An Unexpected Love [ On Going ]

Chapter 5

Yelrish' Pov

Inangat ko ang paningin ko at nakita ko si Ridge. Anong ginagawa n'yan dito?

"What are you doing here?," takang tanong ko.

"Nothing. I was about to go home when I saw you here," sabi nya sabay upo sa katabing swing na inuupuan ko.

"Bakit may pa bulaklak-bulaklak kapaml? Ang sabi ko kagabi, just bring my car home wala akong sinabing pati flower."

"Nothing. I just want to make you happy"

"Make you happy your face" sabi ko sabay tayo at naglakad. Ayoko na dito. Sirang sira na yung araw ko.

"Hey! Yelrish! wait!," pigil ni ridge sakin

"What?"

"I just want you to know that I'm serious"

"Serious to what?"

"Doon sa sinabi ko kagabi, I would like to try.
I'll court you whatever you like it or not. I will not stop courting you until you fall for me, MARK MY WORD YELRISH DIEHL"

'Yan ang huli n'yang sinabi bago sya umalis.

At heto ako ngayon nakanganga. I didn't expect na ganun siya kabilis.

just ughhhh...

*House*

"YAYA!," sigaw ko

"Ohh ano iyon, ija?"

"Yaya naman ihh! sabi ko sayo itapon mo na ito, bakit dinisplay mo pa po dito?," naka pout kong sabi

Paano ba naman kasi itong si Yaya yung flowers na binigay ni Tukmol ay dinisplay pa dito as in dito sa may table sa tabi ng pinto ko.

"Ay nako iha sayang naman kasi kung itatapon ko iyan kaya mabuti nang itabi ko nalang dyan, tsaka iha pahalagahan mo naman ito binigay ito sayo ng tao tapos itatapon mulang sayang naman yung effort nya para dito nagbayad pa sya ng pera tapos itatapon at ipapamigay mo lang"

"Ehh?"

"Iha, anak matuto ka namang mag-appreciate ng isang bagay kasi kahit na maliit na bagay lang ito pahalagahan mo ito"

"Yaya naman ehh"

"Ay sya ewan sayong bata ka" sabi nalang niyaya at umalis na.

Naiwan naman ako dito na nakatunganga.
Seryoso? si Yaya ba yung kausap ko kanina,  ang pagkakaalam ko si yaya ay walang alam dyan sa pag-ibig nayan kaya nagtaka ako bat ang galing nya, yung mga word na sinabi nya lahat yun sapol ako.

Pumasok nalang ako sa kwarto ko ng malalim ang iniisip, tama nga si Yaya dapat marunong ako magpahalaga sa bagay na meron ako.

Kinabukasan

Maaga akong nagising dahil pupunta pa ako ng orphanage. Kakamustahin ko lang yung mga bata namiss ko sila eh. Naaawa nga ako sa iba kasi ang babata na nawalan na agad ng magulang syempre ang hirap naman sa isang tao nung lumalaki ka ng walang magulang sa tabi mo, kaya kayo guys habang nabubuhay pa ang mga parents nyo, treasure them.
Kasi baka pagnawala na sila, bago mo pa pagsisihan.

After kung maligo bumaba agad ako and oo nga pala nakauwi na sina Mommy kahapon din ng hapon.

"Good morning Mee, Dee," masayang bati ko

"Good morning baby, we miss you"

Ang sweet talaga ni mommy.

"Irish, kumain ka muna bago umalis," Dad said

"Ah dad hindi na po. Tanghali na po kasi eh, dadaan pa ako ng orphange"

"Eh baby maaga pa naman tsaka sumabay ka nalang kay Daddy mo"