ဘယ္အခ်ိန္ထိအိပ္ေနမိမွန္းမသိ နာရီၾကည့္ေတာ့ည8:00ပင္ထိုးေနသည္.....
အိပ္ယာကေနထ ခႏၶာကိုယ္အား ဟိုလွည့္ဒီလွည့္နဲ႔အေညာင္းေျဖကာ....
ဝတ္ထားတဲ့အက်ႌအမဲေရာင္တီရွပ္ကိုခၽြတ္......
ေရခ်ိဳးဖို႔အတြက္တပတ္အား ခါးတြင္ခ်ည္၍ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္မည္ဆဲဆဲတြင္......
အခန္းေရွ႕က......
ေဒါက္....ေဒါက္.....
'ကိုကို.....အိပ္ေနတုန္းလား......'
'ဝင္လာခဲ့ေလ ဟြန္းငယ္ ကိုကိုထေနၿပီရယ္.....'
တျဖည္းျဖည္းပြင့္လာသည့္တံခါးေနာက္ကြယ္ကထိုလူသားသည္ ကို႔အားေၾကာင္ၾကည့္ေနသည္......
အေပၚပိုင္းဗလာနင့္ေအာက္ပိုင္းတြင္တပတ္တထည္သာရွိေသာက်ေနာ္ရဲ႕ခႏၶာကိူယ္ကိုၾကည့္ရင္း
ရဲတက္လာေသာပါးအစုံတို႔သည္မွာ ရွက္ေနသည္ကိုအဓိပၸာယ္ေဆာင္ေနသည္.....
ထိုလူသားဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ညဝတ္ေဘာင္းဘီအကြက္ေလးနင့္ ေလ်ာ့တြဲတြဲ အက်ႌအျဖဴေလးနင့္ထိုလူသားသည္ အရမ္းကိုၾကည့္ေကာင္းေနသည္.....
ေယာက်ာ္းေလးတေယာက္ျဖစ္ပါရက္နဲ႔ ျဖဴဝင္းလွသည့္အသားေရ ပန္းေရာင္သန္းေနတဲ့ႏူတ္ခမ္း ရွက္လာရင္ရဲတက္လာတဲ့ပါးအစုံ နားရြက္ပါနီရဲလာတတ္သည္....
ဒီလူသားကိုျမင္သူတိုင္းခ်စ္ၾကသည္မွာလဲ မလြဲဧကန္ပင္......
'ဟာကိုကိုကလဲ ေရခ်ိဳးမွာျဖင့္ျမန္ျမန္ခ်ိဳး.....ဟြန္းငယ္ကကိုကိုနဲ႔ထမင္းစားဖို႔ေစာင့္ေနတာ.....
ဗိုက္ဆာလာၿပီ......'
အခန္းေပါက္ကေနႏူတ္ခမ္းေလးဆူကာ သူဗိုက္ဆာေနသည္ကိုေျပာၿပီးဆူေထာ္ထားေသာႏူတ္ခမ္းအား ျဖစ္ညႇစ္ပစ္ခ်င္စိတ္မွာထိန္းမရ၍.....
ထိုလူသားထံအားတလွမ္းခ်င္းလွမ္းကာ.....
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးနင့္ ကိုလာေနသည္ကိုၾကည့္ရင္း....
'ဘ....ဘာ...ဘာလို႔မလုပ္လဲကိုကို'
လုပ္ေနသည့္ပုံေလးက ဒီလူသားသည္က်ေနာ္ကိုအေသသတ္ဖို႔ပင္စဥ္းစားေနသလား......
ထိုလူသားအေနာက္ဖက္ကိုသြား ပုခုံးကိုကိုင္ကာ....
'မတ္တပ္ရပ္ေနမွာလား ဟြန္းငယ္ေလးက.....ကိုကို႔အခန္းထဲကေစာင့္ေနာ္......ကိုကိုေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးခဲ့မယ္.....'
ခ်စ္စရာေကာင္းစြာ ေခါင္းကိုၿငိမ့္ျပကာ က်ေနာ္သည္လဲထိုလူသား၏ဆံပင္ကိုတခ်က္ပြတ္ကာ.....
