Wolkenkrabber

1.

York 2014. Een stad in het noorden van Engeland.

Regen valt neer uit de wolken. Met bakken. Mensen vluchten naar binnen. Kinderen zitten voor de ramen te kijken naar de vallende druppels. Het duurt niet lang of het is uitgestorven op straat. Niemand waagt zich buiten. Of toch... Eén iemand. Een meisje. Ze staart voor zich uit terwijl de regen haar doorweekt. Haar kleding, haar haren, haar schoenen. Het lijkt haar niks te deren. De regen loopt over haar gezicht. Het vermengt zich met tranen. Het lijkt wel of de lucht huilt om haar verdriet. Want dat heeft ze. Dit meisje. Dit doorweekte meisje wordt vanbinnen verteerd door verdriet. Maar niet alleen verdriet. Ook pijn. En woede. Heel veel woede. Ze houdt haar hand op. Ze vangt de regendruppels op. Of zijn het haar tranen? Ze weet het niet. Er rest alleen maar stilte. Behalve de regendruppels is er niks te horen. Alsof het nooit zin heeft gehad. Alsof ze nooit een kans hadden. Ze blijft maar staren in het niets. Alleen. Op straat. Moest hij haar echt zo laten voelen? Ze voelt zich leeg. Alsof er niks meer van haar over is.

Heeeeix,

Een nieuwe story, maar deze is (offline) al af. Ik ga iedere dag posten (tenzij ik offline ben xD). Gebaseerd op het liedje Skyscraper van Demi Lovato, omdat ik het een heel mooi nummer vind en Demi Lovato gewoon awesome is xD Kortverhaal, wordt binnenkort ook in het engels vertaalt :)

xDianthe