Love & Hate Relationship [Completed]

Are we late..??

(Zawgyi)

ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ဖဝါးတစ္ခုရဲ႕ ညင္သာစြာလႈပ္ရွားလာမႈေၾကာင့္ Jaejoong ငိုက္ျမည္းေနရာကေန ႏိုးထလာခဲ့တယ္...။

"Chun သတိရလာၿပီလားဟင္...??"

ေဆးရံုကုတင္ေပၚမွာ ပတ္တီးအထပ္ထပ္နဲ႔ အခ်ိန္အၾကာႀကီးလွဲေလွာင္းေနရတဲ့ Yuchun မ်က္လံုးေတြဖြင့္လာတာေၾကာင့္ Jaejoong ဝမ္းသာသြားမိတယ္...။ သူ႕အသံၾကားလို႔လွည့္ၾကည့္လာတဲ့ Yuchun ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက အရင္လိုေႏြးေထြးမႈမရိွေပ...။

"ေနလို႔အဆင္ေျပရဲ႕လားဟင္... အရမ္းနာေနလား"

မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ Jaejoong ေမးလိုက္ေပမယ့္ Yuchun ကေတာ့ သူ႕ရိွသမွ်အားနဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ဖဝါးတစ္ဖက္ကို ႐ုန္းထြက္လိုက္တယ္...။ ဒါကို Jaejoong ႐ုတ္တရတ္မို႔သတိမထားမိေသး...။

"ခဏေလးေနာ္... ဆရာဝန္သြားေခၚေပးမယ္"

ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႔အခန္းထဲကေနေျပးထြက္သြားတဲ့ Jaejoong ကိုၾကည့္ၿပီး Yuchun သက္ျပင္းသဲ့သဲ့ခ်မိတယ္...။

တခါတည္းေသသြားလိုက္ၿပီးေရာကို...။
ခုလိုစိုးရိမ္ျပေနတာေတြကေရာ
အေယာင္ေဆာင္ေတြပဲလား Jaejoongie...??

"စိုးရိမ္စရာမရိွေတာ့ပါဘူး... ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ကိုက္ခဲေနလိမ့္မယ္... ဒီေဆးေတြသာ ပံုမွန္တိုက္ေပး... အဖ်ားေသြးမရိွလို႔ သူစားခ်င္တာေလးေတြ ေကြၽးလို႔ရတယ္"

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေဒါက္တာ"

Jaejoong က ဆရာဝန္ကိုခါးက်ဳိးမတတ္ အ႐ိုအေသျပဳရင္း ဆရာဝန္ထြက္သြားေတာ့မွ Yuchun ေဘးနားေစြ႕ခနဲေရာက္ခ်လာတယ္...။

"Chun ဘာစားခ်င္လဲဟင္...??
Bae ဘာလုပ္ေပးရမလဲ...??"

"ထြက္သြားေပး... မင္းမ်က္ႏွာကိုမျမင္ခ်င္ဘူး"

ခ်စ္စဖြယ္အမူအယာေလးနဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ Jaejoong ထင္မွတ္မထားတဲ့ Yuchun ဆီကတုန္႔ျပန္မႈေၾကာင့္ အံ့ဩတုန္လႈပ္သြားတယ္...။ မေန႔တေန႔ကေတာင္မွ သူတို႔အဆင္ေျပေနေသးတာကို...။

"Chun ဘာလို႔လဲ...??"

"ထြက္သြားလို႔ေျပာေနတယ္မလား"

ေနမေကာင္းတဲ့သူနဲ႔ၿပိဳင္ၿပီးမေျပာခ်င္တာေၾကာင့္ Jaejoong လဲ ငိုယိုရင္းသာ အခန္းထဲကေနထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္...။ ကိုယ့္ဘက္ကခ်စ္ေနၿပီဆိုတာ ေသခ်ာေနေလေတာ့ သူေအာ္ေငါက္လိုက္တိုင္း ဝမ္းနည္းစိတ္ကထိန္းမရ...။