Evet günler aylar yıllar çok çabuk geçiyordu...
Heyecanla beklediğim bir gün daha gelmişti. En Yakın Kardeşlerimle yüzmeye gelmiştik evet Veysel ve Batuhan la Kapının önündeydik. İçeri girmek için harekete geçtik. Girişte gişelerde ücretleri ödedik ve soyunma kabinlerine doğru yola çıktık. Üstlerimizi değiştirdikten sonra Havuzlara doğru büyük bir heyecanla yola çıkmıştık. 1-2 kapıyı geçtikten sonra evet olimpik havuzdaydık ...
Sonunda...
Havuza Girmeden bir Selfie Çekelim dedik. Tabi Aksilikler peşimizi bırakmıyor ya , taam en önde durmuş telefonla selfie çekerken havuzun yanında küçük bir çocuk koşuyordu bana çarptı
Aman Allahım ! Oda neydi Birden Telefonla birlikte kendimi suda bulmuştum. Olan Veyselin daha 1 aylık telefonuna olmuştu. Ben hemen telefonu can havliyle dışarı çıkartım Veysele verdim Veysel hemen koşarak soyunma odasına gitti Kurutma makinasını aldı ve başladı Telefonu kurutmaya Artık telefon kurumuştu fakat denemelerimizin hepsine rağmen açılmıyordu telefon ümidi kesmiştik...
Neyse Bizde Olan oldu deyip tekrar Havuza döndük Yüzüyoduk ben Tabi uzun boyun ve yüzme bilmenin avantajıyla 2.20 ye kadar yüzebiliyordum. Derken Bir bağırış çağırış sesi geliyordu. Baktımki ne göreyim Batuhan dı evet yüzme bilmediği halde 2 metreye kadar gelmişti boğuluyordu aksilikler diyorum ya o günde cankurtaran izinliymiş. Bir Abi Anien suya atladı ve Batuhanı Havuzun kenarına bıraktı Batuhan ses çıkmıyordu O sırada sudan kurtaran abi Batuhana sunii tenefüs yaptı Batuhanın ağzından Sular Çıkıyordu ve sonunda kendine gelmeye başlamıştı. Hemen Bişeyler Aldık yemesi için . Daha iyi Olmuştu. Gerçekten Güzel Bir Gün Geçeceğini umarken lanet bir gün olmuştu bizim için . Ve Bizde Daha Fazla Aksiyon yaşamadan Soyunma kabinlerine yöneldik üstlerimizi değiştik ve Eve doğru yola çıktıkk Bu Günlük Bu Kadar Aksiyon yeter...
