Luna Potter

Hoofdstuk 12

Vandaag is het eindelijk zo ver. De kinderbescherming heeft mijn huis geïnspecteerd en de politie gaat Harry nu ophalen bij zijn dreuzelfamilie. Ik wacht met spanning op het politiebureau. Een bleek en trillend jongentje komt nu binnen en ik kniel bij hem neer. ‘Hallo Harry, ik ben Luna. Je vaders tweelingzus. Ik heb er lang voor moeten vechten, maar je mag nu bij mij, mijn man en je neefje en nichtje wonen. Ze zijn ongeveer drie jaar ouder als jij en kunnen niet wachten om je te ontmoeten. We hebben al een kamer voor je klaar met nieuwe kleren en veel speelgoed. Je hoeft niet bang te zijn, die agenten kwamen je halen zodat je mee naar huis kan waar je hoort. Je zal helaas wel naar een andere school moeten, maar zal het daar vast leuk vinden.’

Tot mijn verbazing slaat de jongen zijn armen om me heen en klampt zich aan me vast. ‘Stuur me alsjeblieft niet meer terug, ik haat het daar en zij haten mij.’ Ik pak hem op en aai over zijn rug.
‘O, Harry ik heb zolang moeten vechten om je te krijgen en heb je ouders beloofd voor je te zorgen mocht ze ooit wat gebeuren, denk je nu echt dat ik je dan terug zal sturen? Remus en ik houden al van je sinds we je voor het eerst vast hielden. Je bent ons neefje en we zullen je met net zoveel liefde behandelen als dat we met de tweeling doen. Laten we nu naar huis gaan, je in bad stoppen, schone kleren aantrekken en eens goed laten eten. Je bent veel te mager. Daarna staan er twee kinderen te popelen om je te ontmoeten.’ zeg ik glimlachend.

Hij kijkt me verbaast en met grote ogen aan. Ik til hem op en na het tekenen van papieren neem ik hem mee de trein in. De jongen kruipt tegen me aan en valt in de trein zelfs in slaap. Als we uit moeten stappen maak ik hem wakker en pak zijn hand. We lopen het station uit en nemen een taxi naar huis. Omdat Harry nog niks weet van de magische wereld wil ik niet met hem op de normale manier reizen. Dan zou hij vast in paniek raken. Als we uitstappen bij het grote landhuis worden Harry’s ogen groot. ‘Je grootouders waren erg rijk Harry. Ze hebben mij en James een klein fortuin na gelaten en James hierna jou. Het staat voorlopig op de bank tot je oud genoeg bent om het te beheren. Nou kom mee, Remus, Moon en Newt kunnen niet wachten je te zien.’ zeg ik en zodra ik de deur open doe vliegen twee kinderen op ons af.
‘Harry!’ roepen ze blij en knuffelen de jongen. Hij verstijft.
‘Moon, Newt, Harry is net thuis. Doe rustig. Hij moet nog wennen.’ Meteen laten ze hem los.
‘Sorry Harry. We waren gewoon zo blij je eindelijk te zien.’ zegt Newt onzeker.
‘Ja, de laatste keer met tante Lily en oom James was je nog maar net geboren. Ik herinner het me nog maar vaag. We waren pas 3.’ vult Moon aan.
‘Waarom zijn jullie zo aardig?’ vraagt de jongen onzeker. Newt trekt zijn wenkbrauw op.
‘Je bent ons neefje en we houden van je. We zijn familie. We zijn gewoon blij je eindelijk weer te zien en hebben slingers opgehangen in je nieuwe kamer. Hoe had je dan verwacht dat we zouden reageren?’
‘Dat je me als een indringer zou zien die ineens in jouw huis en terrein opkomt.’ zegt hij onzeker.
‘Ik weet niet hoe het bij je andere oom en tante aan toe gaat, maar je bent familie. We zijn blij dat je er bent. We zijn blij dat mama het eindelijk is gelukt om je thuis te krijgen. Ga maar even rustig wennen. Wij gaan papa helpen met de lunch.’ zegt Moon dan en trekt Newt mee.

Ik pak Harry bij de hand en neem hem mee naar zijn nieuwe kamer. Zijn ogen worden meteen groot. De kamer staat vol met speelgoed en knuffeldieren. Moon en Newt hebben zelf een spandoek gemaakt met de woorden: Welkom Harry er opgeschreven in verschillende kleuren. Ik geef hem even de tijd om goed rond te kijken waarna ik hem meeneem naar de kast.
‘Oké Harry, kies maar wat uit. Die te grote kleren gooien we meteen weg.’

