Two

21 1 1
                                    

After the Prom Night, napanaginipan ko siya. The dream started when, me and him was walking under the stars. We are both talking to each other. Parehas kaming masaya, nakikita ko yung ngiti niya. Pero the happiness doesn't last long. When we passed by a church, his image was slowly fading and in the end, I was walking alone.

Napapaisip ako kung ano ang ibig sabihin ng panaginip ko, was it a premonition?

Hindi ko alam ang gagawin sa mga oras na iyun. Kailangan ko bang matakot sa panaginip na yun?

I was walking on my own when I was remembering that dream. It was Monday morning and I am in rush for my first subject.

I am late that time and my teacher sit me on the last chair on the darkest part of our room. I felt pity for myself. Gusto ko ng maiyak, hindi ko marinig at maintidihan ang lessons, math pa ang subject namin

Ang narinig ko lang dito ay bring out your calculator. Wala akong calculator kaya nilabas ko na lang yung cellphone ko.

I turned my phone on, and saw 6 missed calls. Unknown number ang tumawag. Sino naman kaya yun? Sino nagbigay ng number ko sa taong yun?

I ignored it and used my calculator. Seatwork ang ganap kaya nagbigay ng copies samin si miss. Sinagutan ko yun sa papel. Madali lang ang seatwork kaya di ko namalayan na inabutan na ako ng recess sa kakasagot.

One by one, pinasa namin ang mga papel at umalis si miss. Maya maya pa ay lumapit na sakin ang mga kaibigan ko.

"Have you received any calls?" tanong nung kaibigan kong lalaki. Napatango naman ako at nagulat naman ako sa reaksiyon niya

"So what's the feeling?" Nakakapagtakang tanong niya.

"Huh? Feeling?"

"Yung crush mo yung tumawag diba?!  So mahaba haba ba ang tawagan niyo?"

Owshittt!!! Si Crussssshhhh!?!?!?!?!?!

Di ko nasagot!!!!!!! Galit siguro yun!!
Wait! So binigay nila number ko? Huhuhu...
Pinagsisisihan ko yun!!"

"Ay! Ar! Kaya ayun hiningi niya number mo, then I gave it! Wag ka ng umangal, alam kong gusto mo! Sige bye!" He waved goodbye after saying those nonsense words.

Nakita ko naman siya na nakasandal sa dingding. He looks frustrated but still I flashed a smile. Nakakapagtaka lang na he was concern about me, na kung bakit malelate ako, kinikilig ako.

Tumingin ulit ako sa puwesto niya, nagbabakasakaling makita ulit siya doon, unfortunately, he was gone. Kalahi ba niya si Flash na ang bilis kumilos, split second lang naman ang dumaan.

Moments later, something was screeching beside me. It sounded like a chair, at hindi ako nagkamali. It was a chair dragging by my crush. He sat in front of me and stare on my eyes. It is too cringy, but I love the fact that the both of our eyes was flocking the same direction.

"Bakit ka nalate?" He asked.

"Ahmm.. Late ako nagising" He flashes a smirk after saying my words.

"Ok! Nasa akin na pala number mo! Was it fine?"

"Ok lang! Ok na ok" sigaw ko naman..

"Whahhaa...sigee.." he waved goodbye and suprisingly blinked. I was surprised, yung pagkindat niya parang may gusto sabihin.

Maya-maya bumalik siya. Mukhang may naiwan siya sakin kaya siyaa bumalik. Whahaha ang napaka assumera ko.

"Wait lang pala, may nakalimutan ako!" Sabi niya. Oh! Tama pala ako eh!

"Kinuha ko yung number mo, para pantay tayo, ibibigay ko din numbee ko!" He explained. I was in total shock when I heard those words. Parang manliligaw ko lang siya. Wtf! I was surprised and totally excited that time.

Minuto lang ang tinagal ng pagbibigay niya ng number. Parang gusto ko lang mastock sa moment na yun. Kung panaginip man ang nangyari, I would consider this as a beautiful nightmare.

Kinagabihan, my phone vibrated and I am surprised kung sino yung nagtext, it was him. Crush ang nakalagay na pangalan niya sa contacts ko.

He greeted me good evening and asked me If I finish eating my supper. Nagulat ako, he was acting like my boyfriend, sana nga lang.

He also asked kung ayos lang daw ako pagkatapos kong mahimatay sa Prom Night. I replied Yes, Gutom at pagod lang ang nakapagpabagsak sakin.

After the short conversation, he texted goodbye. Ayaw ko pang matapos ang paguusap namin, but he's the one who finished it. Nag-aassume tuloy ako kung may feelings siya sakin.

Those were the times, na umaasa pa ako. Umaasa sa pagmamahal niya. Those were part of the past, just memories.

As I grew, I became mature emough to accept that he was... just him. But I can't let myself to tell him over and over again that I love him. I want to live with him, I want his hug, his  kiss, because I am tired of walking alone.

WALK ALONEWhere stories live. Discover now