Ik heb al uren lang gelopen. Ik had mijn huis al ver achter me gelaten. Ik liep nu in de rijke buurte aan de rand van de stad. Ik was kapot. Het was al ver over twaalven. De zon branden in mijn nek. Het begon nu eigelijk veel te heet te worden. Ik stopte onder een boom en zakte tegen de boomstronk omlaag. Ik pakte het flesje water dat ik al voor de helft op had. Voordat ik het doorhad had ik hem al opgedronken. Ik kon zo niet doorgaan. Ik moest een andere manier vinden om me te verplaatsen. Ik begon elke vervoerd middel in me op te noemen. De meeste kwam meteen de reden bij waarom het niet kon.
De trein, kan niet. Boot, ik kan niet varen. Fiets kost veel energie. Auto? Waar moet ik die vandaan halen. En toen kwam het idee in me op. Ik kon gewoon een auto pakken. Er is niemand die ze toch gebreuken. Ik liep naar een huis. En zoals ik al dacht daar stonde drie auto's. Nu moest ik nog aan een sleutel komen. Ik sloeg de ruit van de voordeur in. En zo kwam ik binnen. Ik zag binnen al redelijk snel de lichamen van de mensen die hier woonde liggen. Het was een echtpaar in middelbaren leeftijd. De vrouw lag op de grond bij een kast en de man lag op de bank met een stuk krant naast zig. Ik wende me af en liep naar de keuken. Ik trok laden en kasten open opzoek naar die sleutels. Ik bleef staan. Misschien kan ik wel meer dingen van hun gebruiken dan alleen de auto. Ik rende de trap op. Er moest hier ergen een grotere tas zijn die ook nog draagbaar was. Ik kwam al snel bij de slaapkamer. Ik trok de deuren open die leken van een kast te zijn. Ik stond even stil. Een gigantische inloop kast. Ik liep naar binnen en keek naar de kleren. Ik zag ergens onder een rek een grote schoudertas liggen. Ik pakte hem en legde hem op een bed. Opeens ging de tv aan. Ik pakte de afstandsbediening die onder de tas lag. Ik wou hem net uitzetten toen ik het zag. Een vrouw zat achter een bureau op het nieuws kanaal. Ik herkende haar. Het was één van de nieuwsvrouwen die wel eens vaker op tv was. Maar toch klopte iets niet. Alles aan haar leek wat perfecter. Haar haar glansde meer dan gebruikelijk, haar ogen waren veller blauw, haar huid was egaler. Ze praten in de camara. Ik zetten het geluid harder.
'Ik ben blij om u te vertellen dat de intrek om deze planeet bijna helemaal perfect is verlopen. Het menselijk lichaam is makkelijk over te nemen.' Ik snapte die zin niet. Wat bedoeld ze met overnemen. Nemen ze het lichaam over of het uiterlijk. Maar hoe dan ook ze veranderen het wel.
'De mensen die nu al een lichaam hebben toe gewezen zijn erg gelukkig in hun nieuwe leefomgeving.' Ze schakelde over naar een stad die ik onderhand goed kende. Het is zo'n stad die zo'n beetje dagelijks wel op tv is. Het is een stad die verder naar het noorden ligt. De stad zag er het zelfde uit. Maar de mensen waren anders. De mensen zagen de er klassieker uit. Vrouwen in elegante maar toch dagelijkse jurken. Met hun haar op een retro achtige manier. Ik kende ze vooral door mijn moeder. Mijn moeder is kapster en had een grote liefde voor retro kapsels. Ik hoorde in mijn hoofd haar de namen van de kapsels zeggen. De finger waves, de pin cruls, de victory rolls en nog meer van dat soort kapsel. De vrouwen die op vallen die waren gekleed in de kleding die tegenwoordig vaak gedragen word. Maar ze hadden een soort leiderschap dat die de andere niet hadden. Het beeld schakelde terug naar de studio.
'Het gene dat fout is gegaan met de intrek van ons op de aarde is dat niet het hele menselijke ras is uitgeschakeld. We willen u dan ook verzoeken als u mensen anders ziet gedragen meld dit dan op de meldpunten. Als we de mensen hebben geïdentificeerd zullen de foto's van die mensen op de tv's in de steden zichtbaar zijn en we zullen ze natuurlijk ook hier laten zien. We kunnen mededelen dat we snel ook in het zuide in kunnen trekken. We wensen u nog een fijne dag en tot de volgende uitzending die on acht uur zou zijn. Goede dag.' Ik deed de tv uit. Ik moest zo snel mogelijk naar het zuide. Ik moest ze zo lang mogelijk voor blijven. En ik moest een manier vinden om niet op te vallen.
Ik pakte de kleding over naar de grotere tas met de andere spullen die ik nog nodig zou kunnen hebben. De lege flesjes en verpakkingen gooide ik weg. Ik ging door de kleding die van de vrouw heen. Ik pakte een donker blauwe en een zwarte jurk. Een paar zwarte hakken deed ik er ook bij in de tas. Ik moest nog iets vinden op mijn haar en misschien wat sieraden. Ik ging door de haar en make-up spullen van de vrouw. Ik pakte wat bassis spullen uit de make-up en de haarspullen bak. Ik zou het hier mee kunnen doen. Ik zag een sierade doos. Het was niet een absurd grote doos. Ik zou hem makkelijk helemaal mee nemen. Ik pakte een plastic zak. En gooide de inhoud er in. Misschien kon ik zovaanbgeld komen. Ik sluite de tas en ging terug naar de keuken. De tas die ik can thuis had meegenomen gooide ik bol net voedsel en drinken. Nu nog de sleutel en in kon vertrekken. Ik zag een handtas op de dinner tafel liggen en zoals ik dacht zat die daar in. Ik maakte snel dat ik weg ging. Ik zat bet achter het stuur toen ik me vervelend begon te voelen. Het voelde net als of ik gestolen had.
