Cursed

Hoofdstuk 3

Perspectief Max:
Ik weet niet helemaal wat ik moet doen, ik zou wel willen reanimeren maar ik weet, ten eerste niet hoe mijn handen moeten en ten tweede het is een beetje op een awkward plek.

Ik denk na, wat weet ik nog meer van mijn EHBO opleiding. Tja het enige andere wat ik nog weet van wat je moet doen in dit soort gevallen is mond-op-mondbeademing maar dat is ook een awkward plek.

Ik moet nu wel snel kiezen want volgens mij is Sofia al zo goed als dood. Ik zou niet willen dat als ik iets verkeerd doe met reanimeren, dat ze dan door mij dood gaat. Dat wordt dus mond-op-mondbeademing, wat ik zelf niet eens zo heel erg vind.

Ik pak haar neus en haar kin en doe haar mond een beetje open, ik zet mijn lippen op haar lippen en begin. Dan wordt ik opeens aan de kant geduwt

Perspectief Sanne (zie begin hoofdstuk voor afbeelding):
Een gekke jongen heeft mij en Sofia net gered, daar ben ik hem heel dankbaar voor maar, om nu zomaar mijn zus te gaan kussen is wel een beetje te veel.

Terwijl ik die gekke jongen aan de kant duw zeg ik: 'Wat ben je aan het doen? Oké, het is heel aardig en zo om mij en Sofia te redden maar om nu opeens mijn zus te gaan kussen is wel een beetje overdreven.' 'Ik ben haar niet aan het kussen, ze is hier dood aan het gaan en ik probeer lucht in haar longen te krijgen' schreeuwt de jongen opeens uit. Ik schrik heel erg, niet zozeer van zijn geschreeuw maar van het feit dat Sofia dood aan het gaan is.

De jongen kijkt mij schuldig aan en ik zeg dus snel tegen hem: 'Wat zit je mij nu aan te kijken, ga door met haar.... met haar..... kussen.' De jongen was terwijl ik mijn zin probeerde af te maken al lang weer verder aan het gaan met mijn zus te "kussen".

Perspectief Max:
Ik ga gauw verder met Sofia "kussen"om het zo maar even te zeggen. Na ongeveer een minuut geef ik het bijna op maar dan...

Perspectief Sofia:
Het laatste wat ik weet is dat alles zwart werdt en ik onder water was. Ik doe mijn ogen open en voel twee lippen op mijn lippen, het blijken Max zijn lippen te zijn, Max kijkt me recht in mijn ogen en stopt met mij zoenen. Ik kijk hem aan en vraag: 'Waar ben ik? Ben ik in de hemel?' Waarop Max antwoord: 'Nee, je bent niet in de hemel, je leeft gelukkig nog, was het zo'n fijn gevoel dan?' Ik schaam me en voel dat ik helemaal rood word maar er is geen tijd om me te schamen want mijn zusje vliegt me om de hals terwijl ze huilend zegt: 'Je leeft nog, oh ik was zo bezorgd. Zelfs zo bezorgd dat ik die gekke jongen daar je heb laten kussen.' Ik kijk naar Max en zie nu pas dat hij halfnaakt is en, ik wist niet dat het kon maar ik word nog roder, het is trouwens geen slecht gezicht.

Dan bedenk ik me opeens dat ik helemaal niet weet wat er eigenlijk is gebeurt. 'Wat is er eigenlijk allemaal gebeurt.' Ze leggen me het hele verhaal uit; hoe ik in het water was gesprongen om mijn zusje te redden en dat ze het zonder mij niet had overleeft, hoe Max ons redde en uiteindelijk hoe zijn lippen op mijn lippen terecht zijn gekomen. Als Max dit allemaal uitlegt worden hij en ik allebei knalrood.

Er is een awkward stilte maar dat geeft me de tijd om Sanne aan Max voor te stellen 'Trouwens dit is mijn zusje, Sanne, ze is 8 jaar. En Sanne dit is Max de ridder op het witte paard die ons allebei gered heeft, ik weet niet eens hoe oud je eigenlijk bent, want daar zijn we niet aan toe gekomen doordat Sanne in het water was gevallen. Waarom ging je eigenlijk zo dicht bij de kant staan?' 'Ik ging niet dicht bij de kant staan, ik werd geduwd door iemand, ik weet niet precies door wie.' Zegt Sanne. 'Wat gek wij hebben je niet geduwd, en volgens mij was er ook niemand anders hier maar ja, ik ben 16' zeg ik dan maar. 'Ik ben 17 en aangenaam kennis met je te maken Sanne.' Zegt Max op een overdreven beleefde toon. Sanne moet er om grinniken maar zegt dan op dezelfde overdreven beleefde toon 'Ook aangenaam kennis met jou te maken Max'  Ik moet er stiekem een beetje om lachen dat hij zo goed met kinderen kan omgaan.

'Jullie zochten de weg naar Metsassa nou hier is jullie gids' zegt Max terwijl hij een buiginkje maakt met een hele grote lach op zijn gezicht. Ik en Sanne moeten er weer om lachen. 'Jammer genoeg was door de stad achter deze brug de snelste weg naar Metsassa, maar de brug is afgebroken dus dat gaat nu helaas niet meer. Jullie zullen toch echt om moeten lopen. Gelukkig voor jullie weet ik de snelste weg afgezien van deze weg.' Gaat hij verder. 'Het zal een lange gevaarlijke reis worden, maar jullie hebben geluk dat jullie zo'n goede gids hebben.' Nou dat wordt dus nog meer tijd doorbrengen met Max. YESS!!

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Ik zal even nog een keer zeggen dat ik in plaats van Julia Sanne als naam voor het zusje gebruik, en nogmaals sorry voor de verwarring. Dit hoofdstuk heeft gewoon 827 woorden. Wat vinden jullie er van? En wat vinden jullie van de nieuwe cover. Thanks Anne_lll voor de mooie cover. Laat reacties achter ik ben namelijk heel erg benieuwd, en als je het een leuk hoofdstuk vond neem dan even 1 seconde de tijd om op dat sterretje te klikken die daar zo leuk staat, dat zou ik echt geweldig vinden. Tips, tops en verbeterpunten zijn nog steeds welkom.