PROLOGUE

31 2 0
                                    

"Huyyy! Mika!Mika! Laro tayo?"
Aya ng isang bata sa isa pang nagngangalang Mika.

"Deyo, mamaya na. Nakakapagod maghabulan oh!" sagot ng batang babae.

"Sino bang nagsabi sayong maghahabulan tayo?" sarkastikong tanong ng batang lalaki. "Maglalaro tayo ng kasal-kasalan."

"Ahhh.Sige!" tumayo ang batang babae at masayang nakipag hawak kamay sa batang lalaki.

"Mika? I will never leave you no matter what happen.Promise." nakangiting usal ng batang lalaki.

"Promise? Okay. Okay. I will never leave you too. I will stay beside you,always." nakangiting saad ng batang babae.

KREEEENGENGENGGGG!
KRENGENGENGENGGGG!
KRENGENGENG!!

'alarm clock yan.'wag kang ano.'

Dahan-dahan kon iminulat ang mga mata ko.

'palagi nalang iyon ang panaginip ko.'

Naalala ko tuloy si Kervin.'kamusta na ka kaya siya?' ilang taon na rin ang lumipas simula nung magkahiwalay kami.

Sabagay. Hindi nako naalala nun. Sikat na sikat na e. Natupad na yung pangarap niyang maging singer.

-FLASHBACK-

"Alexine, kapag naging singer na ako,ikaw ang unang una kong kakantahan ng paborito nating kanta." Nakangiti siya habang nakatingin sakin.

"Pangako 'yan ah? Kapag hindi naman naging totoo yan. Ipapatuka kita dun sa ahas ni Lola!" Nakangusong sabi kopa.

"Oo naman.Alam mo namang pangarap ko yon,diba?" usal niya.

SIMULA PA NUNG UNAWhere stories live. Discover now