Το τελευταίο δάκρυ.

Part 2•The worst b-day

Παρα τους μικρους τους τσακωμους και τις φωνες που ειχαν καποιες φορες, ολα κυλουσαν ηρεμα.Ειχαν περασει 5 μηνες που ο μπομπ ηταν σωστος απεναντι της.Εξακολουθουσε ομως να της φορτωνει το φταιξιμο για καθε του σφαλμα καταληγοντας παντα εκεινη να ζητα συγγνωμη.Ειχαν μολις τελειωσει οι διακοπες απο τα χριστουγεννα και ο Μπομπ θα ξαναπηγαινε να δουλεψει στο σχολειο.Οι μερες ομως αρχισαν να εχουν ξανα μια ασχημη ατμοσφαιρα.
Ο Μπομπ ειχε σταματησει να της δειχνει ενδιαφερον.Ηταν συνεχεια κολλημενος στο κινητο και οταν εκεινη τον ρωτουσε τι κανει της μιλουσε αποτομα και την εδιωχνε.Η Μελινα εδειχνε παραμελημενη.Τα βραδια δεν την επαιρνε πια αγκαλια.Της ελεγε ενα ξερο καληνυχτα και της γυριζε την πλατη.Μονο εκεινη ηξερε πως ενιωθε.Καθε πρωι κλεινοταν στο μπανιο και εκλαιγε με κραυγες ζητοντας πισω τον Μπομπ της.
"Γιατι; γιατι χαλανε παλι τα παντα στην ζωη μου;" ελεγε με παραπονο.
Ο Μπομπ της μιλουσε σαν να ηταν δουλα του.Αρχισε παλι να την χτυπα, σε καθε "οχι" που θα του ελεγε.Συντομα το σωμα της ειχε γεμισει σημαδια ξανα.Πολλες φορες ενιωθε αορατη και ασημαντη.Ενω αλλες αλλα πολυ λιγες φορες ηταν τρυφερος απεναντι της.
1 Φεβρουαριου.
Τα γενεθλια της Μελινας ηταν αυριο.Στις 2.Χαρουμενη τον κοιτασε ολη μερα περιμενοντας τον να το αναφερει.
Μ:"Τι ειναι αυριο;"
Μπ:"Παρασκευη"
Της ελεγε επανηλημενα.
Εκεινη ομως ευχοταν πως θελει να της κανει εκπληξη.Μπορει να ηταν αποτομος μαζι της αλλα την αγαπουσε πολυ.Η ιδια υποστιριζε οτι απλα της το εδειχνε με λαθος τροπο αλλα για την αγαπη αυτη παρεμενε διπλα του, ακομα και ετσι.
Την επομενη ημερα το πρωι εκεινη εφυγε να παει για ψωνια και εκεινος ηταν στην δουλεια ή ετσι νομιζε δηλαδη.
Ο Μπομπ αγορασε ενα κεικ απο το φουρνο και λιγο πριν βραδιασει εφερε στο σπιτι τους μια καθηγητρια απο την δουλεια του.Ηταν ψηλη καστανη με μελι ματια.Τον ειχε ελκισει εδω και μερες και τωρα καφαφερε να την φερει πιο κοντα του.
Της ειπε πως εμενε μονος του και της εκοψε λιγο κεικ.Η κοπελα ειδε πραγματα γυναικεια και φωτογραφιες, ομως τα αγνοησε.Τον ηθελε πολυ.Την πηγε στο δωματιο του δηθεν να της δειξει κατι και εκει αρχισε το μεταξυ τους.Μιλουσαν καμποση ωρα και στο τελος επεσαν στο κρεβατι.Εκεινος αρχισε να την γδυνει και να την πλησιαζει.Η Μελινα ηταν μολις 5 λεπτα μακρια και συντομα θα τους εβρισκε μεσα.Ανοιξε σιγα σιγα την πορτα περιμενοντας μια αγκαλια ή μια ευχη και στην καλυτερη μια εκπληξη.Αντ' αυτου ειδε μια ξενη τσαντα και ενα μισοφαγωμενο κεικ."Τι γινεται εδω;" αναρωτηθηκε.Ηξερε πως ο Μπομπ ηταν απομακρος τελευταια και της φεροταν ασχημα αλλα πιστευε πως η αγαπη του για αυτην θα του εδινε το φιλοτιμο να της κανει κατι ομορφο αυτη την ξεχωριστη μερα.Εκεινος ομως δεν θυμηθηκε καθολου τι μερα ηταν.
Σκεφτηκε πως μαλλον η τσαντα ηταν δωρο του Μπομπ για εκεινη , μα η τσαντα ηταν γεματη και χωρις κουτι.Δεν ηθελε καν να το σκεφτει.Ποσο μαλλον να το πιστεψει.Προχωρισε φοβισμενη προς το υπνοδωματιο καθως πλεον ακουγε φωνες να βγαινουν απο εκει αχνα.Τα ψωνια γλυστρισαν απο τα χερια της και σκορπισαν στο πατωμα."Χαρουμενα 32 σε εμενα." Μονολογησε με ενα ξαφνιασμενο υφος.Παντα πιστευε οτι ο Μπομπ θα την απατουσε ξανα.Αλλα στα γενεθλια της; Δεν της ειχε περασει καν απο το μυαλο.
Ο Μπομπ σηκωθηκε φρικαρισμενος.
Μπ:"32; ωχ, ειναι τα γενεθλια σου.Να σου εξηγησω"
Καθηγητρια:"Ποια ειναι αυτη;"
Μπ:"Σκασε εσυ."
Η καθηγητρια τον χαστουκισε και εφυγε νευριασμενη και προδομενη για τα ψεματα που της ειχε πει ο Μπομπ.
Η Μελινα τους κοιτουσε χωρις να μιλαει και τραβηξε το χερι της αποτομα οταν πηγε να την κρατησει.