Pembe Yalan(Tamamlandı)

1.Bölüm

İlk bölüm geldi. Umarım severek okursunuz. Kısa bir şeyler daha söyleyeceğim. Bölümlerin uzunlukları genel olarak 600-1200 kelime aralığında olacak,ama daha fazla veya az da olabilir. Ben bilemem. 10 voteye yeni bölüm :)

Bölüm şarkısı: Vakit yok gemi kalkıyor artık.

1.Bölüm

Bu hayattaki kimse senden değerli değildir.
Ne de olsa senden Dünyaya bir tane gelecek.

20 Haziran 2019

"Amirim, yeni ipuçları var."

"Neler?"

"Şimdi bir düşünürsek, şüphelilerin hepsinin oturduğu sitenin parkına yakın bir yerde öldürülüp arabanın bagajına konulmuş ölen kişi. Ve araba orada terk edilmi-"

"Olayı baştan anlatsana sen"

"Neresinden başlasam ki"

"En başından, her ayrıntısıyla öğrenmek istiyorum."
------
16 Haziran 2015

En başından bütün olanlar..

Yine dünyanın en sıkıcı dersi olan matematik dersinden çıkmış ve bugün de okulu böyle bitirmiştim. Son dersi matematik olan öğrencilerin kaderleri hakkında pek iyi şeyler söyleyemeyiz sanırım. Kafası kazan gibi olmuş, ana dilini unutma kıvamına gelip dersten iki büklüm çıkan öğrencilere her zaman saygı verilmeli, her yerde, her zaman. Ne zorluklar yaşıyor onlar bir bilseler, mesela büyüklere sorsan yetişkin olmak yerine öğrenci olmayı tercih ederlermiş. Sonsuza kadar beyni derste akıp giden bir insan olmayı yani... Hayali zor.

Asla, en azından şu an. Büyük bir çileden kurtuldum, çünkü lisenin bitmesine 3 gün kalmıştı. Hâlâ gerçek hayatımda hiç bir işime yaramayacak saçma sapan bilgilerin bize neden öğretildiğini sorguluyorum. Galiba 60 yaşına da gelsem bunu düşünmeye devam edeceğim.

Bence aileler biz öğrenciliğin kıymetini bilelim diye öyle diyorlar. Bir insan neden öğrenci kalmayı tercih etsin yoksa. Ben ileride çocuklarıma hep öğrenci olmanın çok zor ve kötü olduğundan bahsedeceğim. Çünkü neler çektiklerini iyi biliyor olacağım.

Evime doğru yavaş yavaş yürürken bunları düşünüyordum. Kenarda bir duvara sırtımı yaslayıp, evi bizim tarafta olan bütün öğrencilerin geçmesini bekledim. Sonra kafamı duvara yaslayıp kendime geldim. Ve bütün düşüncelerimi yok eden eli öpülesi telefonum çaldı.

Gülüm arıyor..

Masum şekilde gülümsedim. Gülüm diye kaydettiğim kişi Ezgi'ydi. Lisenin ilk günü tanıştığım ve çok sevdiğim biricik arkadaşım. Aslında benim telefonumu alıp kendini öyle kaydetmişti, hiç dokunmamıştım bende.

"Efendim" dedim kulaklarıma götürüp yeri tekmelerken.
"Alo, Sevda. Kanka naber ya?"
"İyi, evde mal gibi oturuyorum. Sen?" dedim yalan söyleyerek. Telefondan gelen gülme sesleri ile birisi başka bir telefonu kulağıma tuttu. Çığlık attığımda onun Ezgi olduğunu fark ettim. Çığlığıma aldırmadan "İyi ya bende şuan Başak Mahallesi'nde senin önündeyim "

Hızlı nefes alıp vererek sinirle telefonu ona verdim. "Bir daha korkutma beni"

"Sende yalan söyleme o zaman." dedi gülerek duygusuz şekilde yüzüne baktım. "Aa ne bu suratın kanka ya, beş karış olmuş?"

"Bende anlasam, beyin kalmadı ki bende. Valla şuan vücudum biraz kendine gelme sürecinde. Öyle zamanlarda yeni beyin oluşuyor bende. Yüklendikten sonra devamı var, yani güncellenme 1 saatten daha fazla sür-" dediğimde eliyle ağzıma bastırıp sözünü kesti. "Abartma"