Aradan bir hafta geçmişti.Halit her zamanki gibi metroya binmek için Taksim istasyonuna geldi.Trene girdiğinde içeride Bergüzar'ı gördü.Göz göze gelip tebessüm ettiler.Halit'in üzerinde beyaz uzun kollu bol bir tişört vardı ve altında siyah pantolon,sırtında siyah bir sırt çantası duruyordu.Etraf kalabalıklaşınca Halit,Bergüzar'ın yanına geldi.
" Merhaba "
" Merhaba "
" Bacağın nasıl oldu ? "
" Çok daha iyi,sen de dikişleri aldırmışsın"
" Evet zaten çok kötü bir şey değildi. "
Tişörtünün üzerinde iplik vardı.Bu tarz şeyler bir başkasında bile olsa rahatsız oluyorum.Direk elimle ipliği aldım oradan ve temizledim.
" Şey..ip vardı da "
İp vardı da ne ya ! Sanane ondan hem
" Geçen gün seni kucağımda götürürken bilekliğin düşmüştü ben de cebime koydum vermek için ama unutmuşum. "
Bana bilekliğimi uzattı.
" Hiç farkında değilim,teşekkür ederim"
" Üzerinde B yazıyor sevdiğiniz birinin baş harfi sanırsam "
" Hayır aslında adımın baş harfi "
Elimi uzattım.
" Doğru düzgün tanışamadık bile ben Bergüzar "
O da elini uzattı.
" Memnun oldum,ben de Halit " dedi.
Bir süre sessiz sessiz etrafı izledim.Biraz sonra 4.Levent'e varmıştık.
" İyi günler " dedim.
" Size de " dedi.
Kursa gitmek için yola koyuldum.Kurstan arkadaşım İrem'le atölyenin üst katında sigara içip sohbet ediyoruz.
" Önce araba kazası sonra da metro,lanetlendim galiba "
" Basabiliyorsun değil mi üstüne ? "
" Evet ama çok yoruyor,bak ne dicem ben metroda beni kurtaran adamı gördüm gelirken "
" Konuştunuz mu ? "
" Evet ama kısa bir konuşmaydı bilekliğim onda kalmış geri verdi. "
İrem alttan alttan gülerek Bergüzar'a bakıyordu.
" Anlatsana biraz nasıl yakışıklı mı ? "
" Çok fazla konuşmadık ama çok etkileyici bir sesi var.Gözleri sıradan mavi gözler gibi değil daha güzel "
Ne diyordum ben yahu ! Alt tarafı bana yardım eden bir bey bu kadar abartmaya ne gerek var
Kurs bittikten sonra atölyeden ayrılıp okula gittim.Bugün çok yoğun derslerim vardı.Öğlen kafeteryada İrem'le oturuyordum.Aynı üniversitedeyiz.Aslında okul-kurs-ev dışında pek bir yere gitmiyorum.Arkadaş grubum da fazla kalabalık değil.
" Numarasını verdi mi ? "
" Kim verdi mi ? " dedim.Anlamamıştım.
" Seni kucağında taşıyan şu mavi gözlü bey "
" Aa ne münasebet canım neden versin ?"
" O kadar kurtarmış seni bir teşekkür kahvesi içerdiniz evde "
