Çıplak ayakla ormanda koşuyordu. Ayakları yara bere içinde kalmıştı. Ağlamaktan gözleri kıpkırmızı olmuştu. Bembeyaz elbisesi kanlar içindeydi,göğüs kısmı yırtılmıştı. 2 gün önce evlatlık olduğunu öğrenmişti. Bugün de biyolojik olmayan babası ona dokunmaya çalışmıştı. Daha 16 yaşındaydı ve hayalleri vardı . Sevdiği çocukla yuva kurmayı düşünüyordu. Ama artık o da onu kabul etmezdi. Küçük yaşta hayatı yıkılmıştı. Hem koşuyor hem de göz yaşlarını elleriyle siliyordu. Bir ağacın altında oturdu. Ağlaması yavaşlamaya başlamıştı. Aniden birinin ağzını kapatmasıyla olduğu yerde kaldı. Bezde ki ilaç yüzünden gözleri yavaş yavaş kapandı. Hayatının bu günden sonra
güzel geçmeyeceğini anlamıştı. Yavaş yavaş gözleri kapanmaya başladı. Kendisini uykunun kollarına bıraktı. Başka ne yapabilirdi ki...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SE(N)SSİZLİK
Teen Fictionİnsanlar neden böyleler? Neden kimseye acımıyorlar? Neden hep kendilerini düşünüp arkalarında bıraktıklarını umursamıyor? Cevabını bulamadın biliyorum.. Çünkü her zaman kötüler kazanır bu dünyada onların da kötü olması lazım...
