Durdurulamaz ∆ Yeni Nesil Kahraman

-7-

Şarkı: Billy eilish- bellyache

"Şimdi sen bana diyorsun ki..."
Rose sigarasından derin bir nefes daha çekti ve kalitesiz tütünden dolayı yaşaran gözlerini kırpıştırdı.
"Baban o kafandaki kırmızı...şeyden çıkıyor?"

Connor istemsizce kıkırdayınca Rachel'ın bakışları ona dönmüştü. Sarışın çocuk o lacivert gözlerdeki karanlığa birkaç saniye bile dayanamadan gözlerini kaçırmış ve bir daha da konuşmamıştı.

"Müttefik topluyor desek daha doğru olur." Kapuşonunu çıkarıp pelerininin omuzlarındaki güven verici hissini yok etti. Yanına koyduğu kumaşı düzenlerken Rose'un onu anlamamış bakışlarını hissedebiliyordu.

"Kafanın içinden, müttefik topluyor?"
Düzene girmeyen saçlarını ensesine atıp ona eğildi. "Baban kafanın içinde ordu kuruyor?"

Rachel sorulardan sıkılmıştı, ama bu duyguyu kontrol altına almak çocuk oyuncağıydı onun için. "Evet."dedi dümdüz bir ifadeyle. Yıllar önce eski bir dostundan öğrendiği gibi kollarını bağladı ve gözleriyle inceledi karşısındakileri. Garfield, o bunu yapınca ona sormak istediği tüm soruları unuttuğunu söylerdi. Onun ciddiliği aklını karıştırıyordu.

Belki de şimdi yanında olsa her zamanki şapşal ifadesiyle gözlerini kırpıştırıp ne düşündüğünü hatırlamaya çalışırdı.

"Pekâlâ..."diye mırıldandı Rose. "Bizden tam olarak ne istiyorsun?"

"Yardım? Sözde babamın orduları geldiğinde kurtaracak bir şehriniz kalmayacak. Ne Gotham ne Metropolis..."

"Evet, ama yardım edersek bu şehirleri kurtaracak adamımız da kalmaz." Konuşmanın başından beri duvara yaslanıp neredeyse herkese orada olduğunu unutturan derin ses Bart'ı olduğu yerde zıplatmıştı.

Damian onu görmezden gelerek duvardan ayrıldı, gözlerindeki yorgun bakışın altında tüm olasılıkları değerlendirişi berrak bir su gibi açıktı.

"Neden yardım edelim?"

"Olasılıklar... Ya şehirleri kaybedersiniz, ya da bu şehirleriniz için savaşırken kaybedeceğiniz adamlara üzülüp hiçbir şey yapmadan durursunuz." Pelerinini aldı, süt beyazı omuzlarını kapattı ve ayağa kalktı.
"Seçim sizin."

Açtığı portalda kaybolmadan önce gözlerindeki umutsuzluk daha da belirgindi. "Çok zamanımız yok."

××××××××

"Konuşmaya gerek yok gibi." Jon oynadığı bardağa fazla odaklanmış gibiydi. Bakışlarını bile kaldırmadan mırıldandı. "Dedikleri mantıklıydı."

"Tabi ki mantıklı olacak, amacı bizi ikna etmek." Esmer adamın sigara kokusu ağzından bir küfür gibi yayılıyordu etrafa. Konuşmaya devam edecekmiş gibi bir iç çekti ama bu sefer düşünmekten etrafa sataşmamamıştı.

"Ama her taraftan düşününce, mantıklı geliyor." Rose'un konuştuktan sonra içine tek çektiği şey derin bir nefes olmamıştı. Viskisi boğazında yuvarlanırken hafifçe öksürmüş ve Jon'un fazla oynadığı bardağı sıkarak kırmasını izlemişti.

Çocuğa peçete uzatırken derme çatma takımın yüzlerine baktı. "Kabul ediyor muyuz?"

××××××××

Kızıl saçlarını ensesinden çekip kendini yere attı, gözlerinin önünde kararan zemine odaklanmaya çalıştı ama gözüne süzülen ter damlaları bunu zorlaştırıyordu.

"Daha hızlı derken ciddiydim."

Bart homurdanarak yerden kalktı ve göğsü sanki yıllardır nefes alamıyormuş gibi havayla doldu. "Fark ettim." diye mırıldandı, Damian'ın duymamasına biraz rahatlayarak doğruldu.

"Pes mi ediyorsun?" Yere düşen izmarit kadar hızlı konuşmaya devam etti Damian. Bart'ın vereceği cevap ilgisini çekmiyordu. "Pes edeceksen, en başta teklifi kabul ederken burayı terk edecektin."

"Burası benim evim!" Ceketini çıkardı, kırmızı kumaş is doluydu. Çıkan dumanlara üzgünce bakıp karşısındakine döndü.

"Umrumda mı?"

Bart vereceği cevabı düşünüyordu ama Damian'ın çaldığı ıslıkla çoktan cevabını almıştı. Keşke Raven yerine nazik sütçü komşusu gelmiş olsaydı.

...

Vuuu yeni bölüm