4.bölüm(1):

5 3 6
                                    

-Saat 01:00 olmuş uyusakmı ?

-Yoo..

-Neden ?

-Sen uyu ben uyumayacağım.

Aklımı kurcalayan bir kaç soru vardı aslında soru değilde saçma gelen birşey. BÜYÜ NE LAN DMCMCMMV. Aslında çok saçma belkide küçükken.. yok oda oda olmaz. Hokoru da görüyorum dedi. Puff! Beyin gitti.

-Hokoru

-He kızıl-patates!?

-Anlamadım ?

-He yok birşey boşver.

Konuşuşuyordum konuşmasınada yarı uyanık haldeydim artık.

-Hadi ben yatar.

-Ama daha noodle 'mı yemedim.

-Ya karşim banane senin noddle 'ından .

Demek istemiştim içimden ki o dışımdan oldu neyse.

-İçinden bunumu düşündün yani ?

Nasıl da biliyor beni beyin özürlüsü (çarpıldı).

-Uyumaya kararlımısın?

-Evet, çok uykum var hem yarında çok işim var.

-Ne gibi ?

-Sınavım var.
 
Hay bahanemi hamhamlıyım yav.

-Aynı okuldayız ve ben hafta sonu devlet okulunda sınav olacağınızı zannetmiyorum.

Aferin altın plaket kazandınız Hokoru bey. Getirin koçumun palaketini (Setra'nın kafası gitti lskxmc).

-Bravo yarışmayı 1. Likle kazandınız. Tebrikler.

-Ne yaptım ben şimdi ya. Sende uyku kafa yapmış en iyisi sen yat.

-Haklısın ben yattım. Bu gün benle kalıyorsun ona göre bir yere gitmek yok.

Kahkaha attı. Neden attıysa artık.

-Tamam. Anladım buradayım ben.

Yavaşça odama gidip kendimi yatağa attım. Nedensizce gördüğüm aklımı kurcalayan anı diye adlandırdıklarım görüntüleri düşünmeye başladım. Anlam veremiyordum.

- O zaman geçidi açıp gitmeye çalış.

-Ya sen bana niye inanmıyorsun Ren ! O geçit var. Ben oradan geldim diyorum.

-Su kapağına benzer şu şeyin olayı da seni ışınlamasımı ? Saçma. Burada önemli olan hayatta kalmak ve ben evimde bir korknit var. Beni yemede bari.

-Sus zaten açım!

-O zaman yemek ye.

-Ne gibi bir şey mesela? Ben sadece sevdiğim yemekleri yerim.

Aish. Yeter artık  gözlerimin önünde flaş patlamasından sonra anlayamdığım eski anı diye adlandırdıklarım şeyleri görmekten.

-Sen hala uyumamışsın.

-Hokoru ?

-Efendim.

-Bu gün birşey gördünmü ?

-Evet ama çok kısa. Bir çocuk vardı bana birini tarif ediyordu. Herşeyi şimdi hatırlıyorum diyordu. Sonra önümde kızıl şaçları dalganan bir küçük kız çocuğu çıkıyordu. O..o

HOKORU O AĞLIYORDU!

-Bunlar bence birkaç saniyelik anılar değil. Sana öyle geliyor.

-Bilemiyorum, Setra. Neyse yeter artık. Hadi uyuyalım.

Ona kararımı söyleyecektim.

-Yarın doktora gideceğim. Ve bu olayımı anlatacağım . Bu anı görme olayımı.

-Denemedim mi sanıyorsun?

-Nasıl yani ?

-Ben neredeyse bir yıldır aynı anıyı görüyorum Setra?

1 yıldır aynı anıyı görmekmi?  Peki bana neden onca zaman söylememişti ? Utanmışmıydı ? Hayır. O asla utanmaz.

-Neden bana söylemedin peki onca zaman?

-İnanmıyacağını düşündüm. Diğer herkes gibi.

-Sanırım haklısın. İnanmayabilirim.

Sıkıntıyla nefes verdi.

-Yatalım.

-İyi geceler Hokoru.

-İyi geceler.

(Yazar= uyumalarını anlatmayacağıma göre haydin hokus fokus yada pokus işte ondan. Veeee...)

Ertesi Gün ;

Sabah alarmımın o iğrenç sesiyle kalktım dermişim ama ben klasik bir (Wattpad yazarı) insan olmadığım için sabah sabah yan dairenin bağırış çağırışlarına kalktım.

-Yeteeer bıktım senden be adam !

-Ben ne yaptım!

-Ne yapmadınki zaten !

-Sus. Yan komşular uyanacak . Sonra al başına belayı.

-Senin başına almadığın bela kalmadı. O bela sana hiç gelir.

-Bu yan komşular hala ayrılmadı mı ?

Hokoru yataktan kalkmış uykulu gözlerle bana bakıyordu.

-Ne yazık ki  ayrılsalarda kurtulsak.

-Neyse madem uyandık ben eve gidiyorum.

-Sen dün dışarda giydiklerin ile mi uyudun lan yoksa!

-Neyle uyusaydım ya?

-Neyse kalk hadi bende alt yatağı kapatıyım.

-Hiç aşık oldunmu Setra?

-Hayır saçmalama.

-Benim okulumda sevdiğim biri var.

-Okul ? Nedir?

-Boşversene.

-Hey Setra ! Gitti bak gene .

-Ha! Efendim ?

- Çıktım ben.

Ne ara hazırlanmıştı ki !

-Ne çabuk hazırlandın sen !

-Yoo... Yarım saat oldu senin gözler gitti bende rahatsız etmedim.

-Allahım ya. Neyse hadi hoşçakal.

-İnsan bir uğurlardı Setra .

-Anca gidersin.

-Sen rüya görünce atar hormonların çalışıyor herhalde.

Deyip dış kapayı kapattı. Atar hormonu ne ya güldürüyo beni .
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Bu günlük bu kadar yazabildim. Çok hastayım . Uzun süre sonra yeniden merhabalar efenim

Seviliyorsunuz


Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Sep 29, 2018 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

GEÇİT 1: Sadece EvrenHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin