက္သား ကားဆီ ျပန္ေျပးလာရေတာ႕သည္..။
“မ ရြက္သစ္ေ၀ကလည္း ေရာက္ေလရာ ျပသာနာပါပဲလား..”
“ေဟာေတာ႕ သူမ်ား ဘာလုပ္မိလို႕လည္း..”
“ထေအာ္တာေလ...”
“သူ က ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း ေျပာေတာ႕..”
“ေျပာေတာ႕ ဘာျဖစ္လည္း...ကၽြန္မတို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က အေရာင္းျမွင္႕တင္ ေရးပဲေလ...အလုပ္ကိုပဲ အာရံုစိုက္ရမွာေပါ႕...မရြက္သစ္ေ၀ ေျပာတာကို က ဟိုမေရာက္ ဒီမက ျဖစ္ေနတာေလ....အိုး ျပန္ေျပာရမွာေတာင္ ရွက္တယ္..”
“ဟား..ဟား...ထားလိုက္စမ္းပါ...နုနု ရယ္..မရြက္ျကီးက ဘာမွ မသိနားမလည္ဘူး..သူတက္တာလည္း ဘာမွ ကို မရိွတာ...”
“ဟား..ဟား...ဒါေတာ႕ ဟုတ္တယ္...”
“ဟိုေန႕ကလည္း...မရြက္ျကီးကို မင္းေသာ္ က တင္းေနတာ သိလား.. မွင္ကုန္တာ လာေခၚျပီး ျဖည္႕ခိုင္းတယ္ဆို..”
သစ္ မ်က္နွာစူပုတ္ပုတ္ျဖင္႕ ေခါင္းညိိတ္ရံု နဲ႕ မျပီးလို႕..
“အဲတာ မလုပ္တက္ပဲ လုပ္ရင္ ပ်က္သြားမွာစိုးလို႕...”
“ဒါက ကေလးေတာင္ လုပ္တက္ပါတယ္...ကိုယ္႕အား ကိုယ္ကိုး နိုင္ေအာင္ ျကိဳးစားစမ္းပါ မမရယ္...အခုေတာ႕ အားလံုး လိုက္သင္ျပေနရတာ လူမုန္းမ်ားတာေပါ႕..ျပီးေတာ႕ ၀န္ထမ္းခ်င္း အတူတူ မရြက္သစ္ က ခိုင္းစားသလို ျဖစ္ေနတယ္..”
“ဟုတ္တယ္....မရြက္သစ္ေ၀ကို က ခ်ာလြန္းတာ...”
တစ္ေယာက္ တစ္လွည္႕ ၀ိုင္းေျပာေနျကတာ သစ္ အဖို႕ မနာနိုင္ေတာ႕ေအာင္ ျဖစ္ေနပါျပီ...။
သစ္က ပစၥည္း ထူးထူးဆန္းဆန္းဆို အနားကို မကပ္ရဲတာ...
ကြန္ပ်ဴတာ ဆိုလည္း အိစ္စဲက လြဲလို႕ က်န္တာဘာမွ ပင္မသိ..တစ္ခါတစ္ေလ ၀င္းဒိုး လံုး၀မတက္လို႕ မင္းေသာ္သြားေခၚရရင္ စူပုတ္ပုတ္ နဲ႕လိုက္လာျပီး ခလုတ္သံုးခ်က္ ေခါက္ေပးသြားသည္..။
ေနာက္တစ္ခါ ျဖစ္ရင္ သူ ဘာကို နိွပ္ခဲ႕တာလည္း ေမ႕သြားေတာ႕ သြားေခၚ ရျပန္သည္...။
မုန္းလည္း မုန္းစရာ ကိုယ္တိုင္က ငထံု ငအ ခ်ာ ကုိ ခ်ာလြန္းပါသည္..။
တစ္ေန႕ကုန္ေစ်းေတြ ေလွ်ာက္ခဲ႕ရတဲ႕ ေျခေထာက္က အိိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ ခံုက မထနိုင္ေတာ႕..။
“ထမင္းစားဖို႕ေလ..”
“သစ္ မစားခ်င္ေတာ႕ဘူး...ခ်ာလြန္းလို႕..”
“ျဖစ္ျပန္ျပီ တစ္မ်ိဳး..ဘာျဖစ္ခဲ႕လို႕လည္း..”
“နည္းပညာေတြက တိုးတက္လြန္းတာ သူမ်ား က ဘယ္လို လုိက္မွီမလည္း..”
“ညည္းက အသက္ ငါးဆယ္ မို႕လို႕လား..နင့္ ရြယ္တူေတြ ကိုျကည္႕ပါအံုးလား မိသစ္ေ၀ ရဲ႕..”
“သူတို႕က ေတာ္တာကိုး..သူမ်ားက ညဏ္လည္း မေကာင္း...ထူလည္းထူ..ေျကာက္လည္းေျကာက္တယ္..”
“ဒုကၡပါပဲ..”
ျကီးျကီး က မ်က္နွာရံႈ႕လို႕ ေခါင္းရမ္းျပီး မီးဖိုခန္းဘက္ ၀င္သြားေတာ႕မွ သစ္ ဖုန္းေလးကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္..။
ဖုန္းဆက္လိုက္ရင္ စာက်က္တာမ်ား ပ်က္သြားမလား..။
လူေတြ  အင္တာနက္ ဆိုတာျကီး သံုးေနျကလို႕ အရာရာ တက္ကၽြမ္း ေနတာမ်ားလား...။
သစ္ မွာ  လည္း အေကာင္႕ တစ္ခု ရိွေပမဲ႕ မသံုးပဲ ပစ္ထားထာ ျကာလွျပီ...တစ္ခုခု တက္လာေရာ နည္းလား ဆိုတဲ႕ စိတ္နဲ႕ အျပာေရာင္ ေလးကို နိွပ္ျပီး ၀င္လိုက္သည္..။
လိွိ်ဳ၀ွက္ နံပါတ္က ကေလး ေမြးေန႕မို႕ ဒါက်ေတာ႕ မေမ႕...။
“မိန္းမမ်ားဟာ..”
“အိုး..ဘာေတြလည္း...”
သစ္ ေရွ႕ကို ဆက္သြားေနတုန္း အေပၚမွာ အနီေလးနဲ႕ တစ္ျပေနသည္...။
“မက္ေဆ႕ ဆိုေတာ႕စာလား..”
သစ္ လက္ညိဳးနဲ႕ နိွပ္၀င္လိုက္ေတာ႕ အလုပ္မွာ စာရင္းကိုင္ လုပ္ေနတဲ႕ ဘူးသီး ျဖစ္ေနသည္..။
နာမည္ အစစ္ ဘာလည္း မသိခင္ကတည္း က သူ႕ ကိုယ္ခႏၶာေျကာင္႕ ဘူးသီး နာမည္ တြင္ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္..။
“ေအာင္မယ္...ငါ႕ကို စကားလာေျပာေနေသး..ရံုးမွာေတာ႕ ေခၚရင္ တစ္ဖက္ လွည္႕ေနျပီး..”
“ေမာင္...အိမ္မလာဘူးလား..”
“ဘာလည္း..လူမွားေနတာလား..”
သစ္ စာေတြကို တြန္းတင္ရင္း အေပၚမွာလည္း က်န္ေသးလို႕ ျပန္ဆြဲခ်သည္..။
“ေမာင္႕ မမျကီးက လည္း ခ်ာတာ လြန္ေရာ..ဒီေန႕ အေရာင္းဘက္ကို ေရာက္သြားျပီ...”
“သဲေလး အိပ္ေသးဘူးလား..”
သစ္လည္း စာ မျပန္ပါပဲ စာေတြ ေပၚေနေတာ႕ စဥ္းစားရခက္ေနသည္..။
“ေမာင္႕မမက ငတံုး..”
“တံုးတာေတာ႕ ေျပာမေနပါနဲ႕ တံုးလို႕လည္း ေမာင္႕လို ေကာင္ကို စြဲေနတာေပါ႕..ဟီးဟီး..”
မဟုတ္ေသးပါဘူး..။
သစ္ မ်က္ေမွာင္ေလးျကဳတ္ျပီ အေပၚဆက္ဆြဲလာသည္..။
“ေမာင္တို႕ တူတူေနျဖစ္လား..”
“ေတာ္ပါ ၀ါးျခမ္းျပားကို ဘယ္လို ခ်စ္မလည္း...ေမာင္ တစ္ခါ ျကိဳးစားဖူးတယ္..ထံု အ လိုက္တာ ကြာ...နႈတ္ခမ္းပဲ နမ္းရေသး သတိလစ္ သြားလို႕ မနည္း နွာနွပ္ယူရတယ္..ေတာ္ပါျပီ...စိတ္ကို မ၀င္စားတာ...သဲလို ဆက္ဆီေဟာ႕ ဟုတ္ဘူးေလ...သိိတယ္မလား..”
“ဟီး..ဟီး..”
“ဘုရားသခင္...ဒါ...ဒါ...ကေလး......ေျပာထားတာေတြလား..”
သစ္ ဖုန္းကို မ်က္လံုး ျပဴးျကည္႕ေနဆဲ မွာ ဘာမွလည္း မနိွပ္ရပါပဲ စာေတြ တက္သြားသည္..။
“သဲေလးေရ..အဆင္ေျပျပီ.....မနက္ျဖန္ ၁၀နာရီ ကန္က ေက်ာက္ရုပ္ အနားကိို လာခဲ႕လိုက္...”
“ပို္က္ဆံ ပါရဲ႕လား..”
“အိုး..အထင္ေသးလိုက္တယ္..မနက္ကပဲ ခ်စ္မမျကီး ဆီက ငါးေသာင္းေျခြလာေသး..”
“ဟြန္႕..သူကေကာ ဘာျပန္ေျခြသြားလည္း..”
“ပါးကို ဘယ္ျပန္ ညာျပန္ နွစ္ခ်က္ နမ္းသြားတယ္ေလ...”
“အမေလး..”
သစ္ လက္ထဲက ဖုန္းကို ခံုေပၚ ပစ္တင္ျပီး ေခါင္းေတြ တျပင္းျပင္း ကုတ္ရင္း မီးဖိုခန္းထဲ ၀င္ေျပးလာလိုက္သည္..။
“ဘာျဖစ္လို႕လည္း..”
“ျကီးျကီး...သစ္ဖုန္းေတာ႕ တေစၦ ၀င္ျပီ..ထင္တယ္...ကေလး လိုမ်ိဳး စကားေတြေျပာေနတာ...ဟုတ္ပါတယ္..ကေလး က စာက်က္ေနမွာပါ...ဒါဖုန္းတေစၦ...အမေလး...”
“ဘာျဖစ္တာတုန္း...”
“ဘူးသီးမ..အဲ မိန္းမတစ္ေယာက္ နဲ႕ ကေလး ခ်ိန္းေတြ႕ေနတာ..”
ျကီးျကီး က နႈတ္ခမ္းကို အရသာ ရိွရိွ ခံတြင္းေတြ႕သလိုကို မဲ႕ပစ္လိုက္ျပီး..
“ေကာင္းတယ္..ျဖစ္ လာမယ္ သိျပီသား..”
“မဟုတ္ပါဘူး..”
“ေနရာ စံုစမ္းျပီး လုိက္သြားျကည္႕ေပါ႕ဟယ္..ငါ႕လို အဖြားျကီးေတာင္ ေတြးတက္တယ္..နင္က တကယ္႕ ငတံုးမ..”
“သူမ်ား စိတ္ညစ္လိုက္တာေနာ္...ကေလးကို ေမးလို႔ မဟုတ္ရင္ စိတ္ဆိုးေနအံုးမယ္..လိုက္သြားျကည္႕လိုက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္...”
တစ္ညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ခဲ႕ရေပမဲ႕ မနက္ေစာေစာ ျပန္နိုးေနျပန္သည္...။
မဟုတ္ပါေစနဲ႕..မဟုတ္ပါေစနဲ႕...။
ဒီ အရုပ္အနားက ခံုက ကေလး နဲ႕ သစ္ ေတြ႕ေနက် ေနရာမလား...။
ထီးကြယ္ထားလို႕ အသံေတြကို နားစြင္႕ျကည္႕မိသည္..။
“မမျကီး ဆီကေတာ႕ ရသေလာက္ေပါ႕ သဲေလးရယ္...ေမာင္ တစ္ျခားေနရာက ျကံရဖန္ရအံုးမယ္..”
“သဲေလးကေတာ႕ ေမြးခ်င္တယ္..”
“အလုပ္အကိုင္ အတည္တက်ျဖစ္မွ ေမြးမယ္ကြာ..”
“သဲေလး ကို မေအာ္ပါနဲ႕..သူ မမ က် ေအာ္တာ မဟုတ္ဘူး..”
“ဟ...မမ က နလပိန္းတံုး နထံုနအျကီးေလ....ေမာင္ မ်က္နွာ ညိဳျပလိုက္တာနဲ႕ သူပါ လိုက္ငိုတဲ႕ အရူးမျကီး..”
“ဘာ....”
“ဟင္..”
ထီး ကို ဆြဲယူျပီး ေလထဲ လြင္႕ပစ္လိုက္ေတာ႕ နီးကပ္ေနတဲ႕ မ်က္နွာနွစ္ခုက ေနာက္လွည္႕လာသည္..။
“နင္...နင္...”
“မမ...ကေလး ရွင္း ျပပါရေစ..ဒါ...ဒါက...ဒီလို..”
“တိိတ္စမ္း..နင္႕ မ်က္နွာနဲ႔ နႈတ္ခမ္းက အနီေရာင္ေတြ အရင္ သုတ္ပစ ္ရြံလိုက္တာ....ငါ မုန္းတာ..အမေလး...ျကီးျကီးရယ္.. လာျကည္႕လွည္႕ပါ..”
“မမ ကေလး ကို ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ ”
“ေအး..နင္လည္း ငါ့ကို ေခြးမလုပ္ပါနဲ႔ ..
႐ွင္းစမ္း ခု…”
“မမ..ကေလး...နဲ႕...သူ..”
“မသာေလး....ငါက ဘာျဖစ္တယ္...နထံုနအ အရူးမျကီး ဟုတ္လား..နင္ ေမတၱာစူးမယ္..နင္႕ မိဘ အစားရင္ေလးတယ္...”
“ကေလးက...မမကို...”
“မေျပာနဲ႕..မေခၚနဲ႕...နင္ မမ ေခၚလိုက္သံက ငါ႕ နားထဲ မွာ ႏြားမျကီး လို႕ပဲ ျကားေနရတယ္..မသာေလးရဲ႕...ေသခ်င္းဆိိုး.... ကာလနာ...၀မ္းနာက်မဲ႕ဟာေလး...ဟဲ႕ မသာမ..နင္လည္း တူတူပဲ...”
သစ္ ေျပာေနရင္း ေဒါသထြက္ လာလို႔ အက်ိန္အဆဲေတြနဲ႔ အတူ အသံပါ ျမႇင့္လိုက္သည္။
“ေအာင္မယ္...အဖြားျကီးကမ်ား တျပန္...ကိုယ္ နံုလို႕ ကို ခံရတာ..”
“ဘာ.....ငါ မနံုလို႕ အခုလို လက္ပူး လက္ျကပ္ ဖမ္းနိုင္ခဲ႕တာေပါ႕ ျကာကူလီမရဲ႕..”
“ဟား..ဟား..မနံု မအ လို႕ပဲ..ေမာင္ ေျပာလိုက္စမ္း...ျကာကူလီ ဘယ္သူဆိုတာ...ေျပာလိုက္စမ္းပါ ေမာင္ရဲ႕..လံုး၀ သည္းမခံနိုင္ဘူး...”
“ဟို..ဟို..”
“ေျပာလိုက္စမ္းပါ မသာရဲ႕..ဘာ ဟိုေနတာလည္း..”
“ဟုတ္ပါတယ္....အသဲေလးနဲ႕ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ျပီး အသဲေလး ဆီ လာလည္တာ မမက ေတြ႕ျပီး ကေလးကို ပဲ ျကည္႕ေနလို႕ အဲတာ...အဲတာ...”
“ဟင္..နင္ ငါ႕ကို... ငါ႕ကို...မခ်စ္ပဲ..ဟဲ႕မသာ...ပိုင္လံုးေကာင္..”
“ခင္ဗ်ား အဲလို မေျပာနဲ႕...က်ဴပ္ကို ခ်ည္း လိုက္ျကည္႕...ပဲေပးေနတာ...ဘယ္သူလည္း.... ေပးလုိက္တဲ႕ ပိုက္ဆံ မျဖစ္စေလာက္ကေလး ေျကာင္႕ တြယ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္...နံုနံု အအ အသည္းကြဲ ျပီး ေသမွာစိုးလို႕ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင္႕နမ္းေနရတာ..”
“အမေလး.ေလး....ငါ႕ အင္တာနက္ အေကာင္႕ ျကီး နဲ႕ တဏႇာ စကားေျပာရဲေလာက္ေအာင္ကို ငါကိုက တံုးလြန္းခဲ႕တာပါ...ငါ မွားတာ...ငါမွားတယ္ပဲ ထားလိုက္ပါေတာ႕..”
“မမ..”
“မေခၚနဲ႕..ဒီႏြားမျကီး  လြယ္လြယ္ မေသဘူး...”
ပိုက္ဆံ အိတ္ ကို ပခံုးဆြဲတင္ ျပီး ေျပးလာခါမွ မိုးက အခ်ိန္မဟုတ္ရြာျပန္သည္...။
ဒါပဲ...ကံဆိုးမ သြားရာ မိုးလိုက္ရြာ တဲ႕ေလ...။
ငတံုးမ တစ္ေယာက္ ထီး ေဖ်ာက္ခဲ႕ျပီး မိုးေရထဲ မ်က္ရည္စမ္းလို႕ လမ္းေလွ်ာက္ အိမ္ျပန္ခဲ႕ရသည့္ေန႔..။

☆✼★━━━━━━━━━━━━★✼☆｡

ဖတ္ရတာ မေကာင္းရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ

အေရးအသားမေကာင္းေပမဲ့
သည္းခံၿပီး ဖတ္ေပးခဲ့ၾကတဲ့
စာဖတ္သူ အားလံုးကို
ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ ေနာ္

Love U all ❤
#စပိုက္ကာ