aldırma gönül, aldırma

durdurulmuş sabah

dışarıda hava çok güzel. bu bile kaldıramayacağım derecede bir acı. güneş ağaçların, çiçeklerin, hatta apartman duvarının üzerine öyle güzel düşüyor ki; geceyi aniden isteyiveriyorum gökyüzünde. 
karanlık olunca en azından uyuyabilirim diyorum.
sabah olduğunu görürken -saat 6 civarları- yüzümü pencereden kaçırıp ardından arkamı dönüp duvarı izleyerek uyuduğum bir acıyı saklıyorum içimde.
bir ayçiçeği olsaydım, kesinlikle acımdan ölürdüm.