Fallen Tears

VII

Zawgyi

          က်ေတာ္ jimin hyung တို႔အိမ္ေရာက္တာ တစ္ပတ္ေက်ာ္သြားၿပီ။အေျခအေနက... ထူးျခားလာ လား မေမးခ်င္ပါနဲ႔.... ပိုမိုးဆိုးဝါးလာခဲ့တယ္။

အေကာင္းအတိုင္းျမင္ရရင္လဲခဏေလးပါပဲ။ rapmon hyung နဲ႔က်ေတာ္ jimin hyung ကိုတစ္ေယာက္ကတလွည့္စီေစာင့္ေပးေသာ္လည္း က်ေတာ္ အိမ္မွာတခါတစ္ရံမရွိရင္ jimin hyung ကအိမ္တံခါးဝမွာ ငုပ္တုပ္ထိုင္ေစာင့္ေနတယ္ဆိုတာ rapmon hyung ေျပာလို႔သိရသည္။

ၿပီးရင္ သူ႔အခန္းထဲကို အဝင္မခံ... lock ေတာင္ခ်လိုက္ေသးသည္။ ခဏၾကာရင္အခန္းထဲမွာ ေအာ္ဟစ္သံ ဒါမွမဟုတ္ တခုခု ေပါက္ခြဲသံေတြက အစဥ္မျပတ္သာၾကားရသည္။

က်ေတာ့္က သူ႔အခန္းထဲဝင္လာရင္ေျပာေနၾကစကား....
"ဒီအခန္းက မင္းအခန္းမဟုတ္ဘူး jeon jungkook ထြက္သြားထြက္သြား... ငါ့ေရွ႕က ထြက္သြား... အားးးးးးး ထြက္သြားေပး နတ္ဆိုးေကာင္ "
အဲ့လို နာက်င္စရာ စကားေတြၾကားရသည္။
ပစၥည္းေတြကိုတခါတေလ ဖ်က္စီးၿပီး တခါတေလ ေအာ္ဟစ္ကာ ရယ္ေနေသးသည္။... သူ႔အသားကို နာက်င္ေအာင္လုပ္တဲ့ရက္ကမနည္းဘူး

အခုဆို သူ႔ရဲ႕ လည္းပင္းက အစ ေျခဖဝါးမွာ ဒဏ္ရာေတြဆိုတာ မနည္းဘူး ....
"မလုပ္ပါနဲ႔ hyung လုပ္ရင္ က်ေတာ္ပါ နာက်င္ရတယ္"ဆို ခ်က္ခ်င္းၿငိမ္က်သြားၿပီး သူ႔ရဲ႕အျပဳအမူတခုက က်ေတာ့္ပါးျပင္ကို သူ႔ရဲ႕ေသြးစြန္းေနတတ္တဲ့သူ႔လက္နဲ႔ ကိုင္တြယ္ရင္း
"jungkookie မနာက်င္ရဘူး အင္း hyung ပဲ hyung တစ္ေယာက္ပဲခံစားမွရေနာ္ မနာက်င္ရဘူး မနာက်င္ဘူး ဟုတ္တယ္ မနာက်င္ဘူး... ဘယ္သူမွမနာက်င္ဘူး hyung တစ္ေယာက္ပဲနာက်င္မွာ"
က်ေတာ့္ေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာ က်ေတာ္သိလိုက္ပါၿပီ။ က်ေတာ္သာ အခ်ိန္မွီသိခဲ့ရင္ ဒီလို အိမ္မက္ဆိုးေတြ မျဖစ္လာေတာ့ဘူး။က်ေတာ္ အသံုူးမက်လို႔ပါ

"jung...kook"

အသံလာရာၾကည့္ေတာ့ rapmon hyung ပင္....

"အျပင္ဘက္က ေအးေနတာကို ဘာေၾကာင့္အျပင္ထြက္ထိုင္ေနတာလဲ jungkook စဥ္းစားခန္းဖြင့္ေနျပန္ၿပီလား"

က်ေတာ္ရယ္လိုက္မိ၍ ေဘးက rapmon hyung လည္း ခပ္ျပံဳးျပံဳးသာ

"က်ေတာ္ ဘာလုပ္ေပးရင္ အဆင္ေျပႏိုင္မလဲဆိုတာ က်ေတာ့္ ျပဳျပင္ဖိူ႔အတြက္ေရာေပါ့ စဥ္းစားေနတာ"