«Φανηφανηφανηφανη»
Μια οικεία φωνουλα φώναζε δίπλα από το αυτί μου. Άνοιξα τα μάτια μου και καταπολέμησα την επιθυμία να πετάξω στα μούτρα του Μάρκου ότι μαξιλάρι είχα και δεν είχα.
«Μμμμ;» Με το πρόσωπο μου ακόμη χωμένο στο μαξιλάρι τον κοίταξα λοξά.
«Η μαμά λέει να σηκωθείς» Με τα χεράκια του προσπάθησε να με σηκώσει τραβώντας με από τον καρπό του χεριού μου.
«Ενταξειενταξει σηκώθηκα» Σήκωσα τις δύο παλάμες μου δίπλα στο κεφάλι μου ως ένδειξη παράδοσης.
Κατεβήκαμε στο σαλόνι μαζί και κάτσαμε στον καναπέ. Η μαμά καθόταν ήδη στην πολυθρόνα,στην θέση της. Την κοίταξα περιμένοντας να μου πει αυτό που ήθελε.
«Γιατι δεν ήσουν εδώ να πας σχολείο σήμερα;»
«Βγηκαμε χθές και κοιμήθηκα στα παιδιά,δεν άκουσα το ξυπνητήρι»
«Δουλευω όλη μέρα για εσάς. Κάνω τα πάντα για εσάς και μου το γυρίζεις έτσι, Φανή;»
«Μια μέρα είναι,δεν έγινε και κάτι» Προσπάθησα να υπερασπιστω τον εαυτό μου.
«Οτι δεν φέρνει ο χρόνος το φέρνει η στιγμή,δε το ξες αυτό;»
Την κοίταξα απότομα με μάτια έτοιμα να δακρύσουν.
«Καντο τουλάχιστον για αυτόν»
Αυτή την φράση την ελεγε πάντα ο μπαμπάς. Ήταν δική του. Σαν να άκουσα την φωνή του δίπλα μου,το άγγιγμα του.
Έσκυψα το κεφάλι και ανέβηκα στο δωμάτιο μου.
______
«Οποτε δεν μπορούμε να πούμε σίγουρα ότι όντως υπάρχει θεότητα»
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με θρησκευτικα. Τι ηλίθιο μάθημα.
Σήκωσα το χέρι μου και ο κύριος Νικολαήδης μου έδωσε τον λόγο.
«Εσεις πιστεύετε;»
Έμεινε για λίγο σκεπτικός.
«Αντωνίου παιδί μου,εσύ πιστεύεις;»
Η ερώτηση αυτή δεν με βρίσκει απροετοίμαστη.
«Οχι» Απαντάω χωρίς να σκεφτώ.
«Εξηγησε μου σε τι πιστεύεις»
Όλη η τάξη κοιτούσε πλέον εμένα,μερικοί με απορία,μερικοί με βαρεμάρα, άλλοι με λαχτάρα.
«Σε τίποτα. Είμαστε μόνοι μας εδώ κάτω, κύριε. Δεν υπάρχει Θεός,τίποτα ανώτερο. Εμείς είμαστε και θα είμαστε οι μοναδικοί ανώτεροι του πλανήτη αυτού. Ο Θεός είναι δημιούργημα κάποιον που δεν μπορούν να αντικρίσουν την μοναξιά που έχει το ανθρώπινο γένος,τον δημιούργησαν για να απαντήσουν τα αναπάντητα. Πρέπει να μάθουν όμως ότι δεν υπάρχει για όλα μια απάντηση. Αν υπήρχε Θεός, σίγουρα δεν θα μας άφηνε με την απορία»
YOU ARE READING
Χωρίς όρια
RomanceΕκείνος; Φαινομενικά σωστός και μετρημένος αλλά κανεις δεν είναι όπως φαίνεται σωστά; Εκείνη; Ατίθαση, ανυπάκουη. Τι θα γίνει όταν ο μυστηριώδης καθηγητής αντικρίσει την μαθήτρια; "Όλα έχουν ένα όριο." Της είχε πει. Ή μήπως έκανε λάθος;
