"Ахаа энийг хардаа!! Өнөөдөр сургууль дээр энгийн бутархай заасан. Би математикд дуртай" гээд орилж өгөв.
"Аа~ Пак Жимин! Би унтаж байсаншдээ! Чи намайг хайртай нойрноос минь салгачихлаа!!! Тэглээч би наад математик гэдэг хичээлийг чинь үзэн яддаг байсан...рэппэр"
Юнгиг гэнэт чанга орилоод бас их хурдан баахан юм хэлчихсэнд Жимин үгнүүдийг нь ойлгоогүй ч уруул нь өмөлзөөд уйлах гээд эхлэв.
"Та хүртэл..." гээд нулимсаа шувтарсаар ор луугаа зүглэв.
Юнги тоохгүй байхыг хичээсэн ч жаахан хүүгийн зүрх хангалттай их зовлонг мэдэрдэг тул нэмэр болохгүй байж нэмнээс болохыг хүссэнгүй.
"Жиминаа намайг уучлаарайдаа. Би уг нь орилъё гэж бодоогүй юмаа. Чи л өөрөө гэнэт хүн унтаж байхад орилоод..." гээд гэмгүй дүр эсгэж эв хавгүй хэлэв.
"Тиймээ тийм. Ахаа бүгд л миний буруу болдог. Сэрээсэн бол уучлаарай. Буцаад унт унт!" Хэмээн гунигтай инээмсэглэв.
"Бяцхан Чимчим сайхан амраарай!♡. Бас уучлаарай."
"Зүгээр дээ! Та ч бас"
(Энийг уншаарайлдаа. Поллов мии)
YOU ARE READING
♡Love house♡||Yoonmin\Compeleted\
Short Story♡Би бүх зовлонг чин үргээж өгье♡ ♡Би гэрэл гэгээ чинь байя♡ Boy×Boy Sad
