1.BÖLÜM
Hiçbir şey yokken küçücük bir noktanın devasa patlamasıyla...
Tabiki şaka yapıyorum o kadar önce değil. Hayatımda var olacak köklü değişiklikler ben ilk okuldayken temellerini atmış ve bir altın bilezik olayı benim bilinçaltıma bu kadar işleyip yok olamamıştı...
İlk okul 2. Sınıf ve annemle annemin arkadaşı Aysel teyzeye gitmiştik. Hayal meyâl hatırlıyorum. Halının üstündeydik üçümüz de. Minyon oturma odasında annem onu dinlediğimin farkında değildi. Belki de o sırada gizlenmiş bir şekilde onları dinliyordum, net değil. Rahmetli kiraz anneannem bundan yıllar önce ince bağırsak kanserinden vefat etmeden önce, altı çocuğuna birer altın bileziğini vermişti biri dershane, biri başka bir şey için bozdurmuştu bileziği. Annem saklayacaktı, belki de ömrünün sonuna kadar, eğer babam annemin yalvarışlarına rağmen kuyumcuda bozdurmasaydı. En acısıda annemin kuyumcuya 'Ne olur satma onu ben sonra gelip alıcağım' demesine rağmen kuyumcunun annemin gözünün önünde bileziği eritmek için kırmasıydı. O gün halının üzerinde oturan küçük kız farklı bir duygu hissetmişti o ufacık bedeninde. Diğerlerinden, çok farklı bir duygu. Öfke? kızgınlık? kırgınlık? Hepsinin arası bir şeyler ama o ana kadar yaşadığı masum rengarenk sorunsuz hayattan ayrı duygular. Yıllar sonra bir çok acı verici hikayeyi duymuştu şimdilerde bir genç kız olmuş olgunlaşmış ölmüş ve dirilmiş olan küçük beden... Ama o hikayeler başka zamanlara aitti. Bambaşka. Bir yapbozu tamamlayıp gerçekleri yüzüne vurarak onu öleceği uzay boşluğuna ardından yeniden dirileceği anka yuvasına götürecek hikayeler...
