KÖYDE Kİ SEVGİLİM

2- UFAKLIK

Bana bakıp kahkaha atmaya devam eden METEOR karşısında yine salak gibi donup kalmıştım . Bir kedi yüzünden düştüğüm hale bak ! Rezil olmuştum . Donup kalmam sonlanınca utanarak başımı yere eğdim . Terbiyesiz meteorda hala gülüyordu . Bana doğru yaklaşmaya başladığında kalbim hızlıca atmaya başladı . Ben heyecandan ve utançtan ona bakamıyorken bana daha çok yaklaştığını hissettim .

Ah , kendine gel Yağmur ! Bir çocuk yüzünden bir dakika içinde çeşitli duygulara girdin ! Başımı kaldırıp yüzüne baktığımda yüzünde hala piç smile vardı . Bende bu durum karşısında bir dakikada girdiğim duygulara bir yenisini ekleyerek kaşlarımı çatıp sinirle ona doğru baktım .

- Adın ne ufaklık ?

Ah , ne dedi bu ? Ufaklık mı ? Gerizekalı , pis , terbiyesiz METEOR ! Güldüğü yetmiyormuş gibi birde utanmadan ufaklık diyordu .

" Sensin ufaklık ! " demeği çok isterdim ama ağzımdan kelimeler çıkmıyordu . Yerinden çıkacak gibi atan kalbimi zapdetmeye çalışarak arkama bakmadan koşmaya başladım . Ufaklıkmış ! HAH ! Gerizekalı , mal !

*****

Gerizekalı meteorun yanından koşarak kaçmamın üzerinden bir saat geçmişti . Burası wattpadteki hikayeler gibi değildi ve bende oradaki hikayelerdeki gibi değildim . Bir meteor her zaman karşıma çıkmıyordu . Ve çıktığı zamanda böyle oluyordu . Ona cevap vermek yerine kaçmıştım . Benden beklenileceği gibi . Bunun için pişmanmıydım ? Belki . Sanırım . Ah , evet pişmandım . Kimi kandırıyorum ki ? Tam bir salak konumuna düşmüştüm . Ama bir daha onu görürsem cevap vericektim . Salak durumuna düşemezdim , düşmemeliydim . Ayrıca kendini ne sanıyordu ki bu egoist ? En fazla benden bir iki yaş büyüktür . Belkide benimle aynı yaştadır . Ama o utanmadan ufaklık diyor ! Ah , sakin ol Yağmur . Neden yeni gördüğün birisinin söylediğini bu kadar çok kafana tanıyorsun ki ? Neden ?

- Yağmur , kızım biz yatıyoruz . Sende fazla oturma , erken yat . Sabah erken kalkarız . diyip alnıma öpücük kondurduktan sonra sıcak bir ses tonuyla "iyi geceler" diyen anneme bende "iyi geceler" dedikten sonra telefonumu yanıma alarak kulaklığımı kulağıma yerleştirdim . Rihanna'nın sesi kulaklarımı doldururken ışığı kapatıp yatağıma yattım .

Uyku beni kolları arasına çekerken beynimin içinde yankılanan tek bir kelime vardı .

UFAKLIK .

*****

Günün ilk ışıkları daha odama girmeden kolumun dürtülmesiyle gözlerimi açtım . Annem uyanmam için sabırsızca kolumu dürterken bir yandanda kulağımda ki kulaklığı çıkartıyordu .

