Yoongi: Bu gün işe gitmeyeceğine emin misin?
Hea: Evet!
Yoongi: Ama ben iyiyim. Gidebilirsin.
Hea: Bebeğim. Sana 36. kez söylüyorum, seni böyle hasta bırakamam. Şimdi sana sıcak bir şeyler hazırlayacağım, o sırada biraz yat.
Yoongi: Tamam~!
Yoongi'yi böyle hasta bir şekilde bırakabilecek vicdana sahip değildim. Sadece onun şu an ilgiye ihtiyacı var. Sonrasında kolaylıkla iyileşecektir. Aslında bakarsanız, bu haliyle -mızmız haliyle- çok sevimli duruyor. Gözlerini tam açamıyor ve çok sesli konuşamıyordu. Fazla sevimli değil mi?
Herkesin sahip olmak istediği görüntüyü, görüyordum...
Seni çok seviyorum Min Kedi Yoongi!
...
Kulağıma gelen seslerle gözlerimi açtım.
Yoongi: Tamam geleceğim ama evden çıkabileceğimi sanmıyorum. Gözlerimi açabilecek gücüm bile yok. Lütfen E-Cha. Sonra...
"..."
Yoongi: Teşekkür ederim. Ah evet evet. Evde tekim. Ama birazdan Jungkook gelecek. Görüşürüz~
Geri uyuma numarası yapmıştım. Arkamdaki sıcaklık ile gözlerimi sıktım.
Yoongi: Oh tanrım kabus görüyor olmalısın meleğim. Elini sıkıyorsun ve gözlerini iyice sıkıyorsun. Tamam.. Sakin ol ben yanındayım...
...
Tuvalete kalkmıştı ve ben hala uyuma numarasındaydım. Hemen doğruldum ve telefonunu elime aldım. Şifresi; 0000'dı. Hemen tıkladım ve;
Yanlış mı?
Sesler duyduğumda hemen geri yattım. Titreme sesleri duydum ve dinledim.
Yoongi: Ah bunu bana yapma E-Cha~ Çıkıp geleceğim neredeyse! Ah tamam tamam. Öpüyorum seni. Görüşürüz~
-Y-yoongi...
kendi kendime onun duyamayacağı ses tonuyla fısıldamıştım. Gözümden akan yaşlarla kapı kapanma sesi duymuştum. Hastaydın sen dimi? Baya hastaymışsın.
Madem onun yanına gidiyorsun beni için rahat bir şekilde aldatıyorsun peki Min Yoongi. Gözlerimden yaşlar akarken bacaklarımı kendime çektim. Zaten sanaldan tanıştığım biriyle ne kadar uzun bir ilişki yaşayabilirim ki!
Üzgünüm, yeterince güzel bir kız değilim...
