Hoofdstuk 4

29 7 2
                                    

Perspectief Sofia:
Ik en mijn zusje hebben het allebei erg koud en zijn dus elkaar aan het knuffelen om warm te blijven. Max loopt weg en zegt dat hij zo terug komt. Ik kijk hem na en zie dat hij naar zijn shirt en schoenen loopt. Hij komt terug met zijn schoenen en zijn shirt in zijn handen. Hij geeft zijn shirt aan Sanne 'Hier trek dit maar aan, sorry dat ik net zo tegen je schreeuwde.' Sanne pakt het shirt aan en zegt: 'Het is niet erg, ik snap waarom je zo tegen me schreeuwde en ik schrok niet van jouw geschreeuw maar vooral van het feit dat je schreeuwde dat Sofia dood ging. We staan quitte, je hebt ten spotte wel mijn zus gered.' 'Oké mooi zo, nu voel ik me niet zo schuldig meer, trek nou maar dat shirt aan.' Terwijl Sanne het shirt van Max aan doet, zegt Max tegen mij: 'Sofia ik heb nog ergens in het bos een rugzak verstopt met een paar kleren, we kunnen daar wel even heen gaan dan pak ik voor ons allemaal even een trui om op te warmen.' 'Bedankt' zeg ik klappertandend.
~
We zijn onderweg naar de rugzak van Max, we zien er allemaal niet uit; Sanne heeft het shirt van Max aan die zeg maar tot haar knieën komt, ik loop rond met een doorweekt nat wit shirt waar je mijn BH door kan zien en Max loopt halfnaakt rond, eigenlijk is hij de enige die er nog goed uit ziet.

Sanne is al weer wat opgewarmd, Max heeft het eigenlijk gek genoeg nooit heel koud gehad geloof ik, dus ik ben de enige die hier zit te klappertanden. Ik hoop maar dat we snel bij die rugzak zijn want ik heb het echt heel erg koud. We lopen al een hele poos in stilte als Max opeens de stilte doorbreekt 'Het wordt een gevaarlijke reis, maar ik ken iemand die het hele bos op zijn duimpje kent en die graag zou helpen, als jullie het niet erg vinden om nog een klein stukje om te lopen, zou ik hem graag ophalen.' ' Is dat voor of nadat we de rugzak vinden.' Vraag ik klappertandend. Max lacht een beetje maar zegt dan: 'Nee, we zijn over een minuutje bij de rugzak. Dus nadat we de rugzak hebben.' 'Oh gelukkig ik ga bijna dood van de kou, ik zou bijna alles doen voor een lekkere warme trui' zeg ik dan

En inderdaad na nog een minuutje gelopen te hebben stopt Max en haalt achter een boom een rugzak vandaan. Hij ritst de rugzak open en haalt er 3 truien uit. Max geeft er een aan mij maar als ik de trui naar me toe wil trekken, laat Max hem niet los. Ik kijk hem verbaasd aan terwijl hij zegt: 'Voor een kusje laat ik hem los.' Ik kijk Max geïrriteerd aan maar Max laat hem niet los. 'Je zei dat je alles zou doen voor een lekkere warme trui' zegt Max dan met een enorm grote grijns op zijn gezicht. Ik heb het echt enorm koud dus er zit niks anders op. Ik geef hem een kusje op zijn wang en Max laat de trui los. Dan wanneer hij een trui aan Sanne wil geven, denkt Sanne waarschijnlijk dat zij dezelfde prijs moet betalen en geeft hem een lekkere natte kus op zijn wang. Max kijkt mij met een verbaasd, vies gezicht aan en ik kijk hem aan met een grote lach terwijl ik mijn schouders ophaal, en met mijn gezicht zeg "verdiende loon".

Perspectief Max:
Ik heb Sanne en Sofia nu in mijn greep maar ik weet niet zeker of ik ze nog wel wil verraden aan die gemene wezens. Ik denk dat ik verliefd op Sofia aan het worden ben. Dit kan nog wel eens een groot probleem worden.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

En wat vinden jullie ervan? Spannend hè? Wat bedoeld Max met "die gemene wezens"? Waarom verraden? Zal de verliefdheid het misschien overnemen? Jullie zullen het lezen in de volgende hoofdstukken. Laat een reactie achter: tips tops ideeën, het is allemaal welkom. Als je dit een leuk hoofdstuk vond, neem dan even 1 seconde de tijd om op dat leuke sterretje te klikken dat daar zo gezellig staat. Dat zou ik super vinden!

CursedWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu