4boys for you

Breaking Up

Samantha's POV.

Ring!! Ring!!

Uyy sa wakas Lunch time na.

“ahhhmmm guys di muna ako sasama sainyo punta muna ako ng Clinic... Sakit ng tyan ko ehh” pagpapaalam ni Rica na namimilipit na sa sakit.

“ahh sasama nalang ako sayo Rica, di naman ako nagugutom” Sabi ni Buen.

“ahh ako din” ika din ni Dine.

“sasama na din ako” dagdag pa ni Rose.

Tanging kami nalang apat nila Shancai, Zen, at Judy Ang naiwan.

“Tara na” Yaya ni Zen sa Amin.

“okay” sagot ni Shancai

Palabas na sana kami ng Classroom nang may naalala akong bigla.

“ayy wait di pala ako makakasama sainyo... Kasi pupunta muna ako Ng Library” Ang pagpapaalam kong sabi.

“Bakit? anong gagawin mo dun?” tanong ni Judy sakin.

“ah-eh k-kasi mag aadvance study ako, oo Yun mag aadvance study” nauutal ko pang pagdadahilan.

“oh sige umalis ka na” pagtataboy sakin ni Zen.. kahit kailan talaga to oh.

“bye, kita nalang Tayo mamaya”

“bye” at sabay pa talaga sila ahh.. aigooo.

~~~

Agad akong pumunta sa Library na hingal na hingal... Sino ba kasi nagsabi na magtatatakbo ako dun sa Corridor.

Pagpasok ko ng Library ay agad ko siyang hinanap. At sa wakas nakita ko din... Umupo ako sa bakanteng bangko sa tabi niya.

“Hi Frank” Ang pagbubungad ko sakanya.

“Sam pwede ba tayong mag-usap?” tanong niya..

“ahm oo sige! ano ba Yun?” Ang tanong ko Rin.

“Dun na Tayo sa Garden mag usap” at agad Naman siyang tumayo papunta sa garden... Sinundan ko siya hanggang nakarating din kami. Ang weird niya, kanina wala manlang siyang kibo habang naglalakad kami.

Umupo siya may bangko malapit samin. Syempre tumabi din ako sakanya. Wala paring nagsasalita saming dalawa at nakakabingi na Ang katahimikan. Hanggang sa ako nalang Ang bumasag nun.

“Frank! May sasabihin kaba sakin?” tanong ko sakanya.

Nagulat nalang ako nang may biglang tumulong luha sa mga mata niya.

“Umiiyak kaba?” tanong ko ulit.

Bakit ganun parang Ang bigat ng nararamdaman ko ngayon? Dahil ba ayaw ko siyang makitang umiiyak? O baka may di magandang mangyayari? Di ko maintindihan, wag Naman sana.

“Sam” bigkas niya sa pangalan ko. “Sam, di na kita Mahal, may Iba na akong mahal. Naintindihan no naman siguro, di na Kita Mahal break na tayo”

“Pe-pero b-bakit? Di ko maintindihan” naiiyak Kong Sabi.

“Bakit di maintindihan? Ayoko na nga sayo, di na Kita mahal, may iba nako” at kasabay nun Ang pagtulo Ng mga luha ko at luha niya.

“Pero pano lahat Ng mga pinagsamahan natin? Mawawala nalang bigla? Buwesit!! Buwesit Frank!!, Bakit ganun?” galit na galit nako na naiiyak.

“Pero intindihin mo Naman ako, Kung Mahal moko dapat ibigay mo sakin kalayaan ko”.

“Bakit? Di ba Kita napasaya? Di ka ba lumigaya sakin? Pakisagot!!! Napapraning na ako Kaka tanong na walang sagot?”

“masaya ako sayo.. minahal Kita ng totoo.. pero di pa yun sapat para mag sama pa tayo” mga dahilan niya na nakakasakit na.

Pano? Bakit? Anong nangyari di ko maintindihan Ang nangyayari.

Habang tumutulo mga luha ko ay pinunasan niya Ito.

“Sam, please don't crying, I don't want to see you crying because of me. I know it's hurt for you, but Sam let me go.. I'm not a right guy for you to love, may lalaki pa Jan na mas better sakin at Worth it para sayo.. na mas aalagaan ka ng habang buhay”. Habang sinasabi niya yun ay mas Lalo pa akong nasasaktan na parang may Mabigat na bato sa puso ko.

Niyakap Niya ako Ng mahigpit.

“okay, I will letting you go, at sa pag Alis mo hindi na ako Yung dating Samantha na minahal mo” galit na ako dahil sobrang sakit.

“It's not my intention to hurt you, I really sorry I hope you'll understand” Ang sakit sakit na talaga.

“But Frank ikaw ang nangligaw, ikaw din ang lumapit, sinagot Lang kita.. at ang sagot nayun ay pagmamahal ko.. pero bakit?”tanong ko sakanya

“I don't know”

“you don't know? What the F Frank. Dapat sinabi mo noon na di mo pala ako mahal” nakapag mura pako ha.

“Sorry talaga, Samantha Blance Gabuya thank you for being part of my life.. good bye”

Yun Ang huli niyang sinabi sakin at kumalas na sa pagkakayakap. Habang naglalakad siya palayo sakin mas Lalo bumibigat ang pakiramdam ko parang sinakluban ako ng langit at lupa. Yung parang Ang daming tanong sa isip ko Kung bakit...

Thank you for being part of my life and thank you for making me happy Frank Louise Alcantara.

“thank you and good bye” bulong ko habang humahagolgol na sa Kaka iyak.

Umalis siya nang naiwan ako mag isa dito sa Garden... Nakikita ko parin yung malapad niyang likod na napakalayo na sakin. At habang palayo na ng palayo na siya ay nakaramdam ako bigla ng pagkahilo..

Teka nahihilo nga ako Ang bigat ng ulo ko.. matutumba na ata ako.. tska lumalabo paningin ko, nanghihina nako, “Tulong!” hindi masyadong malakas Yun Kaya walang nakaka rinig sakin.

Bigla nalang akong natumba at nahiga sa lupa.

~~~