'ေနေကာင္းလား ဟြန္းငယ္.....
ကိုကိုမရွိေတာ့ လိမ္လိမ္မာမာေနေရာေနရဲ႕လား.....'
သုံးနစ္ၾကာမွျပန္ေတြ႕တဲ့ကိုကိုသည္ ေျပာေနသည့္စကားမ်ားလြဲေနသည္....
ေမးသင့္သည္မွာ ကိုကို ကိုလြမ္းေနလားလို႔ဘာလို႔ထိုစကားကိုမဆိုမိတာပါလိမ့္......
'ဟြန္းငယ္ေနေကာင္းပါတယ္.... ကိုကိုအေမရိကန္သြားေတာ့အားလုံးကိုအဆက္ျဖတ္သြားတာေလ.....
ကိုကိုမေကာင္းဘူး ဟြန္းငယ္ ကိုကိုကို႔.......'
ဆက္ေျပာမည့္စကားကို ကိုကိုသိေနေသာ္လဲ က်ေနာ္ကိုေျပာမထြက္ေအာင္ စကားျဖတ္ေျပာသည္ ...
႐ိုင္းလိုက္တာကိုကို တျခားသူေျပာေနသည့္စကားကိုဝင္ျဖတ္ၿပီးေျပာဆိုသည္မွာ.....
'ကိုကိုပင္ပန္းလို႔နားေတာ့မယ္တဲ့လား......'
အေပၚထပ္ကိုတက္သြားသည့္ ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ရင္း...
'က်ေနာ္လြမ္းေနခဲ့ အ႐ူးတေယာက္လိုေနတိုင္းလြမ္းေနခဲ့တာ....ကိုကိုျပန္ေရာက္လာမည့္ရက္ကိုေစာင့္ေနခဲ့တာ ညီအစ္ကိုေတြဆိုတာသိရက္နဲ႔ကိုကို ေပၚမထားသင့္တဲ့စိတ္မ်ိဳးေတြဝင္ေရာက္ခဲ့တာ တကယ္ဆိုက်ေနာ္တို႔က ညီအစ္ကိုရင္းေတြမဟုတ္ဘူးေလ ....
လြမ္းေနခဲ့တာေယာလ္ က်ေနာ္ေယာလ္ကိုအရမ္းကိုလြမ္းေနခဲ့တာ.....'
******************************************
ကိုယ့္အခန္းေလးကိုထဲကိုေရာက္ေတာ့ ဘယ္ဘက္ကရင္ဘက္ကိုအသာဖိကာ......
တည္ၿငိမ္ခဲ့ၿပီထင္ခဲ့တာ အခုထိဘဲလား......
နားထဲေဖေဖေျပာခဲ့သည္မ်ားကိုျပန္လည္ၾကားကာ......
အဆက္မျပတ္ခုန္ေနတဲ့အရာကိုေမ့ကာ......
အိပ္ယာေပၚပစ္လွဲမိေတာ့သည္......
မ်က္စိကိုေမ့ အတိတ္ဆီသို႔ျပန္လည္ေတြးတာကာ....
က်ေနာ္သည္ဒီအိမ္ထဲကိုရွစ္နစ္သားအရြယ္ကပင္ေဖေဖသည္ က်ေနာ္လက္ကိုဆြဲကာ က်ေနာ္မ်က္နာကိုေသခ်ာၾကည့္ရင္.....
'ခ်န္းေယာလ္ဒီအိ္မ္ကသားအိမ္ေနာ္.....
မင္းကေဖေဖတို႔သားျဖစ္သြားၿပီ....ဒါေၾကာင့္ညီေလးကိုမင္းေစာင့္ေရွာက္ရမယ္ေနာ္.....'
ညီေလးလို႔ၾကားသည့္နင့္တၿပိဳင္နက္ က်ေနာ့္မ်က္လုံးသည္ထိုလူသားတဦးဆီသို႔...က်ေနာ့္အားပထမဦးဆုံးေႏြးေထြးစြားျပဳံးျပသည့္ေမြးစားအေဖဂ်င္းဆူၿပီးရင္ ဟြန္းငယ္သည္သာျဖစ္သည္......
ေမေမလက္ထဲကေနဆင္းေျပးလားၿပီး......
'ကိုကို......'
ထိုစကားသံေျကာင့္ခုခ်ိန္ထိရပ္တည္နိင္ခဲ့သည္......
တနစ္ၿပီးတနစ္အတူတူေနလာခဲ့ၾကရာ ဟြန္းငယ္သည္အထက္တန္းအရြယ္ကိုပင္ေရာက္ရွိလာခဲ့......
က်ေနာ္သည္လဲ အထက္တန္းစာေမးပြဲေျဖဆိုၿပီး၍နားေနခဲ့သည္.....
မေမ်ာ္လင့္ဘဲထိုေန႔ကသတင္းဆိုးတခုကို ၾကားခဲ့ရသည္......
'ခ်န္းေယာလ္ ေမေမႀကီးတို႔ကားေမွာက္လို႔တဲ့.....'
ကမာၻႀကီးတခုလုံးအေမွာင္က်သြားသကဲ့သို႔ ဟြန္းငယ္ေလးလက္ကိုဆြဲ ေဆး႐ုံသို႔ထြက္ခဲ့ၾကသည္.......
*
*
*
ခြဲစိတ္ခန္းထဲကေနထြက္လာတဲ့ဆရာဝန္ႀကီးသည္ က်ေနာ္တို႔ညီအစ္ကိုနစ္ေယာက္ကိုသနားသည့္ပုံစံျဖင့္.....
'သားကအႀကီးလား......'
မ်က္ရည္တို႔သည္လဲအဆက္မျပတ္က်ဆင္းရင္း.....