ႏူတ္ကလဲ
'လိမ္မာလိုက္တာ.....'
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည့္ ကိုကို႔ေက်ာျပင္ၾကည့္ကိုဆယ္ဟြန္းတေယာက္ေငးေမာၾကည့္ရင္း ႏူတ္ကလဲ....
'ရာသီဥတုကအရမ္းပူတယ္ထင္တယ္ အိုက္စပ္စပ္နဲ႔ေနရထိုင္ရတာႀကီးက...ေလေအးေပးစက္ပ်က္ေနလားမသိဘူး....မနက္ျဖန္ကို႔ကိုအခန္းကို ေလေအးေပးစက္အသစ္တပ္ေပးရမယ္.....'
******************************************
ထမင္းစားပြဲအလယ္တြင္း ဟင္းမ်ားကို ခပ္ထည့္ေပးေနေသာ ကိုကိုသည္အရမ္းကိုအလုပ္႐ူပ္ေနသည္....
ကိုကိုထမင္းပန္ကန္သည္ အရာပင္မပ်က္ေသး.....
'ကိုကို ဟြန္းငယ္ထဲဟင္းေတြမ်ားေနၿပီ ၿပီးေတာ့ဗိုက္ဝေနၿပီ ကိုကိုစားေတာ့ေလ.....'
လူကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီး ပါးကိုခပ္ဖြဖြဆြဲကာ.....
'မရဘူးေနာ္ ဟြန္းငယ္ဒါေတြကုန္ေအာင္စားရမယ္....
ဟြန္းငယ္ပိန္သြားတာၾကည့္ပါအုန္း...
အရင္ကကိုကို ဆြဲေနၾကပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတာင္ေပ်ာက္ေနၿပီး.....မရဘူးေနာ္အကုန္စားရမယ္ ဒါဘဲ.....'
ကိုကိုေလသံသည္ညီတေယာက္ကိုဂ႐ုဏာေစတနာေတြျပည့္နက္ေနသည္....
က်ေနာ္ဘက္ကသာ.......
ထမင္းတလုပ္ကိုပါးစပ္ထဲသြင္းကိုတဖက္ထဲဝါးစားေနတာကိုကိုျမင္ေတာ့....
'ငယ္ငယ္ကအက်င့္ေလးခုထိမေပ်ာက္ေသးဘူး တဖက္ထဲဘဲဝါးတာ ခ်စ္ဖ္ု႔ေကာင္းလိုက္တာဟြန္းငယ္ေရ....'
ေျပာလဲေျပာ တဖက္ထဲေဖာင္းေနတဲ့ပါးေလးကို ပြတ္ကာ....
ကိုကိုလဲခုမွထမင္းစားေတာ့သည္.....
တလုတ္ျခင္းျဖည္းျငင္းစြားသြင္းရင္း က်ေနာ္အားလွမ္းၾကည့္၍ျပဳံးျပသည္ ၿပီးေတာ့ကိုကိုေျပာသည့္စကားေၾကာင့္က်ေနာ္ပါးနစ္ဖက္သည္ရဲလာသည္....
'ကိုကိုကေခ်ာလာလို႔လား ဟုတ္လားအေလာက္ႀကီးမၾကည့္နဲ႔ေလကြာ ေနာက္လဲတဝႀကီးၾကည့္ရမွာကို ဒီကေလးေလးကေတာ့ ကိုကို ကိူအမ်ားႀကီးလြမ္းေနတယ္မလား..'
က်ေနာ္ေခါင္းၿငိမ့္မိသလားေတာ့မသိေပမယ့္ ကိုကိုကသေဘာက်စြာရယ္ရင္း က်ေနာ့္ထမင္းပန္းကန္ထဲကိုအ႐ိုးႏႊင္ၿပီးသား ငါးေၾကာ္လွမ္းထည့္ေပးရင္း.....
က်ေနာ္တို႔ထမင္းစားဝိုင္းေလသည္ ျပည့္စုံလ်က္ရွိေ
နသည္.........
#Chanhun_Dreamland
#Chanhun_6194
