He is a girl

Κεφαλαιο 16

Την Δευτέρα πήγα παλι σχολείο με την Λυδια που ήρθε να με παρει απο το σπίτι. Πιαστήκαμε απο το χέρι και φτάνοντας στο σχολείο επειδή νόμιζα ότι δεν θα ήθελε να μας δουν πήγα να τραβηξω το χέρι μου απο το δικό της αλλά εκείνη το έσφιξε ακόμα περισσοτερο.

«Τι έχεις πρώτη ώρα;» με ρώτησε. Τα μάτια της γαμωτο...

«Ε νομίζω αρχαία. Εσυ;»

«Εκθεση. Πω βαριεμαι άπειρα. Τελικά τα βρήκες με την άλλη;»

«Ναι όλα καλα πήγα χθες να την βρω και μιλήσαμε» της χαμογέλασα.

«Αω μου αρέσει να σε βλέπω χαρουμενη» μου χαμογελασε και αυτή. Έσκυψε διστακτικά και μου έδωσε ένα πεταχτο φιλι στα χειλη. Ευτυχώς δεν υπήρχε πολύς κόσμος εκεί που είμασταν και όσοι υπήρχαν δεν έδωσαν καν σημασία. Εγω είχα μείνει άναυδη.

«Νόμιζα ότι δεν ήθελες να καταλαβουν ότι τα έχουμε» της είπα χαμηλόφωνα.

«Δεν με νοιάζουν αυτοι. Το θέμα είναι να μην το μάθει ο πατέρας μου» άφησε ξαφνικά το χέρι μου και τότε καταλαβα ποσό τον φοβάται.

«Ει» ξανά ένωσα τα δαχτυλα μας. «Δεν θα μάθει τιποτα. Και δεν θα τον αφήσω να σε πειραξει στο υποσχομαι» την πλησίασα και την φίλησα και εγω απαλά στα χειλη.

«Λες ο κόσμος να νοιαστεί;» με ρώτησε αγχωμενη κοιτάζοντας νευρικα γύρω γύρω τα λιγοστά ατομα που υπήρχαν στον διάδρομο.

«Λέω ο κόσμος να κοιτάξει τα χαλια του και να μας αφήσει σε ησυχία. Στο κάτω κάτω δεν είναι δικιά τους δουλειά το τι κάνουμε στην προσωπική μας ζωή. Εντάξει;»

«Εντάξει»

«ΓΙΟ!» μπούκαρε μέσα η Δαναη με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Απο πίσω της εμφανίστηκε και ο Παναγιώτης το ιδιο χαρούμενος. Ωχ μαλλον του τα είπε όλα η Δαναη...

«Βρε βρε τα πιτσουνακια μου» μας χαιρέτισε ο Πάνος και στάθηκε στο ντουλάπι δίπλα μας.

«Καλημέρααα» αναφώνησε και η Δαναη. Η Λυδια είχε γίνει πιο κόκκινη απο το χρωμα κοκκινο.

«Εκτός απο αυτούς τους δυο..» μουρμούρισα στην Λυδια. «Αυτοί οι δυο θα μας κάνουν την ζωή κόλαση»

«Ειιι» εκανε δήθεν πειραγμενη η Δαναη και μου έδωσε μπουνιά στο μπράτσο.

«Εμ πάμε λιγο στις τουαλετες;» με κοίταξε συνωμοτικά η Λυδια.

«Οπα;» σήκωσε το φρύδι του ο Παναγιώτης.

«Τι;» μπήκε στο παιχνίδι και η Λυδια.