DERİN(RAFLARDA)

BÖLÜM 3

Derin, arabadan oldukça küçük gözüken bir koliyi kucakladı ve homurdanarak apartmana doğru ilerlemeye başladı. Güçlükle nefes alıyordu.

"Bir, iki. Huh! Bu ne be!"

Derin bir basamak çıktı ve ardından tekrar homurdanmaya başladı.

"Hadi ama anne bunun içine bu kadar ne doldurmuş olabilirsin?"

Derin içinden söylene söylene yukarı çıkarken bir kez daha asansörsüz bir apartmana taşındıklarına küfür ediyordu. Bir insan neden asansörsüz eve taşınırdı ki?

"Anne biriniz bana yardım edebilir mi?"

Mine hanım kızına yardım etmek için dördüncü kattan aşağı indi ve Derin'i merdiven basamağında oturur vaziyette gördüğünde istemsiz gülmeye başladı.

"Ne oldu küçük hanım? Çabuk pes ediyorsunuz."

"Kusura bakma anne. Elim kadar koliye bu kadar çok şey doldurabileceğini unutmuşum."

Anne kız gülüşürken Mine hanım kolinin bir ucundan tuttu ve koliyi yukarı taşımaya başladılar.

"Anne, babam neden buraya taşınmamızı istedi?"

"Bilmiyorum. Semti tanıyor olmalı. Hem ev o kadar kötü değil. Ön yargılı yaklaşıyorsun. Eminim ki yakın zamanda sende çok seveceksin."

"Üniversite için İzmir'den İstanbul'a geliyoruz. Geldiğimiz yere bak."

"Bence siz küçük hanım çok konuşuyorsunuz. Hadi şu kapıyı aç bakalım."

Derin ve Mine hanım koliyi evin içine bıraktıktan hemen sonra Derin kaygan zeminde koliyi mutfağa taşıdı. Babası, Alkan beyin sesi ise merdivenlerden çok net duyulabiliyordu.

"Mine dışarıdan birkaç bir şey söyler misin? Karnınız acıkmadı mı sizin?"

Mine hanım sesini duyurabilmek için sokak kapısından kafasını çıkardı ve bağırdı.

"Ne yemek istiyorsun?"

"Bana fark etmez aranızda halledin."

Mine telefonunu aldı ve bir büyük pizza söyleyerek uygun bir yere geri bıraktı. Mine hanım ve Derin evin içerisindeki düzeni sağlarken Alkan bey ise geri kalan eşyaları evin kapısının önüne bırakıp tekrar aşağı iniyordu. Büyük eşyalar nakliyat firması çalışanları tarafından taşınmıştı ancak geri kalan kendi arabalarında getirdikleri küçük, arabaya sığabilecek şeyleri ise kendileri getirmişlerdi. Bu yüzden ağır, hafif fark etmeksizin hepsini onlar taşıyorlardı. Alkan bey son kez yukarı nefes nefese kalmış bir şekilde çıktı ve son koliyi de yere bırakarak derin bir nefes aldı.

"Koliler bitti. Bende bittim."

Derin mutfakta annesiyle kolileri açarken babasının söylediğine karşılık verdi.

"Asansörümüz çok güzel değil mi baba?"

"Evet kızım. Harika! Benimle dalga geçeceğine annene yardım et."

Alkan bey konuşmadan hemen sonra uzanabileceği herhangi bir yer bulmak için salona ilerledi. Bir dakika dahi ayakta duracak hali kalmamıştı. Sabahtan bu yana ayaktaydı veya araba kullanıyordu. Kızının üniversite durumu olmasaydı kimse onu taşınma işine ikna edemezdi.

Yaklaşık on dakika sonra kapı çaldı ve Mine hanım kocasına seslendi.

"Alkan kapıya bakar mısın? Pizza gelmiş olmalı."

Alkan bey söylenerek ayağa kalktı ve kapıyı açmak için koridora yürüdü.

"Derin neden boş duruyorsun annene yardım etsene."