Al snel kiest Harry een rood shirt met een leeuw, een zwarte spijkerbroek en wit met blauwe gympen. Ik leg de kleren over mijn arm en pak Harry’s hand weer vast. Ik loop met hem naar de badkamer en daar staat het bad al klaar. De huiselven hebben dat voor me gedaan. Na zijn bad wordt het tijd dat Remus en ik met Harry gaan praten.

Even later zit Harry fris en in nieuwe kleren op de bank. ‘Luister Harry, je bent geen normale jongen. Je vader was een tovenaar en je moeder een heks. Remus en ik hebben ook magie net als je neef en nicht. Jij bezit zelf ook magie. Je bent een tovenaar. Je andere oom en tante en neefje waren dat niet. Het waren dreuzels, mensen zonder magie. Als je elf bent zal je niet langer met dreuzels naar school gaan. Je mag dan naar Zweinstein. Een school voor magische kinderen waar je je magie leert beheersen. Morgen gaan we met je naar wegisweg. Dat is een magische winkelstraat in Londen. We zullen je alles leren over de magische wereld, maar je moet het wel geheim houden voor anderen kinderen. Het is niet erg als je je een keer verspreekt, maar probeer er op te letten.’ vertel ik in het kort en roep Wendy dan. Harry schrikt zich rot als ze opeens verschijnt en probeert weg te kruipen.
‘Niet bang zijn Harry, Wendy is gewoon een huiself. Ze help ons met alle dingen die moeten gebeuren in en rond het huis. We proberen zoveel mogelijk zelf te doen, maar met zo’n groot huis, kinderen en werk kunnen we niet alles zelf doen. Huiselven zijn magische wezens die bij een bepaalde plek of familie horen. Vaak zijn deze rijk of wonen in een groot huis zoals dit. Ze helpen graag en bezitten hun eigen unieke magie. We behandelen ze met hetzelfde respect als dat we met elk ander levend wezen doen. Ze kleren geven zien de meeste echter als een soort ontslag en belediging, dus doe dat maar liever niet. Je zal meer magische dingen hier in huis zien, als je iets niet begrijpt of er meer over wil weten wees dan niet bang het te vragen.’ probeert Remus hem gerust te stellen.
‘Je zal vast wel honger hebben, de lunch is inmiddels klaar. Laten we gaan eten.’ zeg ik vriendelijk en hij volgt ons naar de eetzaal.
‘Teddy je weet dat je niet aan tafel mag als we eten. Straks zit er haar in de soep.’
‘Ik weet dat je Harry ook graag wil ontmoeten, maar regels zijn regels en hij is al bang genoeg.’
Harry kijkt haar met grote ogen aan als hij Moon een discussie ziet voeren met onze kat.
‘Ik ben geboren met de unieke gave om met dieren en magische wezens te praten. Newt en Moon hebben die gave geërfd. Het is iets unieks dat nog niet eerder is geregistreerd. Hoe dan ook Moon heeft gelijk Teddy. Je kan Harry later ontmoeten, maar nu gaan we eten en het is allemaal al wat overweldigend voor hem. Waar hij vandaan kwam werd hij slecht behandeld, was er geen magie en er waren ook geen dieren.’
‘Oké Luna. Ik was gewoon benieuwd wat er van de zoon van Lily en James geworden is.’ zegt Teddy mokkend en loopt dan weg.
‘Ga lekker zitten Harry. Er is tomatensoep, kippensoep, fruit en broodjes met beleg. Neem zoveel je wil. Ik hoop dat je er iets van lust anders laten we wel wat anders maken.’
‘Nee, het is goed. Ik wil het graag proeven.’ zegt Harry meteen en ik vul twee kleine kommen soep.
‘Probeer eerst de soep met wat brood. Het is vers gemaakt.’ Harry knikt en legt ook nog een boterham met jam op zijn bord en wat druiven. Hij geniet van elke hap en zit met een grote glimlach aan tafel.
‘Wat gaven ze je daar te eten dat je zo’n honger hebt?’ vraagt Newt nieuwsgierig en Moon geeft hem een schop onder tafel.
‘Meestal de restjes en een boze blik. Ze vonden me niet echt aardig.’ vertelt hij verdrietig en ik geef hem een knuffel.
‘Dat komt omdat ze je ouders en onze wereld niet begrepen Harry en ze wisten dat je net als ons was. Het is niet jouw fout. Je tante was zelfs jaloers heb ik van je moeder begrepen. Je ouders hadden een hele hechte band vol liefde en wederzijds respect. Daarvoor waren haar ouders ontzettend trots dat ze een heks in de familie hadden. Je moeder kon geweldige dingen en kreeg bijna alle aandacht. Je tante wilde ook naar Zweinstein en magie leren, maar kon dat niet omdat ze het niet bezat. De reden dat je oom en tante zo deden is omdat ze jou, je ouders en magie in het algemeen niet begrepen. Ze vreesde het en vonden het raar. Daarom is je tante met je oom getrouwd. Hij was in haar ogen het ideale beeld van normaal. Jij bent anders en dat wisten ze. Daarom behandelde je zo slecht. Dreuzels vrezen en haten vaak wat ze niet kunnen begrijpen. Daarom houden we de magische wereld ook geheim. Het is echt niet jouw schuld.’
‘U praat de hele tijd over mijn ouders. Mag ik daar wat over vragen? Eerder is me dat verboden.’
‘Natuurlijk lieverd, vraag maar wat je wil.’
‘Is het waar dat mijn ouders zijn gestorven in een auto ongeluk omdat papa dronken was? Heb ik daarom dat litteken?’ Remus slaat woedend met zijn hand op tafel en de kinderen schrikken.
‘Ik kan niet geloven dat ze je zo’n leugen hebben vertelt. Jouw vader zou nooit zijn familie in gevaar brengen, maar hem kosten wat kost beschermen. Hij was een van de dapperste mensen die ik ken en een van mijn beste vrienden. Je vader heeft toen hij 16 was met gevaar voor eigen leven je tante, neef en nicht gered samen met mij en twee anderen. Je vader stierf door een slechte man met je moeder toen ze je wilden beschermen tegen hem. Door die man en die aanval heb je dat litteken en voor nu gaan we daar niet verder op in. Je bent nog te jong Harry. Vraag verder wat je wil.’ vertelt Remus boos en eerlijk.
‘Hoe zagen ze eruit?’
‘Je vader zag er precies zo uit als jij op jouw leeftijd, alleen heb je je moeders ogen. Als je wil kunnen we je foto’s laten zien. Ik heb foto’s van toen James en ik klein waren, foto’s van onze schooltijd en foto’s van hun bruiloft. Bij dat laatste konden we helaas niet bij zijn. Ook dat is een verhaal voor later. We hebben ook nog enkele foto’s van jou als baby en je ouders toen ze hier op bezoek waren. Je kan ze na het eten zien.’ stel ik voor en de jongen knikt enthousiast.

Na het eten bekijken we met zijn alle de foto’s. ‘Jij en oom James waren vroeger heel close he?’ vraagt Moon opeens en ik knik.
‘Ja net als jij en Newt, anders, maar toch onafscheidelijk. Dat veranderde toen we naar school gingen. We groeien uit elkaar en kregen uiteindelijk zelfs ruzie waardoor we een elkaar tijdje niet meer spraken. We hadden onze hechte band net terug toen ik hem en Lily voorgoed kwijt raakte.’
‘Waarom waren jullie uit elkaar gegroeid dan?’ vraagt Newt nieuwsgierig.
‘James, Sirius, Peter en je vader waren vroeger bijna onafscheidelijk, maar op je vader na waren het ook pestkoppen. Ze waren jong en dom, maar ik kon er niet tegen. Hun lievelingsslachtoffer was mijn toenmalige beste vriend en James had een hekel aan hem. Dit zorgde voor spanning en zelfs ruzie toen we een relatie kregen. Dat liep uiteindelijk stuk op andere normen en waarden. Een paar maanden later kregen je vader en ik een relatie.’ vertel ik zo eerlijk mogelijk en ze knikken.
‘Waarom is het weer goedkomen?’ vraagt Harry onzeker.
‘Toen hij hoorde dat ik zwanger was van Moon en Newt was je vaders woede als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik zat toen nog op school en had het moeilijk. Hij, je moeder, Remus en Sirius stonden voor me klaar en sleepte me er doorheen. Maar goed nu je de foto’s hebt gezien is het tijd voor een tour door het huis.’