Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jisung'un annesi beni içeri almıştı ve bir işi olduğunu söyleyip bizi evde yalnız bırakmıştı. Onun isteği üzerine kendime de bir battaniye almış çift kişilik koltukta yan yana oturuyorduk. Aramızda oluşan sessizlik yüzünden kalp atışlarımın duyulmasından korkuyordum. Belki böyle bir şey mümkün değildi ama yine de tedirgin olmaktan başka bir şey yapamıyordum.
"Ne yapıyoruz? Böyle bön bön oturacak mıyız?" diye sordum sonunda. Burnunu çekip olduğu yerde gerindi. "Bilmiyorum. Sadece otursak olmaz mı?" Olmazdı. Elimi anlına götürdüm ateşini ölçmek için. Ateşi yok gibiydi, kendi anlıma koyduktan sonra tekrardan kontrol ettim. Benimkine göre daha sıcaktı ama aşırı bir sıcaklık gelmiyordu. Birden anlımda olan elimi kavradı ve baş parmağıyla elimi okşadı. Bunu neden yapıyordu, neden beni bu duruma sokuyordu. Elimi hızlıca çektim ve "Ben senin iyi olduğunu gördüğüme göre gideyim o zaman." dedim. Battaniyeyi üstümden alıp katladım ve koltuğun kenarına koydum. Ayağa kalktım ve ona döndüm. "Ben kendim çıkar giderim, sen ayaklanma. Yarın okula gelirken de düzgün giyin. Hep incecik şeyler giyorsun farkındayım, sonra hasta olursun tabi. Annen birazdan gelir herhalde, ben daha fazla kalmayayım." Son defa yüzüne bakıp arkamı döndüm ve kapıya doğru ilerledim. Oldukça tuhaf bir durumdu ve ben kalp atışlarımın hızını engelleyemiyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌺 TAMI TAMINA YİRMİ YEDİ BÖLÜM OLDU VE HALA BİR ŞEYLER OLMUYOR BAKZNDLWMLXWMŞSMFŞEÖDŞXÖŞC