- Hadi kızım uyan , sabah oldu . diyen annemi aldırmadan yastığı başımın üstüne çıkartırken :

+ Ne sabahı anne ya ! Daha kargalar boklarını yemediler . Bırak onlar yemeğini yiyene kadar biraz daha uyuyayım . diyordum . Söylediğim şey karşısında bana iğrenir gibi baktıktan sonra dışarı çıkan annemin ardından yastığı eski haline getirip başımı koydum . Ama maalesef , bir kere uyandırılmıştım . Bu yüzden bir daha zor uyurdum . Oflayarak kalktıktan sonra lavobaya girip elimi yüzümü yıkadım ve zombice atılan adımlarım eşliğinde tekrar odama gidip dolabımı açtım . Kıyafetlerime göz gezdirmemin ardından kot şortumu ve beyaz baskısız tişörtümü üzerime geçirdim . Boy aynamın karşısına geçip saçımı yukarıdan bir at kuyruğu yaptıktan sonra eyeliner çekip , dudak parlatıcımı sürdüm ve aynada ki yansımamı süzmeye başladım . Siyah ve omuzlarımın biraz aşşağısına gelen saçlarım , mavi gözlerim ve güzel fiziğimle çokta çirkin bir kız değildim . Hatta bazı kişilere göre beni güzel bile sayanlar olurdu .

Aynada kendime daha fazla bakmamaya karar verip annemlerin yanına doğru yürümeye başladım . Annemler bahçeye taşıyacakları kahvaltılıkları tepsiye koyarken bende onlara yardım ettim .

Bahçeye taşıdığımız kahvaltı sofrasından sonra herkes oturdu ve kahvaltımızı yapmaya başladık . Herkes konuşmayıp yemeğini yerken annem bu sessizliği bozarak :

- Bugün Hatice teyzene gidicez Yağmur . Sende gelirsin , senin yaşında kızı varmış . Güzel güzel oturursunuz onunla . dedi . İyide o benim gerçek teyzem değil ki ben niye ona teyze diyorum ? gibi mal bir düşünceye kapılmadım tabiki . 40 yaşındaki kadına abla diyemezdim heralde . Kızına gelince de daha önce görmemiştim . Belki iyi anlaşabiliriz ve bu 3 ay gibi bir sürecin eğlenceli geçmesinde bana yardım eder gibi düşüncelerimle anneme olumlu bir şekilde kafamı salladıktan sonra ara vermediğim kahvaltıma devam ettim .

*****

Öğlen saat 12 gibi annem ve babaannem eşliğinde Hatice teyzelere doğru yürümeye başladık . Sonunda evlerine geldiğimizde Hatice teyze dediğimiz kadın beni kızının yanına götürdü ve tekrar annemlerin yanına gitti . Odada benim yaşlarımdaki kızla baş başa kalmıştık . Ama o , tenezzül edipte bana bakmamıştı bile . Yaptığı tek şey bilgisayara bakmak ve klavyedeki tuşlara basmaktı .

+ Selam . diyerek sevimli gözükmeye çalışsamda henüz adını bilmediğim kız benim aksime düz bir sesle :

- Selam . dedi .

+ Adın ne ? diyerek konuşmayı devam ettirmeye çalışıyordum . Ama o kafasını bilgisayardan kaldırmıyordu . Benim sorduğum soru karşında biraz zaman geçtikten sonra sıkılgan bir ses tonuyla :

- Duru . dedi .

Ah , kıza bak ya ! Ben asla böyle biriyle anlaşamam . Kızla iletişim bile zor kuruluyo . Arkadaşlık nasıl kurulsun !

+ Sorduğun için saol . Benim adımda Yağmur . diye sinirimi belli eden bir ses tonuyla konuştuktan sonra hızla odanın kapısını çarpıp yanından ayrıldım . Hızımı yavaşlatmadan ve annemlerin ne oldu gibi meraklı sorularını aldırmadan evden dışarı çıktım . Birde bu kızı çekemezdim .

Dışarı çıktıktan sonra sinirle kaldırıma oturdum ve oflamaya başladım . Bende salak gibi iyi bir arkadaşım olacak diye sevinmiştim . Ama ne yazık ki bunu umduğum kız gıcığın teki çıktı .

- Yine ne oldu ufaklık ?

duyduğum ses karşısında başımı kaldırıp gözlerimi sesin sahibiyle birleştirdim . Tüm ihtişamıyla karşımda duran terbiyesiz bir meteor vardı . Ve onun ayrılmaz yüz ifadesi : piç smile .