Yazım yanlışları olursa özür dilerim.birsey soylemek istiyorum ben bu hikayenin benzerini görmediğim için yazıyorum.
'Zorunluluk'hiakyesine göz atmanızı tavsiye ederim.
kafam çok karıştı Bir yandan sevinip Bir yandan üzülüyorum.Burdaki okulum arkadaslarim ailem burda onları bırakacağım için üzülüyorum Bir yandanda ne biliyim yeni birsey olur benim icin annemlerin beni izledigi aklima gelerek cevap verdim
'tamam o zaman ben eşyalarımı'daha sözümü bitirmeden annem ayağa kalktı 'hadi kızım bende sana yardım ediyim 'dedi biz merdivenlerden çıkmaya başladık babamda arkamızdan 'tamam ' diye seslendi.
odaya geldiğimizde annem dolabımın üstünden bavulumu indirdi suratı asıktı bavulu bırakıp yatağa oturdu bende yanına geçtim başımı omzuna yasladım.
Bir süre öylece kaldık.
Yavaşça kafamı kaldırdım.Annem gülümsedi 'seni çok özliycem acemi patenci' dedi hep böyle derdi. Anneme pis bakışlarımı attım 'acemi mi? hiçte bile ben mükemmelim'
'neyse hadi kalk 'dedi ve hızla ayaklandı bende arkasından gittim kıyafetlerimi teker teker yerleştirirken 'anne bişey sorucam bu norbert amca tanıyomusun?'
'evet iki üç kere gördüm iyi birisi evli Bir çocuğu vardı ben hamileyken eşiyde hamileydi sanırım'
'aslında bu güzel birşey yani sonuçta yaşıtım birisi olması'
'evet bencede '
bütün kıyafetleri bavula koyduktan sonra Bir sırt çantası çıkardım annem 'geri kalan eşyalarını da çantaya koy kızım ben gidiyorum sende çok geç kalkma uyu dinlen canım'dedi ve anlıma küçük Bir öpücük kondurup gitti bende hemen takılarımı parfüm krem vs.doldurdum ve kulaklığı takıp gözlerimi kapattım
