Waiting for the Silence

18

BayShun : Luhan nasılsın?
O öküz ne yapıyor?
Gelip özür diledi mi?

Minik : Nasılım bilmiyorum Bay Shun
Okula gelmiyor ama çıkışta onu görüyorum
Kafenin dışında da gördüm bir kez
Ama gelip özür dilemiyor
Uzaktan bakıyor bana
Ben de dönüp gidiyorum

BayShun : Kafede hala niye çalışıyorsun?
Ona hala para verdiğini söyleme

Minik : Dolabına bırakıyom
Alıyor oradan
Ne yapayım Bay Shun?
Gitsin vücudunu mu satsın?
Ona çok kırgın olsam bile sonradan çok pişman olacağı bir şeyi yapmasına izin veremem
Benden özür diler barışırız
Tedavi olur o lanet olası mereti bırakır
Ama bu yaptığını unutamaz telafi edemez
Hem çalışınca kafam dağılıyor
Evde sessizlikte kendimi yerim

BayShun : Hiç mi bir adım atmadı?
Yani
Seni izliyor belli
Yanına gelmeye çalışmak gibi bir şey yaptı mı?

Minik : Bilmiyorum Bay Shun
Açıkçası bakmıyorum
Ama mesaj atıyor
Gerçi onları da okumuyorum
O yüzden bilmiyorum

BayShun : Seni bu kadar kıracak ne yaptı?

Minik : Anlatmak istemiyorum Bay Shun
Bunun üstüne düşünmek istemiyorum

BayShun : Özür dilerim
Seni sıkmayacağım diyorum
Ama hep bu konuyu açıyorum

Minik : Bana destek oluyorsunuz Bay Shun
Özür dilemeyin lütfen
İyi ki varsınız

BayShun : Sen gerçekten çok iyi birisisin Luhan
Kendine iyi bakmaya çalış olur mu?

Minik : Denerim Bay Shun

-------

Sehun : Hey oğlancı

--

Sehun : Mesajlarımı görmüyor musun gerçekten?

--

Sehun : Hey

--

Sehun : Oğlancı

--

Sehun : Oğlancı

--

Sehun : Mesajlarıma gerçekten bakmıyorsun ha...
Yüzüme bakmadığın gibi...

--

Sehun : Sen çok iyi bir insansın Luhan
Keşke seninle daha önce tanışsaydım
Çok yanlış zamanda tanıştığım çok doğru bir insansın
Sana bugüne kadar verdiğim her türlü zarar için özür diliyorum
Eminim değerini anlayacak insanlarla tanışacaksın ve seni üzmeyecekler
Mutlu olacaksın
Affet beni olur mu?
Kendine iyi bak

--------

Luhan okuduğu mesajla kendini çok kötü hissetti. Sehun ondan sonunda özür dilemişti ama yazdıkları bir veda gibiydi. 

Telefonu cebine koyup okul yoluna doğru geri koştu. Bugün işe ödevi olduğu için geç gidiyordu ve ödevi olduğu için ilk kez şükretti. Çünkü içindeki korku onu doğruca spor salonuna, havuzun olduğu yere doğru koşmasına neden oluyordu.

Havuza nefes nefese geldiğinde havuzun kenarında ceket, ayakkabı ve Sehun'un telefonunun olduğunu gördü. Korkusu daha da artarak kocaman gözlerle havuza baktı ve havuzun içindeki bedene. 

Luhan çıkarabildiği en güçlü ses ile bağırıp havuzun kenarına geldi. Durmadan Sehun'un adını bağırıp ağladı. Çaresizce havuzun kenarında ağlayarak suyun içinde gözleri kapalı Sehun'a bakıyordu. Elinden gelen tek şey bağırıp bakmaktı. Çünkü Luhan yüzme bilmiyordu. 

Buraya Sehun'u bir çok kez izlemeye gelmişti. Sehun çok iyi bir yüzücüydü. Suyun içinde nefesine tutarak oldukça fazla kalıyordu ama Luhan bu sefer onun nefesini tutmaya çalıştığını düşünmüyordu. 

Gözyaşlarını silip etrafa bakındı. Sehun'u çekip alabileceği herhangi bir şey ama yoktu. Gözleri tekrar Sehun'u buldu. Yüzeye doğru çıkan baloncuklar gördüğünde birazcık sevindi ama Sehun yüzeye çıkmadı. 

Luhan o anda çok zor nefes aldığını hissetti. Yüzme bilmediğini umursamadı ve çantasıyla ceketini çıkartıp kendini suya attı. Sehun'un gözlerini önünde ölmesine izin veremezdi.

--

Luhan gözlerini açtığında Sehun yanındaydı ve kendisine hüzünlü bir şekilde bakıyordu. Sehun ağzını açıp bir şey diyecekken Luhan hemen yerinde doğruldu ve ona sıkıca sarıldı.

"AFFETTİM. SENİ AFFETTİM. YEMİN EDERİM AFFETTİM. AFFETTİM. AFFETTİM."

Luhan ağlayarak, titreyerek ve üşüdüğü için takırdayan dişleri arasında affettim demeye devam etti. Sehun da başını Luhan'a yasladı ve o da Luhan'a sıkıca sarıldı. 

"Teşekkür ederim. Teşekkür ederim. İyi ki varsın Minik. İyi ki varsın." 

Sehun, Luhan'ın duymadığı için verdiği rahatlıkla gözyaşlarının arasında sessizce konuştu.

Sırılsıklamlardı. Üşüyorlardı ama bunu umursamadılar.

------

Luhan suyun içinde çırpınınca Sehun onu fark etti ve evet Luhan'a suni teneffüs yapıp kendine getirdi.

22 - KiyomiKaizoku