My ondiscoverd side

hoofdstuk 7

Pvo Lucas

Ze is in mijn kamer. Hoorde ik ineens Catrin zeggen. wie is er in jouw kamer ? En waarom moet ik dat weten? Vroeg ik terug. Ga nou maar. Zei Catrin en ze had de link gesloten. Ik liep maar naar haar kamer, wie zou er in haar kamer zitten en waarom zou ik dat moeten weten. Opeens had ik een gevoel, alsof mijn zusje in het huis was. Maak je zelf geen dingen wijs Lucas je zusje is er niet meer zei ik streng tegen mezelf. Maar wat als ze het wel is? Zei Steffan, mijn innerlijke wolf, Dat kan niet Stefan ze is na de oorlog niet meer gevonden antwoorden ik. Mopperend sloot hij de link ,want Stefan wilde de hoop niet opgeven. Net als ik trouwens. We wilden beide mijn zusje graag weer, zien ze was 3 bijna 4 toen de oorlog uitbrak. Ze kon zo mooi zingen, ze kon nog eerder zingen dan dat ze kon praten. Ik stond voor de deur van de kamer van Catrin en deed de deur open en daar... bij haar koffer met al haar spullen zat een meisje. Ze leek zoveel op mijn zusje, ze keek op en ik zei hallo ik ben Lucas hoe heet jij? Ik.....ik heet Julia zei ze stotterend. Julia nee dat kan niet dacht ik Julia was al jaren geleden verdwenen, maar opeens dacht ik terug aan wat pap zei voor dat hij en mam stierven: Je zusje is in veiligheid gebracht ga haar zoeken als ze 10 is dan is haar geur en gevoel naar huis aan het ontwikkelen. Dankzij het talent van je moeder om communicatie te blokkeren hoort ze haar wolf pas als ze 17 is dan..... en alleen tot dan zou, ze haar wolf niet kunnen horen. Ik merkte dat ze me bleef aanstaren en ik vroeg hoe oud ben je? 17 zei ze. Nee dit kan geen toeval meer zijn. Zeg ik weet niet wie je bent naast dan dat je Lucas heet maar zou je mij misschien kunnen vertellen waar deze afkorting voor staat zei ze en ze gaf me een brief, de afkorting staat onder aan toen ik het handschrift van mijn moeder ontdekte en ook nog eens de afkorting J.L.C las begon ik bijna te huilen, al scheelde dat niet veel. Blijkbaar merkte ze dat ik begon te huilen, want ze vroeg heb ik iets verkeerd gezegd? Nee heb je niet zei ik. Maar je bent aan het huilen dus er is wel iets aan de hand zei ze. Klopt antwoorden ik. Is het de afkorting vroeg ze. Onzeker. Ja zei ik weer. Wat betekent het dan? vroeg ze. Ik keek haar aan en zei J.L.C staat voor de naam: Julia Lisa Crystal zei ik, en dat is de naam van mijn zusje.

Pvo Julia

Dat is de naam van mijn zusje zei hij. Julia Lisa Crystal mompelde ik.

Flashback

Julia Lisa Crystal kom geef dat nu terug. Nee dat doe ik niet Lucas Jorden Crystal ik wil er mee spelen. Ik zag twee kinderen voor me een meisje en een jongen die achter elkaar aan rende het jongetje was duidelijk ouder dan het meisje, en het meisje had een bal in haar handen. Geef terug juul zei het jongetje nee Luc dat doe ik niet. Met een schok besefte ik dat ik dat meisje was en die jongen was\is mijn broer en die jongen leek sprekend op de Lucas doe ik net heb leren kennen. Wacht eens even bedacht ik wat als dat dezelfde jongen is als die zich niet heeft voorgesteld dan is hij mijn broer.

Einde flashback

Julia ...Julia gaat het wel hoorde ik. Ik schudde even met mijn hoofd en keek om me heen. Ik zat nog steeds in de kamer van Catrin, het enige verschil was dat die jongen die eerst bij de deur stond nu voor me zat. Gaat het wel vroeg hij. Lucas.....Lucas ben jij....ben jij echt m...mij.....mijn broer vroeg ik. Ik wist niet waarom ik dat zo stamelde. Ik bedoel hij leek sprekend op de jongen die ik had gezien. Ja....ja dat ben ik zei hij. Ik merkte dat ik was gaan huilen maar dat boeide me niet, want nu had ik mijn grote broer voor me zitten. Ik heb je zo gemist juul zei hij, terwijl hij me in een knuffel trok. Maar hoe vroeg hij hoe ben je ontsnapt? Ik ben niet ontsnapt ik ben voor de deur van een paar mensen neergelegd met twee brieven de ene was voor mijn adoptieouders dan andere was voor mij.  Voor als  ik 17 werd met uitleg over wie ik ben en wat ik ben. Antwoorden ik.

......................................................
Ik heb gemerkt dat de hoofdstukken door elkaar staan. Ik zal proberen om het te veranderen, maar tot dus ver is dat nog niet gelukt.