De brandende zon

2

Wat kriebelt er toch in mijn gezicht? Ik open mijn ogen. De lucht is blauw, met een stralende zon in het midden. Ik kijk opzij en zie een blaadje, dat kriebelde waarschijnlijk in mijn gezicht. Ik hoor een paar stemmen. Waar ben ik eigenlijk? Auw mijn hoofd doet zeer. Ik kom overeind, ik zie groen alles is groen. Verbeeld ik me dit? Er waren geen bomen in ons dorpje en al helemaal geen gras. ' Layla ga toch liggen, je bent bleek. Voel je je wel lekker?' vraagt mijn moeder.' Ik zie groen',antwoord ik. ' ja joh, we zitten in een Oase ', mijn vader klonk erg geïrriteerd.' Huh maar huh hoe wat', ik kom niet meer uit mijn woorden. Oase dat kan toch niet, waar is het zand.'hoe zijn we hier gekomen ?' Vraag ik geïnteresseerd. ' de oorlog schat, we zijn gevlucht. En je kreeg een voorwerp naar je hoofd geslingerd. Maar dat is al 2 dagen geleden. Nu hebben we hier drinken en eten. Wil je wat?' Mam kijkt me bezorgt aan. Ik mompel wat, maar ja ik weet niet wat ik wil. Eerst maar eens een beetje bij komen. Ik ga Sara zoeken. Ik heb toch niks te doen. Is dat Sara, ja dat is ze, als of ik haar geroepen heb.Ik sta op en het gras kietelt onder me voeten, ik barst spontaan in lachen uit. Dan zie ik Sara op me af komen. Ik voel me hopeloos, ik kan niet stoppen met lachen. Sara fronst haar wenkbrauwen. ' ik weet het ik kan niet stoppen met lachen. Het gras kietelt zooo enorm', zeg ik door het lachen heen. ' dat zie ik, wat is dat op je hoofd?' Vraagt ze bezorgd. Ik haal mijn schouders op. BRULLL!!! ' w wat w was dat?' Vraag ik bibberend. De bosjes bewegen wild heen en weer, het begint harder te waaien. Zwoesss! Er komt met een nood vaart iets uit de bosjes. Het staat stil en nu zie ik wat het is ... Een tijger. AAAAAAAAAAAAH EEN TIJGER!!! Schreeuw ik zo hard als ik kan en ren weg. Ik kijk om en het beest zit me achter na. Ik heb nog nooit zo hard gerent. Het voelt alsof mijn longen uit mijn borstkast springen. Wat moet ik nu doen ik ben nooit sneller dan die stomme rot tijger. Wat als hij me te pakken krijgt wat dan? Ooh ik vind het zooo eng. Ik voel gehijg in mijn nek. Het komt dichter en dichter bij. Wat nu. En opeens is het weg. Zoef plotseling huh hoe kan dat nou. Ik kijk achter om maar ik zie niks. Ik keek weer naar voor en daarna weer naar achter en dit nog 6x. Ik ga wel terug hier snap ik toch niks van. ' hey Saar hoe is het met jou?' Eigenlijk weet ik dat het wel goed is, eigenlijk dus een best wel domme vraag. Maar ach wat maakt het uit. ' goed, kom laten we de boel een beetje verkennen. Ik begin alvast te lopen. Ik zie dat Saar me volgt. HUH!!! Er waren hier toch bomen of ben ik nou gek. ' hey Saar hier zijn geen bomen meer!' Schreeuw ik ergens heen, ze hoort het vast wel. ' laten we tussen de bomen en de zand vlakte lopen.' Schreeuwt ze terug. Ik ren haar kan op. AUW mijn voet en boem daar lig ik. Ik hoor gelach. ' ja hoor lach me maar uit ik krijg jou nog wel. Ik sta onvoorstelbaar snel op en ren achter haar aan en ja ze struikelt ook. ' haha en wie lacht er nu', zeg ik over blij.we lopen lachend terug. ' Sara eten!' Roept Olaf. Sara rent naar hem toe en ze lopen weg. ' oh Mike wat ben je toch lief. Ook Katara je bent het leukste meisje op aarde.' Ik negeer het en loop verder. Ik hoef niet tehoren wat ze in de boom aan het fluisteren zijn. Wacht eens Mike he dat zei ze, maar ik ken een Mike.ik draai me om en loop voorzichtig terug zodat ze me niet horen.