Krion

Krion ~1~

~ 1  ~ 

Ik loop door de schoolgangen, op naar de toiletten! Waarom houden die vreselijke kinderen nooit op? Ik was een paar minuten de klas ingelopen en op mijn plek gaan zitten, ik voelde gelijk iets kleverigs aan mij plakken. Alle kinderen begonnen te lachen behalve Tresi, mijn beste vriendin en mijn enige vriendin. Ik stond op en keek naar mijn kont. Er zat roze kauwgom op. 'Meisje ga snel dat eraf halen bij de toiletten.' Riep mevr. Leykon naar mij. Ik rende snel de klas uit en hoorde nog hoe de juf begon te schreeuwen tegen de klas.

En nu stond ik bij de toiletten de kauwgom van mijn jeans af te pulken. Plotseling hoorde ik voetstappen in de gang. Ik had van alles verwacht, dat misschien Tresi was gekomen om te helpen. Of dat mevr. Leykon zou zeggen dat ik moest opschieten. Maar ik had totaal niet verwacht één van mijn beste vrienden Balgair te zien. Natuurlijk was het wel duidelijk dat Balgair ook één van mijn enige vrienden was. Hij zat in een andere klas samen met zijn tweelingbroer, die overigens ook een vriend van mij was. we werden alle vier gepest. Maar dat lieten we zo. Zijn broer heet trouwens Crevan. Balgair is mijn beste vriend en bij Crevan... Crevan is Crevan, ik vindt hem leuk. Maar dat zeg je natuurlijk niet ineens. Ten slotte, mag Crevan mij niet echt. We zijn vrienden, maar daar houdt het op. Voor hem. Niet voor mij. 

Balgair keek om het hoekje van de deur en zag mij staan. Ik draai er niet om heen, Balgair is homo, hij verbergt het een beetje maar meestal komt het ook wel een beetje naar boven. Dat hij homo is, is niet de reden dat hij wordt gepest. Wij vieren zijn gewoon apart. We zijn sneller, sterker, eigenzinniger. En dat kunnen die simpele zielen niet uitstaan.

'Hey, heb je weer kauwgom op je broek?' Zei Balgair tegen mij. Ik keek hem aan en liet hem de achterkant van mijn broek zien. 'Ja, ze hebben weer lekker uitgepakt, ik heb onderhand niet echt veel broeken meer.' Hij grinnikte en ik gaf hem een vernietigende blik. 'Moet ik helpen, schat?' Zei Balgair pesterig. Ik keek hem even met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Ja, je moet helpen. dit krijg ik er niet zelf af.' Ik gaf Balgair een wcpapiertje en vondt het totaal niet raar dat hij hielp met kauwgom van mijn broek schrapen. Dit was een wekelijkse gebeurtenis. Na een paar minuten was bijna alle kauwgom eraf. Ik keek naar mijn broek en zag alleen nog maar een hele lichte roze vlek. Ik gaf Balgair een knuffel en hij wreef over mijn rug. 'Uiteindelijk stoppen ze wel, bij Crevan wordt het al minder. En bij mij trouwens ook! Ze hebben vandaag alleen nog maar mijn kluisje volgepropt met briefjes.'

'Wat stond er op die briefjes Ger?' Vroeg ik angstig. Bij Balgair was het altijd nog erger omdat hij ook nog eens homo was, maar als het bij hem minder zou worden, moest dat ook bij mij gebeuren.  'O...gewoon dingen als: stomme homo, burn in hell, en klootzak doe normaal!' Ik keek hem droevig aan, bij hem was het zo veel erger dan bij mij. 'Het wordt echt minder! normaal gesproken hangen ze me aan kluisjes en plakken ze de briefjes op me. Of ze rammen me in elkaar! dit is echt een vooruitgang!' Hij klonk vrolijk, maar ik was nog niet echt overtuigd. Hoe kon dat ook, we werden allemaal op onze plaats gezet. En onze plaats was, helaas, nogal laag.

De kauwgom was nu helemaal weg van mijn broek, ik gaf Balgair nog een laatste knuffel en zei hem gedag. Ik snelde terug naar de klas. Het was alweer bijna het einde van deze les. Nou was dit een mentoruur. Dat duurde ook maar één lesuur, dus veertig minuten. Ik ging zitten en luisterde naar het onderwerp van deze les. Pesten. Niet te geloven! Dat onderwerp maakt het gepest altijd erger. Na nog maar 10 minuutjes ging de bel, ik trok mijn tas van de vloer en rende het lokaal uit. Ik sloeg mijn tas over mijn schouder en al snel werd ik gevolgd door Tresi. Samen renden we het gebouw uit, naar buiten. We hadden een trap gevonden waarmee je het dak op kon. Daar kwamen de pesters nooit. En we konden vrolijk in een vos veranderen zonder dat de camera's of andere mensen ons zagen. Tenzij er mensen ook het dakje op zouden klimmen. Wat nooit gebeurde, want niemand wist van deze plek, behalve Balgair en Crevan natuurlijk.We hoefden dan ook maar een paar minuten te wachten tot hun hier ook zaten. We hadden nu 40 minuten rust, we hadden grote pauze.