Bugün Doğum günüydü. Herkes evin alt katında onu bekliyordu. En güzel elbisesini giyip alt kata indi. En yakın arkadaşı Naime, sevdiği ve şuan sevgilisi olan Yakup ve onu 8 seneden beri seven ama kızın nefret ettiği kişi Ufuk. Hayatında sadece 3 kişi vardı. Onlar da geldiğine göre zaten herkes gelmiş sayılırdı. Pastalar yendi danslar edildi şimdi sıra sahil kenarına gidip hediyeleri açma kısmındaydı. Sahile doğru yürürken bugün hayatımın en güzel günü diye geçirdi içinden. Kulakları delen korna sesini duyduğunda öylece yerinde kaldı. 1km ileriye savrulmuştu. Vücudu sızlıyordu gözlerini kapattı ve uzun bir süre açamadı.
3 Ay Sonra
Gözlerini sonunda açmıştı. Ayaklarını oynatamıyordu. Naime ve Ufuk yanında bekliyordu ama Yakup yoktu. Yakup'un neden gelmediğini sorduğunda Naime ve Ufuk birbirine bakmaktan başka birşey yapamadılar. Telefonunu eline aldı ve önceki mesajlara baktığında öylece kaldı ne ağlayabildi ne de güldü.
"AYRILALIM"
"BEN SAKAT BİR KIZI KABUL EDEMEM"
"2 AY SONRA DÜĞÜNÜM VAR"
"GALİBA SENİ HİÇ SEVMEMİŞİM KÜÇÜK KIZ"
Telefon elinden düştü ve ne konuşabildi ne de hareket edebildi. Ufuk hemen yanına gelmişti. Su getirdi, Ateşine baktı. O zaman birşey farketti kız. Aşk gözünü o kadar kör etmişti ki gözünün önündeki kişiyi görememişti..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SE(N)SSİZLİK
Novela Juvenilİnsanlar neden böyleler? Neden kimseye acımıyorlar? Neden hep kendilerini düşünüp arkalarında bıraktıklarını umursamıyor? Cevabını bulamadın biliyorum.. Çünkü her zaman kötüler kazanır bu dünyada onların da kötü olması lazım...
