Bu benim ikinci büyük kırgınlığım
İlkini kolayca atlatmıştım
Okulun bahçesinde annemi görene kadardı huysuzluğum
İkincisi hiçte kolay olmayacak
Ne annemi bulabildim yanımda ne de babamı
Olaydan bir haberler şu anda
İçimde kocaman bir yara var
Bu benim ikinci kırgınlığım
Bu benim ikinci ağlayışım
İlkini hiç unutmuyorum
Babamdan yediğim dayak dün gibi
Elim kızarık, yüzüm kıpkırmızı
İçim hiç olmadığı kadar heyecanlı
İkincisi bir gece vakti içeri giren kelebeğin kırılmasınaydı zırlamam
İçimde yine o kocaman kalp kırıklığı
Yoruldum demek bile yordu beni
Yine de tek kırılan biz değiliz bu hayatta
Elimde hala bardağı tutuyorum
Elimde kocaman bir yara
Kırıldığını fark etmedim
Ne annem var yanımda ne de babam
Orda sen vardın burda ben
Sen kırıldın ben kanadım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Matmazel
PoetryBir gece vakti yazıldı bütün herşey. Saat ne zaman seni gösterse o zaman başladım acılarımı dinlemeye. Sabah oldu yine biz devam ettik. Çünkü gece bize sevmeyi öğretmedi. Yazmayı öğretti.
