Ιστορίες που θα κάνουν τη καρδιά σου να λιώσει...

Μια όμορφη αρχή

Μια μεγάλη μέρα αναμένεται να έρθει για τους χαρακτήρες αυτής της ιστορίας...

8.30, το ξυπνητήρι χτυπά...
Ένα χέρι απλώνεται να το κλείσει, μία μορφή σηκώνεται και κατευθύνεται να κάνει τη καθημερινή ρουτίνα, μπάνιο πρωινό και ντύσιμο για να αναχωρήσει στο προορισμό της..

Η Νικολέτα ήταν έτοιμη να πάει για το πρωινό μάθημα στη σχολή της, όλα φάνταζαν να προχωρούν κανονικά αλλά η μέρα φάνταζε διαφορετική...

Αφού πήρε το γνωστό δρόμο για το μέτρο, όπως πάντα είχε πολύ κόσμο και ήταν ασφυκτικά αφού ήταν ώρα αιχμής και όλοι βιάζονταν να πάνε στη δουλειά τους..

Η Νικολέτα σήμερα είχε φορέσει τα αγαπημένα της ρούχα, είχε τονίσει τα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο της και ήταν έτοιμη να υποδεχτεί τη νέα αυτή η μέρα. Πάντα το μέτρο της φαινόταν ένας χώρος διαφορετικός, μπορούσες να δεις τις διαφορετικές πράξεις των ανθρώπων, άλλοι χασμουριουνται άλλοι μίλαγαν δυνατά, είχε πλάκα, ήταν μια νοτα στη μονότονη ζωή.

Πέντε στάσεις αργότερα, η πόρτα του μετρό άνοιξε ο αέρας ήταν διαφορετικός, ήταν πιο μεγάλος. Αφού οι άνθρωποι πέρασαν μέσα μία αντρική μορφή ενός αγοριού γύρω στην ηλικία της Νικολέτας, κάθισε απέναντι της, άκουγε μουσική και φαινόταν χαρούμενος χαρακτήρας. Η Νικολέτα τον πρόσεξε και σκεφτήκε από μέσα της "Τι ωραία που θα ήταν, να μπορούσα να του μιλήσω" το αγόρι λες και άκουσε τη φωνή και σήκωσε το και βλέμμα του και την κοίταξε, τα βλέμματα τους συναντήθηκαν, για λίγα δεύτερα και οι δυο κοιτάζονταν μέχρι που η Νικολέτα χαμήλωσε το βλέμμα της..

Η αντρική μορφή έβγαλε τα ακουστικά και τα έβαλε στη τσάντα του, ο συρμός άνοιξε και παλιά μπήκε πάλι κόσμος, η αντρική μορφή ήρθε και κάθισε δίπλα της

Ένας ζεστός αέρας κατέβαλε τα μάγουλα της Νικολέτας όταν συνειδητοποίησε ότι ήρθε δίπλα της..

Για τρεις στάσεις καθιστούσαν ο ένας δίπλα στον άλλον χωρίς να πουν τίποτα , σύντομα η στάση που θα κατέβαινε η Νικολέτα έφτασε, αφού κατέβηκε, έριξε πίσω της ένα βλέμμα στην αντρική μορφή που άφησε πίσω της, μελαγχόλησε

"Έπρεπε να είχα κάνει κάτι" είπε θυμωμένα από μέσα της....

"Τι χαζός που είσαι Πέτρο" είπε από μέσα του...
"Η κοπέλα αυτή φαινόταν τόσο καλη, έπρεπε να βρω θάρρος να της μιλήσω, τώρα πάει, έχασα ευκαιρια"

Ο Πέτρος αφού κατεβήκε στη στάση που έπρεπε, δέχθηκε ένα τηλεφώνημα, "παρακαλώ; Σοβαρά τώρα;" Αναστεναξε
Τον πήραν τηλέφωνο να γυρίσει πίσω γιατί τον ήθελαν στην εταιρεία πρακτικής του

Αφού γύρισε πίσω, πήγε στην εταιρεία και έκανε αυτά που έπρεπε

Το απόγευμα ήρθε

Η Νικολέτα, είχε ένα σεμινάριο, αφού πήγε με τους φίλους της πήρε θέσης εκείνη τη στιγμή ακούγεται ο Πέτρος να λέει "θα τα τσεκαρω εγώ μην ανησυχείς"

Και άρχιζε να μοιράζει φυλλάδια στο κόσμο που είχε φτάσει, μέχρι που έφτασε στη Νικολέτα, αφού γύρισε και εκείνος σήκωσε το κεφάλι του έκατσαν εκεί να κοιτάνε ο ένας με τον άλλον
"Γειά" είπε ο Πέτρος και έγινε η αρχή για να ξεκινήσει κάτι όμορφο μεταξύ τους...