Jocelyn Flores - YoonMin

6

O gün üzerinden ne kadar geçti?
Yaklaşık 2 hafta.

Hatırladığım tek şey onun yanında uyuya kalmamdı. Belki de içkiden dolayı sızmıştım. Sıska bedenimi yatağa taşımış ve gitmiş olmalıydı.

O günden sonra onu hiç görmedim. Dediğim gibi, o da beni bırakıp gitti. Belki de uykumda ona bir şeyler sayıkladım. Yanlış şeyler. 

Odamda sigara kokusu az olsa da anlaşılacak derecede.
Unuttu mu bıraktı mı bilmem, ama paketin yarısı doluydu yatağımın ucunda bulduğumda. Cigaralarım ortalıkta yoktu.
Küllükteki birkaç izmarit,
Ve onunla aynı kadere kurban gitmiş birkaç sigara daha, camdan aşağı uçtu demir küllük ile birlikte. Etrafı özenle toparlayacak halim yoktu.

Salondaki küllüğümü odama getirdim ben de. Çakmağımı bulamadım ama, her neyse.

Gittiyse onu unutmam gerekirdi, değil mi? Başkalarının adına kadar unuttuğum ve üzerlerine birer viski devirdiğim gibi.

Ama onu aklımdan çıkaramıyorum. Küçük ellerini belime bastırdığında hissettiğim sıcaklık unutulacak gibi değil. Uzun zamandır bu kadar güvende hissetmedim. Buna bağımlı olabilirdim. Jimin'e...

Korkular tam olarak burada başlıyor işte.

Onu sevemem. Sevmekten korkuyorum. Lanet bir dokunuşu bile heyecanlanmama neden oldu.

Ve tekrar yalnız kalmaktan korkuyorum. Birkaç saat... Sadece birkaç saat bile olsa adını bildiğim biriyle aynı kaldırımla yürümenin güzelliğine kapıldım. O bir şeyler anlatırken dinleyen kulaklar bendim. Ses tonunu nasıl unutabilirim ki?
Bileklerime avuçlarının tatlı kokusu sinmiş, neye dokunsam güzelleşiyor gözümde.

Saat kaç? Geç.
Küçük odamda kasvetli bir karanlık var. O gecenin sabahı gibi. Ben onu görmezken hiç aydınlanamadı güneş.

Sonunda derin bir nefes aldım dalgın ifademden çıkmak için. Anahtarımı, ondan kalan sigaraları cepledim cebime.
Kapıdan çıkmadan önce son kez aynamdan siyah saçlarıma baktım.