Luna Potter

Hoofdstuk 37

Als ik mijn ogen open doe ligt Makay in het verband op mijn benen en zit Charlie snikkend naast me. Verward knipper ik met mijn ogen. ‘Char, waarom huil je?’ vraag ik schor. Hij kijkt geschrokken op.
‘O Moon. De helers vonden je bloedend in de hal. Helemaal koud al. Ze hadden inmiddels de hoop opgegeven dat je ooit nog wakker zou worden. Je bent zo vaak geraakt geweest, als je geen fanaat was geweest en je tussenvorm niet had was je dood geweest. De gedachten dat ik je kwijt was, het maakte me van binnen kapot. Je ligt hier al dagen. De vakantie is al van start gegaan en iedereen weet nu dat hij terug is. De dementors hebben zich tegen ons gekeerd. Voor je het vraagt alle anderen zijn oké. Je moeders been is herstelt. Zij en Sirius liggen nog wel in het ziekenhuis, maar ze zijn stabiel en wakker. Jij was dat niet, je hebt zo vaak op het randje van de dood gelegen, maar overleefde het elke keer. Elke keer als ze het opgaven kwam je hartslag onverwachts terug en nu ben je tegen ieders verwachting in zelfs wakker. Ik wil je nooit meer kwijt, beloof me dat ik je niet weer verlies.’ Charlie is inmiddels weer gaan huilen en de deur gaat nu open. Newt staat in de deuropening te huilen, maar kan weer glimlachen als hij ziet dat ik wakker ben.
‘Ik ga de rest halen.’

Na die woorden verdwijnt hij weer en komt al snel terug met Collin, Fred, George, Harry, mijn vader en een heler. Iedereen moet achteruit, maar Makay blijft koppig waar hij is. De heler negeert hem en onderzoekt mij kort. ‘Ze moet mee naar verder onderzoek daarna brengen we haar naar dezelfde zaal als haar oom en moeder.’ Na die woorden wordt ik meegenomen, maar merk weinig van het onderzoek, want ik val weer in slaap. Ik ben ook zo ongelofelijk moe.

Als ik opnieuw mijn ogen open doe zit Harry snikkend naast mijn bed. ‘O Moon als ik gewoon mijn lessen had gevolgd of had geluisterd en niet naar het ministerie was gegaan was dit niet gebeurt. Dit is allemaal mijn schuld.’ Ik leg met moeite mijn hand op de zijne.
‘Dat is niet waar Harry, je geeft om je familie, daarom ging je daar heen. Je dacht dat iemand waarvan je houd in gevaar was, daarom wilde je koste wat kost wat doen. Om diezelfde reden ging ik met je mee en liet ik Newt hulp halen. Je kon niet weten dat Voldemort je bespeelde en dit zijn maar wonden. Ik genees wel weer. Ik word wel weer de oude net als mam en oom Sirius. Maak je geen zorgen Harry, alles komt goed en van wat ik heb begrepen weet nu de wereld ook dat Voldemort terug is. Juist door wat er is gebeurt en dat is goed. Namen zijn gezuiverd en we kunnen ons voorbereiden. Maak je niet druk. Een paar dagen, weken of maanden in het ziekenhuis is niks. Ik ben al lang blij dat jij veilig bent. Je bent mijn neefje en ook als een soort broertje voor me. Ik hou van je en zal je altijd beschermen. Net als Newt, mam en pap zullen doen.’

Een paar weken gaan voorbij. Mam en mijn oom zijn inmiddels weer het ziekenhuis uit, maar ik lig er nog steeds. Met de oorlog hebben ze het druk en het enige gezelschap dat ik vaak heb zijn Charlie en Makay die bijna altijd bij me zijn. ‘Char ik ben zo blij dat ik je heb. Zonder jou was ik al lang gek geworden. Ik wil hier weg, ik wil iets doen, maar ik mag mijn bed niet uit en heb een privé kamer die streng wordt bewaakt omdat Voldemort mij wil hebben.’ Charlie glimlacht.
‘Ik zal altijd bij je zijn Moon, tot de dood ons scheid. Je bent mijn alles, het enige wat voor mij belangrijker is als mijn werk, belangrijker als bij mijn familie zijn nu. Als ik niet bij je ben doet mijn hart pijn, ik was gebroken toen ik dacht dat ik je kwijt was en weet zeker dat jij mijn zielsverwant bent. Ik weet dat dit misschien geen handig moment is of romantisch gebaar, maar ik wil mijn leven met je delen. Wil je met me trouwen?’